DOKTOR ✔

Bölüm 29: "Çok değerlisin."

Sinem Akgün

"Anne. Valla canım çıktı. Yeter bu kadar temizlik."

"Bir ay sonra evleniyorsun. Temizlikten şikayetçisin hâlâ. Nasıl idare edeceksin sen evini?" Ofladım.

"Sanki Bünyamin'e köle olmaya gidiyorum ben. Şu algınız, düşünce yapınız beni deli ediyor. Bünyamin de yardım edecek bana. Kafasını koparırım onun." Güldü.

"Sen bu çocuğun ağzından burnundan getireceksin, orası belli." Sırıttım.

"Ne sandın, anne? Öyle ben çalışıyorum, yoruluyorum. Ev işi erkek adama yakışmaz gibi laflar söylerse, hemen geliyorum baba evine. Yeri gelince o da bulaşık yıkayacak mesela. Neyim ben? Köle mi?"

"Ne diyordu ablan sana? Sinem'e yaklaşmayın bu konularda. Feminist damarı tutuyor, hepinizi boğar." Başımı salladım.

"Aynen öyle, canım annem. Ve ben haklıyım. Bu zihniyetler olduğu sürece toplum gelişmez." İç çekti.

"Haklısın, kızım." Sonra konuyu dağıtmak için başka bir soru sordum.

"Bünyamin bugün geliyor. Ev için eşya bakacağız. Biraz gezelim dedi." Başını salladı.

"Tamam, kızım. Ama çok geç kalma. Buradakiler hemen laf ediyor." Gözlerimi devirdim.

"Benim de çok umrumdaydı. Kocam olacak o benim. Kocam olacak adamla ev eşyası da mı bakmayayım ben?"

"Ay tamam Sinem. Git, gece yarısı gel eve." Güldüm pis pis.

"Tamam, annem. Sinirlenme sen." Gülerek odama gittim ve zafer çığlığımı attım. Sonra annemin sesi geldi odama.

"Bağırma, deli kız. Komşular gelecek şimdi kapıya."

İnadına bir daha çığlık attım.

Sevincim içimde mi kalsın yani?

Annemin dediği gibi ben her zaman deli bir kız olacaktım ve öyle de kalacaktım.

***

"Ooo! Bünyamin Bey sonunda teşrif ettiler. Yarım saat geç kalışınızı neye borçluyuz?" Sinirle söylendiğim için güldü.

"Güzelim işlerim yoğun-"

"Kes artık şunu, Bünyamin!" Şaşkınlıkla bana baktı.

"Niye bağırıyorsun?" Nefesimi dışarı verdim.

"Boş ver. Eşya bakmaya gitmeyelim. Senin işlerin vardır zaten. Ben eve gideyim." Arkamı dönüp gidecekken kolumu tuttu ve beni kendine çevirdi.