Dördü Yirmi Geçe // Chanbaek

23) N'olur kal, beni böyle bırakma

Çalan telefon belki de hayatım boyunca uyuduğum en rahat uykudan uyandırmaya çalışıyordu beni.

"Chanyeol"

Gözlerimi aralayıp yanımda uzanmış bana seslenen adama baktım. Uyku sersemi olsa bile aynı yatakta uyuduğumuz gerçeğini kavramam biraz zaman almış ve bunun farkına varmak üzerimde aniden dökülmüş buzlu su etkisi yaratmış bunun üzerine yataktan fırlamıştım.

Telefon cebimde kalmıştı ve ısrarla çalmaya devam ediyordu. Aramanın kapanmaması için aceleyle cebimden çıkarttım ki uyanır uyanmaz böyle seri hareketler sergiliyor olmam beni bile bir miktar şaşırmıştı diyebilirim. İçeriden rahat koltuğum sakin olmamı tekrarlarken Bayan Buzdolabı Süsü yine ve yine söyleniyordu ve çalmaya devam eden telefonun ekranında 'Bayan Kim' ismi yanıp sönüyordu adeta.

"Bugün Salı değil mi? Kahretsin evet Salı."

Baekhyun soruma cevap vermek için dudaklarını araladığında bütün kelimelerini geri göndermiş kendi soruma kendim cevap vermiştim. Bu biraz kaba olabilirdi emin değilim şu an düşünebildiğim tek şey öğleden önce ders vermem gereken bir öğrencim olduğu ve saattin öğle yarısını çoktan geçtiğiydi.

Ders verdiğim dört öğrenciden birisini bile kaybedersem bunun bedelini biraz ağır ödermişim gibi geliyordu. Mesela bir ay elektriksiz bir ay susuz yaşamak gibi değişik yaşam şartları deneyimleyebilirdim.

Derin bir nefes alıp son çalışlarını yapan telefonu cevapladım.

"Alo, Bayan Kim ben çok özür dilerim."

Uyuyakaldığımı inkâr edebilmem mümkün değildi çünkü bütün o telaşa rağmen sesimdeki uyku ben buradayım diye bağırıyor beni tekrar tekrar intiharın eşiğine sürüklüyordu. Sadece bir kere hayatımda bir şeyler benim lehime işleyemez miydi?

"Sanırım uyuyakaldın Chanyeol çünkü bu seni dördüncü arayışım."

Dört mü? Telaşla arkamı dönüp hala yatakta oturmuş bir vaziyette beni izleyen adama baktım ve dudaklarımı oynatarak yakındım. 'DÖRT DİYOR!'

"Ah, ben gerçekten çok özür dilerim Bayan Kim, ilk defa yaşıyorum böyle bir şeyi." Biraz duraksadım çünkü gerçekten ilkti. "Aslına bakarsanız hayatımda ilk defa uyuyakaldım sanırım ben." Yaşadığım farkındalık sesime de yansımış olacak ki Bayan Kim'in samimi bir şekilde gülüşünü işittim karşı hattan.

"Önemli değil Chanyeol sen de bir öğrencisin böyle şeyler normal olmalı. Bu dersi telafi etmek için uygun zamanları mesaj atarım, seçip geri dönersin."

"Tabii Bayan Kim, ben tekrar çok özür dilerim."

"İyi günler Chanyeol."

"İyi günler efendim."

Telefonu kapattıktan sonra bıraktığım nefes tüm konuşma boyunca adam akıllı nefes almadığımın habercisiyken Baekhyun hala şaşkın bir şekilde beni izliyordu.

"Benim suçum öyle değil mi?"

Yavaşça yatağa oturdum ve sırtımı başlığa yasladım.

"Uyuyakalmam mı?"

Başını sallayarak onayladı beni. Bugün ya cidden hakaret etme havasında değildi ya da sahiden uysal bir Baekhyun vardı ve benim onu şu ana kadar tanıma fırsatım hiç olmamıştı. İkinci tahminim gerçekleşmesi için her şeyi yapabilirdim.

"Gece oyaladım seni."

Hissettiği suçluluk duygusu öyle sevilesi bir şekilde yansıyordu ki yüzüne onu defalarca öpebilirdim eğer bir şeyler ifade edebilseydik birbirimize, rüyalarında birbirini gören insanlar olmak dışında.