- C...co? – zapytał trzęsącym się głosem chłopiec, odsuwając się od stolika i wstając. Był gotowy do ucieczki. Wiedział, że raczej nie ma gdzie, ale i tak jego instynkt kazał mu się do tego szykować. Przełknął ślinę.
- Mogę wiedzieć, czemu obrażasz ludzi? – spytał ostro Reichtengle, łapiąc dziecko za ramię.
- J-jak to o-obrażasz? Namalowałem ten rysunek najlepiej jak potrafiłem!
- Ale to wygląda jakbyś chciał im zrobić na złość! Nie tak cię wychowałem! Chyba muszę się zabrać za twoją reedukację!
- Ale to Polska kazał mi to narysować! – pisnął chłopiec, trzymając się ostatniej deski ratunku.
- Co? Polska kazał ci namalować, jak wylewasz na niego kubeł pomyj? Jakoś nie mogę w to uwierzyć, wiesz?
- Ehehehe...- zaśmiał się nerwowo Rzesza. Wyrwał się ojcu i pobiegł szybko w stronę drzwi. Drogę zagrodził mu Pierogożerca. Złapał malca pod pachę.
- Coś ci powiem Rzeszokącie- prostokącie. – odparł Polska, patrząc na wierzgającego Niemca. – Zgadzam się z tobą. Poza tym, kto by pomyślał, że jako dzieciak będzie taki niedobry.
Chłopiec nie chciał dać za wygraną. Dalej krzyczał i kopał nogami w powietrzu.
- Jak myślisz, przeczekać to? – zapytał Pierogożerca, obserwując dziecko. – Bo boję się, że jak go położę, to siebie uszkodzi.
- Nie martw się, ja go wezmę. – zaoferował Cesarstwo, biorąc synka z rąk mniejszego mężczyzny.
- Spokój ma być! – huknął i trzepnął chłopaczka w tyłek. Ten natychmiast się uspokoił. Fukał tylko wkurzony.
- Ej! I bez takich dźwięków! Kotem nie jesteś! – warknął do dziecka.
ZSRR stał przy ławie. Nie za bardzo wiedział co ma robić, więc tylko straszył wszystkich swoim wściekłym wyglądem.
- Za karę pójdziesz do kąta. – powiedział Cesarstwo, idąc z synkiem do miejsca, o którym mówił. Usadowił tam dziecko. – Siedzisz! I się stąd nie ruszasz! Bo spiorę! – ostrzegł Rzeszę, który wydął policzki i skrzyżował ręce na piersiach.
- Świetnie! Będę gapił się na głupią ścianę! – pomyślał. Lekko ją drapnął. Odpadło trochę tapety. Poczuł podekscytowanie. – Ty! To się da zdrapywać! – ucieszył się. – Może nie będę musiał siedzieć tu tak całkiem bezczynnie! Super!
Po dziesięciu minutach ciszy, gdzie ZSRR, Polska i Cesarstwo siedzieli w kuchni by zrobić kolację, ojciec przyszedł do dziecka i wesoło krzyknął – Koniec kary! Możesz iść do nas!
Nagle przystanął i spojrzał na tapetę nad głową synka. Była cała zdarta.
- Rzesza! – wrzasnął Reichtengle groźnie spoglądając na malca. – Coś ty narobił? Czemu zniszczyłeś ścianę?! I to nie u siebie?!
- N-nudziłem się. – spróbował wytłumaczyć Niemiec, ale cóż mógł powiedzieć? Długi, dość cienki pasek, od dołu do wysokości do jakiej mógł sięgnąć chłopiec, podnosząc ręce, był wydrapany do czysta. I wyglądało to okropnie!
ZSRR wraz z Polską przybiegli zaaferowani krzykiem Cesarstwa. Rosjanin aż upuścił talerz, gdy zobaczył dzieło malca.
- Moja tapeta! W zeszłym miesiącu ją zakładałem!
- No to będzie następna kara. – westchnął Polska, stojąc obok ZSRR, wraz z miską, w której było ciasto.
Hejeczka! Wiem, że trochę zaniedbałam ten ff, na rzecz innych. A szkoda, bo jest fajny i świetnie się go pisze. Mam nadzieję, że się spodobał i że będziecie czekać na kolejne rozdziały!
Papatki!
~Madoka Ai
1.10.19
CZYTASZ
ZSRR i mały 3 Rzesza
Fiksi PenggemarZSRR jest zmuszony do opieki nad zmniejszonym do dziecka 3 Rzeszą. Niemiec niechcący wypił napój kupiony przez Japonię za pośrednictwem chińskiej stronki. Perypetie Rosjanina który sam zachowuje się jak dziecko i małego 3 Rzeszy. Co z tego wyniknie?
