Phoenix Series #7: My Sweetest Mistake(COMPLETED)

Chapter 6

CHAPTER 6

I blinked twice when Clyde pulled away from me. I was in bliss because of his kiss. What just had happened? Did he really kiss me?

That was my first kiss!

Ganito ba talaga ang pakiramdam ng unang halik? Parang sasabog ang puso ko. Napakalakas ng tibok niyon.

Nang makitang nakatulala ako ay kaagad na kumilos si Clyde at inalalayan akong bumangon. Umupo ito sa gilid ng kama at pinangko ako.

"You okay?" Anito at hinawakan ang leeg ko. "Fuck!" Malutong itong napamura habang nakatingin sa leeg ko.

Wala sa sariling napahawak ako sa leeg.

"A-Ang sakit." Mahinang daing ko.

Sinapo nito ang magkabilang pisngi ko.

"I'm really sorry. Hindi ko sinasadya. I had a nightmare and I was shock. Nasakal tuloy kita. I'm sorry." Anito, alalang-alala ang mukha nito.

Tumango lang ako at muling napangiwi. Marahas itong napabuntong-hininga na tila sising-sisi pa rin sa ginawa.

Kumilos ito at pinaupo sa kama.

"Just wait me here, okay?" Anito at nagmamadaling lumabas ng kuwarto.

Panay ang paghaplos ko sa leeg. Napapangiwi ako kapag nakakaramdam ng hapdi.

Nang makabalik si Clyde ay may dala na itong cold compress.  Mukhang binulabog nito ang mga staffs ng motel para lang sa cold compress na iyon.

Tumabi ito sa akin at muli akong pinangko na tila ba natural lang nitong ginagawa iyon. Samantalang ako ay napakalakas ng tibok ng puso habang magkadikit ang mga katawan namin.

He gently pressed the cold compress that he was holding on my neck.

"I'm really sorry." He apologized again.

"It's okay. Importante buhay pa ako." Nagawa kong magbiro.

He gritted his teeth. Ni hindi man lang magawang tumawa sa biro ko.

"Okay nga lang ako." Paninigurado ko.

"Next time, huwag mo akong gigisingin kapag ganoon ako. I usually do that whenever someome try to wake me up from my sleep. My friends used to it but you're not. I strangled them for how many times but they can defend themselves from me but you're not. You're too fragile and I was so afraid earlier because I hurt you. Kung hindi ako nahimasmasan kaagad, siguradong nawalan ka na ng hininga." Anito at marahas na napabuntong-hininga.

"I'm sorry. Worried lang kasi ako sa'yo kasi parang ang sama-sama ng panaginip mo kanina." Usal ko at napayuko.

Napabuntong-hininga ito at masuyo pa ring dinadampi ang hawak na cold compress sa leeg ko.

Ilang sandaling namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hindi ko maiwasang mapatitig sa mahabang peklat nito sa dibdib.

And absentmindedly, my hand caressed his scar. I felt him stilled because of what I did but he just let me.

"Who did this to you?" I softly asked.

Sa klase ng mahabang peklat sa didbdib nito, tila masakit iyon.

Hindi ito nagsalita kaya tinignan ko ito. And there, I saw his dark eyes staring at me with the emotion that I can't read.

"Ysay..." He muttered.

Napakunot ang noo ko.

"Ysay?" Nagtatakang tanong ko.

He nodded.

"From now on, I'll call you Ysay. Noime Ysabelle is too long and I prefer calling you Ysay. Is that okay with you?" He was asking permission from me.

Ysay. Ito lang ang tumawag sa akin sa ganoong pangalan. Ito ang nagbigay sa akin ng ganoong nickname. Ang sarap niyon sa pandinig.

Dahan-dahan ay tumango ako at nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa mga labi nito.

"It's Ysay, then." He said and to my surprised, he leaned in to kiss my lips.

My body stilled because of what he just did. Just like earlier, I couldn't move my lips. I don't know how to response to his kisses. In my 26 years of existence, this is the only first time that I let someone kiss me.

Naramdaman kong ibinaba nito ang hawak na cold compress sa ibabaw ng kama.

"Move your lips, baby." He demanded.

Nagawa nitong ibuka ang bibig ko at mahina akong napaungol nang pumasok ang dila nito sa dila ko. Nilalaro-laro nito iyon at marahang sinisipsip.

Hindi man alam ang gagawin, iginalaw ko ang labi para tugunin ang matamis na halik nito. Hanggang sa tuluyan kong nasabayan ang bawat paggalaw ng labi nito.

Naramdaman ko ang init na nagmumula sa katawan ko o kung sa katawan ko nga lang ba nanggagaling ang init na iyon. Naramdaman ko rin na tila may mga paru-paro sa loob ng tiyan ko at ang mas nagpapagulo sa isip ko ay ang pagpintig ng pribadong parte ng katawan ko na tila naghahanap iyon ng kung ano.

This is all new to me. The feeling that I'm feeling right now is all new to me. I've never been so intimate with someone like this before. I didn't let anyone kiss me and touch me like this before.

Dapat ay matakot ako dahil hinahayaan kong halikan ako ng lalaking ito pagkatapos ng mga nangyari sa'kin sa nakaraan. Nakakapagtaka na hindi man lang ako nakakaramdam ng takot sa lalaking ito. With his presence and with his arms, I really feel safe and secured.

Naramdaman ko ang paghaplos nito sa braso ko. Mas lalo niyong pinapainit ang pakiramdam ko dahil sa mainit na palad nito.

Muli akong napaungol ng mahina nang mas pinalalim nito ang halik na pinagsasaluhan naming dalawa.

I heard him cursed against my lips. Dumadaing ito na tila pigil na pigil ang sariling huwag lalagpas sa halik ang lahat.

I really can't hold myself from moaning. And with that, he cursed again and pushed me on the bed. Pumaibabaw ito sa akin habang mapusok akong hinahalikan.

"Oh, Elisse..." He softly muttered.

Sa narinig ay tila binuhusan ako ng napakalamig na tubig, ginigising ako sa katotohanan. Ang katotohanang pagmamay-ari ito ng iba. Ang katotohanang iba ang nilalaman ng puso nito.

He was calling the name of the girl that he love while kissing me. At ito na naman ang pamilyar na hapdi sa puso ko.

Bakit ko nga ba iyon nakalimutan? Bakit ko nakalimutang may kasintahan ito? Dahil lang sa mga halik nito? I am so stupid!

Bahagya ko itong itinulak at kaagad akong bumangon. Nanginginig ang katawan na nag-iwas ako ng tingin.

"I'm sorry." Bulong ko.

Nakaramdam ako ng guilty. Ano na lang ang sasabihin ng girlfriend nito kapag nalamang nakipaghalikan ang boyfriend nito sa isang hamak na empleyado lang?

"Ysa-"

"Matulog na po tayo, Sir." Mariing sabi ko.

Hindi ako makatingin ng diretso dito. Narinig ko ang pagbuntong-hininga nito bago bumaba ng kama.

Walang imik na nahiga ako sa kama nang makababa ito at mariin kong ipinikit ang mga mata.

Ang makipaghalikan sa boss ko ay isang malaking pagkakamali. Kailangan kong rendahan ang puso ko dahil hindi tama ito. Hindi normal ang tibok ng puso ko at alam kong delikado iyon.

Alam ko dapat ang lugar ko at kung puwede lang ay iwasan ko ito. Pinapangako ko na hinding-hindi na ito mauulit. Hinding-hindi na.

To be continued...