BAŞLANGICIM

Bölüm 7

Gözlerimi açtığımda, depo gibi bir yerde olduğumu fark ettim. En son Toprak arkamdan koşuyordu.

Etrafı incelemeye korkarak 'Umarım Toprak beni en yakın zamanda bulur' diye geçirdim içimden. Soğukluğundan titrediğim depoda hiçbir eşya göremedim ve olduğum yere cenin şeklini alarak kıvrıldım.

Yaklaşık iki saat öyle durdum, uyumaya çalıştım ama uyuyamadım. Metal bir sürgü sesi duyduğumda birinin geldiğini anladım. İçeri, 45-50 yaşlarında esmer, saçları 3e vurulmuş, yapılı bir adam girdi.

Yanındaki adama bir şeyler fısıldadı. Adam ise "Tamam Efendim" diyerek depodan çıktı ve bu kasvetli yerde, karşımdaki korkutucu şahıs ile beni yalnız bıraktı. Nedenini bilmediğim bir şekilde bu adamın sesi bende kötü anıları tetikliyordu.

"Merhaba küçük" dedi karşımdaki ürkütücü adam. "Babanla amcanın yediği haltları senin ödemen ne kadar adaletsiz değil mi?"

ne diyordu bu adam?

"Babamı ufak bir cinayet yüzünden aylarca süründüren baban, şu an neden aramızda değil biliyor musun?" Bu şerefsiz benim babamın katili miydi yoksa?

"Düşündüğün şeyleri az çok tahmin edebiliyorum Melodi... evet babanı öldürten bendim. Ama hiç bir şey karşılıksız değildir. Eğer o deden annemi bizden almasaydı, babamda anneni senden almazdı" bu adamın babası da annemi mi öldürmüştü şimdi?

Olaylar kafamı karıştırırken, bu adamın amcamın bahsettiği düşmanın oğlu olduğunu anladım. karşımda durmuş bana tiksinircesine bakan adama aynı bakışlarla karşılık verdiğimde "Baban, babamı öldürerek hayatının en büyük hatasını yaptı Melodi. Şansa bak! Öldü sanarak bıraktığımız kızı dokuz canlı çıktı. Ama ben bıkmadan o canları teker teker almaya hazırım." Dedi

Galiba benim oyunumun sonuna gelmiştik.
Aslında buna üzülmüyorum çünkü aileme kavuşmak benim en büyük hayalimdi zaten. Ama ya şimdiki ailem ne olacaktı?

"Şimdi 'zaten hayat hiç yaşanılacak şekilde değil sen beni öldürsen ne olur?' diye düşüneceksin büyük ihtimal ama benim seni tek kurşunla öldürmeyeceğime emin olabilirsin Melodi. Senden bütün kayıplarımın intikamını alacağım. Tek senden de değil o amcanın da en değerlilerini alacağım elinden. Zamanında babamın yapamadığını ben yapacağım. Sizi tamamen bitireceğim. En çokta bir piç gibi kullanıldıktan sonra sokağa atılan annemin cezasını ödeyeceksiniz" dedi tıslar gibi sinirle ve hızlı adımlarla odadan çıktı.

İşte şimdi gerçekten korkmaya başlamıştım çünkü adamın gözlerinde merhametin 'm' sini bile göremiyordum. Soğuk depoda tek kaldığımda bir duvara yaslanarak oturdum ve dayanamayarak hıçkırıklara boğuldum. Bu fazlaydı! Çok fazlaydı. Elimden bir şey gelmiyor, o adama karşı bir kelime bile söyleyemiyordum. Babamı öldürdüğünü söylemişti bana. Daha yeni rüyama giren babamı, öldürdüğünü söylemişti. Neden? Dedim isyan edercesine. Neden ben? Neden biz?

Umarım Toprak geç kalmazdı çünkü burada geçireceğim her saniye düşüncelerimin esiri olacaktım

Ertesi gün

Neredeyse bir gündür buradayım hala gergin olsamda artık hiçbir duygu belli edemiyordum. Benimle konuşan o adam bir daha yanıma gelmemişti bazen dışarıdan adım sesi duysamda henüz daha kimse depoya girmemişti. Bir gündür hiçbir şey yememiştim. Bu iğrenç depoda tek başıma ne kadar dayanabilirdim bilmiyorum. O herifin bana bir şeyler yapacağı kesindi ama neden hala gelmemişti bilmiyordum. Yaslandığım duvarda kafamı kollarımın arasına kapattığımda

Umarım Toprak beni arıyordur. Diye geçirdim içimden

Umarım beni arıyor ve benim için çabalıyordur