KÜLLER (2)

FİNAL

FİNAL

Bu kez her şey farklıydı. Beni kimin kaçırdığını biliyordum, ellerim, ayaklarım bağlı değildi. Ağzım kapalı değildi. Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken bayılmadan hemen önce duyduğum ses zihnimde daha da netleşti. Durum böyle olsa da yine de korkuyordum. Daha İsmail olayını atlatamamışken bir kez daha kaçırılmak ve kaçıran kişinin uzun zamandır beni korkutuyor olması endişemi artırıyordu. Beni bağlamamış olması nedense daha ürkütücüydü çünkü kendine fazla güveniyor olmalıydı.

Karşımda Ceyhun'u görmeyi bekleyerek gözlerimi açtım ancak bana bakan yüzü gördüğümde şok geçirerek irkildim. "Soner? " dedim şaşkınlıkla. Beni bayıltıp iyi şanslar dileyen kişinin Ceyhun olduğuna yemin edebilirdim. Bu sarı diş nereden çıkmıştı?

"Selam," dedi önümde elini kaldırıp gülümseyerek.

Ne olduğunu anlamaya çalışarak etrafıma bakınırken köşede duvara yaslanmış bekleyen Ceyhun'u ve hemen yanında da Anıl'ı gördüm. İkisi de smokin giyiyordu. Beynimin yaşadığı şoklardan sonra bir an alev alacağını düşündüm. Neler oluyordu? Ayrıca burası neresiydi?

"Siz üçünüz birbirinizi tanıyor musunuz? " diye sordum saf saf. Anıl ve Ceyhun bir şey söylemeden köşeden bana bakmaya devam ettiler. Ceyhun ifadesiz, Anıl ise endişeli görünüyordu. Zihnimi kurcalayıp Anıl ve Ceyhun'u bir süre önce okulun arka bahçesinde konuşurlarken gördüğüm anı hatırladım. Sadece Anıl'a bakarak, "Ceyhun ile bize karşı birlik oldun? " dedim neler olduğunu yavaş yavaş çözmeye çalışırken. "Ayaz'a düşman olduğunu öğrenince ona yalakalık yapmaya karar verdin değil mi!? "

"Şşş her şeyi tek başına öğrenirsen eğlenceli olmaz önce Ayaz'ın gelmesini bekleyelim," dedi Soner dikkatleri tekrar kendi üzerine çekerken. Bu adamın bizimle derdi neydi? Ceyhun ile ilgisi neydi? "Ama önce kendimi sana tanıtayım Ayaz da sonra öğrenir. Ben Soner Atıcı, Ceyhun'un abisiyim. "

Gözlerim yuvalarından fırlayacak gibi açılırken duyduğum şeye inanamayarak ve bir anlam veremeyerek bir Ceyhun'a bir de Soner'e baktım. Soner Amatem'de sigara bağımlılığı tedavisi gören ama gizli gizli sigara içen bir adamdı. Ayaz ile hiç haz etmediğim bir dostlukları vardı. Ceyhun ise tam tersi her fırsatta Ayaz'a düşmanı olduğunu hatırlatan bir çocuktu. Bildiğim kadarı ile Soner'in soy ismi de Atıcı değildi. Nasıl kardeş olabilirlerdi?

Elim kolum bir ip ile bağlı olsa da sanki görünmez bir güç ile bağlanmışlar gibi oturduğum sandalyeye yapışıp kaldım. Soner elindeki telefon ile muhtemelen Ayaz'ı arayıp sesi hoparlöre verdi. Ceyhun'a bir işaret yapıp beni gösterirken gözleri hep benim üzerimdeydi. Ceyhun hızlı adımlarla yanıma gelip arkama geçti.

"Şu an müsait değilim," diyerek açtı Ayaz telefonu, her şeyden habersizdi. "Seni daha sonra ararım. "

"Dur dur dur," dedi Soner gülerek. "Aradığın kişi belki de benimdir? "

Kısa bir sessizliğin ardından Ayaz, "Birini aradığımı nereden biliyorsun? " diye sordu. Sesine işleyen şaşkınlığı duymak içimi acıttı. Milyon kez bu adamın iyi biri olmadığını söylesem de güvendiğini söylemişti. Biraz sonra güvendiği insan tarafından nasıl bıçaklandığını öğrenecekti. "Yoksa- "

"Evet Ayaz, Gamze benim yanımda," dedi Soner Ayaz'ın sözünü keserek. "Ayrıca burada seni bekleyen başka sürprizler de var. Adresi mesaj atacağım, acele etsen iyi olur. Bir de it arkadaşlarını ve polisi bu işe karıştırma ki zarar gören kişi sayısı artmasın. "

Ayaz'ın yaşadığı şaşkınlık yerini birden öfkeye bıraktı. Ben duygu geçişleri yaşarken boğulacak gibi oluyordum ama Ayaz daha güçlüydü. Birçok kez arkasından bıçaklanmış ve beklemediği şeyler ile karşı karşıya kalmıştı. Annesinden sonra hiçbir şeye uzun süre şaşıracağını da düşünmüyordum.