အခန်း ၃၅ - ငါ့မှာတော့ အခုထိ လမ်းပျောက်နေဆဲ
ညလေအေးက ပြေပြေလေးတိုက်ခတ်နေ၏။ ချမ်းစိမ့်သောရာသီမို့ အနွေးထည်ထူထူကတော့ မ၀တ်မဖြစ်ပင်။
"တစ်... နှစ်... သုံး....."
ရိပေါ်က ကောင်းကင်ယံကိုမော့ကြည့်ရင်း ကြယ်လေးတွေကို ရေတွက်နေသည်။ သူမြင်သမျှ စုစုပေါင်း (၂၀)လောက်သာရှိမည်။
လမင်းကတော့ မဆိုစလောက်လေး တစ်ပိုင်းတစ်စသာနေသော်ငြား တိမ်ဖုံးသည့်ညမို့ ကြယ်ဖျောက်ဆိတ်တို့ ပုန်းကွယ်နေသည်။
ခုနစ်စင်ကြယ်ပြောင်သည်လည်း အမြီးမထောင်နိုင်တော့။ မြောက်ဘက်ယွန်းယွန်းရှိ ဓူဝံကြယ်လေးကတော့ လင်းလက်တောက်ပနေသေးသည်။
"မင်းကတော့ နှစ်ပေါင်းများစွာ လမ်းပြနေပေမယ့် ငါ့မှာတော့ အခုထိ လမ်းပျောက်နေဆဲပဲ လမ်းပြကြယ်လေးရေ"
၀ရံတာလက်ရန်းပေါ်မှာ လက်ထောက်ရင်း တိုးတိုးကလေးရေရွတ်လိုက်သည်။ နေ့စဉ်ဆုံတွေ့နေရသော်လည်း အတိတ်နေ့ရက်များမှ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို သူလွမ်းဆွတ်မိပါသည်။
ပြန်လည်ဆုံစည်းနေရပြီဆိုသော်လည်း ဘ၀သစ်တစ်ခုပေမို့ မမှတ်မိသူကို အပြစ်ကလည်း မဆိုသာ။
သို့သော်လည်း ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ဘာကြောင့်မမှတ်မိရတာလဲဟု မေးပစ်ချင်သည်ကိုတော့ ၀န်ခံရမည်။
ထိုစဉ်မှာပင် အနောက်ဘက်မှ ခြေသံကြားတော့ လှည့်ကြည့်နေစရာမလိုဘဲ ဘယ်သူဆိုတာ ရိပေါ်သိလိုက်ပါသည်။
"အစ်ကိုကြီး အိပ်မပျော်လို့လား"
"အင်း... "
ရှောင်ဟိုင်ကသက်ပြင်းချရင်း ဘေးမှာ၀င်ရပ်ကာ သူ့လိုပင် ကောင်းကင်ဆီ ငေးမောသည်။
"ဒီည ကြယ်မစုံဘူးပဲ"
"မင်းရော မအိပ်သေးဘူးလား ဘာလို့ထွက်လာတာလဲ အေးကအေးနဲ့ကို"
"ကျွန်တော်လည်း အိပ်မပျော်လို့"
ထို့နောက် နှစ်ဦးစလုံးတိတ်ဆိတ်သွားကြပြန်သည်။ အတွေးကိုယ်စီဖြင့် ငေးမောနေရင်း အတန်ကြာမှ ရှောင်ဟိုင့်ဆီက စကားသံထွက်လာသည်။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [completed]
Фанфик*မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍* တဲ့ 🌸 Title ကအတိုင်းပါပဲ မက်မွန်ပွင့်တွေကြားထဲက စချစ်ခဲ့ကြတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သုံးဘဝအဆက်ဆက်ချစ်ခြင်းကိုဖတ်ရမှာပါ🌸 Preview - ရှေးဟောင်းအမွေအနှစ်ပြတိုက် တခုမှာ ပန်းချီတွေကြည့်ရင်း ပန်းချီတချပ်ဆီက ကဗျာလေးကို ဖတ်မိရာမှ '...
![မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [completed]](https://img.wattpad.com/cover/194631911-64-k458065.jpg)