နွစ္နွစ္ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္...
အခ်ိန္သည္ကား ညေနေစာင္းေန၀င္ရီတေရာ။ အေနာက္ဘက္ ေတာင္တန္းေပၚ၌ ေမးတင္ေနၿပီျဖစ္ေသာေနမင္းေၾကာင့္ တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္တို႔ပင္ ပုစြန္ဆီေရာင္သမ္းေနၾကေလၿပီ။
ဟိုးအေ၀းမွာေတာ့ ဖုန္လံုးႀကီးမ်ားက လႈိင္းလံုးသဖြယ္ တလိပ္လိပ္တက္လို႔ေနလ်က္။ ထိုဖုန္လံုးမ်ား၏ေရွ႕မွာေတာ့ အသက္၃၀ခန္႔ရွိမည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးက ျမင္းတစ္ေကာင္ကို အျပင္းစိုင္းနွင္လာသည္။
သူ၏ေနာက္မွာေတာ့ ဓားကိုယ္စီကိုင္လာသည့္ ျမင္းစီးသူ၅ဦး။ အျပင္းအထန္ဒုန္းစိုင္းကာ စီးနင္းလာပါေသာ္လည္း အင္အားမမွ်သည့္ေနာက္ ပါတ္လည္မွ ၀ိုငး၀န္းပိတ္ဆို႔ျခင္းကို ခံလိုက္ရေတာ့သည္။
ထိုသူ၏မ်က္နွာမွာေတာ့ ေဒါသမာန္ဟုန္တို႔ ထင္ရွားျပတ္သားေနသည္မွာ က်ားနာခဲခဲေတာ့မည့္ပမာ။ ရင္ခြင္အတြင္းမွာေတာ့ အနွီးနွင့္ေထြးပတ္ထားသည့္ နီတာရဲကေလးငယ္။
"ဘာလို႔လဲ... ဘာလို႔မ်ား ငါတို႔သားအဖကို အလြတ္မေပးနိုင္ရတာလဲ"
သူ၏ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရ ေရ႐ြတ္သံအဆံုးမွာ ထိုသူမ်ားက ဓားကိုယ္စီဆြဲထုတ္ၾကေတာ့ သူသည္လည္း ကေလးငယ္ကို ေထြးဖက္ထားရင္းမွ ဓားကိုဆြဲထုတ္လိုက္ရေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ပုစြန္ဆီေရာင္ညေနခင္းေလး၀ယ္ ဓားခ်င္းခတ္သံတခြၽင္ခြၽင္တို႔ညံစီခဲ့ရၿပီး အနီေရာင္ပ်စ္ပ်စ္ေသြးတို႔သည္ကား ေနရာအနွ႔ံက်ဲျပန္႔လ်က္။
အခ်ိန္အတန္ၾကာေတာ့ ေျမျပင္ေပၚတြင္လဲေလ်ာင္းသြားရသည္က တစ္ကိုယ္လံုး ေသြးခ်င္းခ်င္းရဲေနေသာလူငါးဦး။ ရွင္က်န္ေနခဲ့သည္က တစ္ဦးတည္းသာ။
လဲက်ေသဆံုးေနသူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ေသဆံုးသြားသည့္တိုင္ ရင္ခြင္အတြင္းမွကေလးငယ္ကို တင္းက်ပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားလ်က္ပင္။
YOU ARE READING
မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍ [completed]
Fanfiction*မက်မွန်ပွင့်တို့သက်သေတည်၍* တဲ့ 🌸 Title ကအတိုင်းပါပဲ မက်မွန်ပွင့်တွေကြားထဲက စချစ်ခဲ့ကြတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ သုံးဘဝအဆက်ဆက်ချစ်ခြင်းကိုဖတ်ရမှာပါ🌸 Preview - ရှေးဟောင်းအမွေအနှစ်ပြတိုက် တခုမှာ ပန်းချီတွေကြည့်ရင်း ပန်းချီတချပ်ဆီက ကဗျာလေးကို ဖတ်မိရာမှ '...