Freud İle Bir Gece

12-Kesit.

Bölüm Şarkısı:Ufuk Beydemir-İnsanlık

Kadın adama doğru bir hamle yaptı.Onunla daha önce hiç dışarıda görüşmemişti,ilk defa görüşmek için kalabalık ve sesli bir ortam tercih etmişti adam.Kadın onun amacını biliyordu,adamı gördükten sonra kendi de aynı amacı arzuluyor oldu.Gece boyunca uzun uzun sohbet ettiler.Adam ünlü bir psikolog idi.Bunu konuşmalarına üslubuna son derece usta bir şekilde yansıtıyordu.Adam kadına mesleğini sordu,kadın''Doktor.''dedi sessizce.Onun kadar usta değildi konuşmakta.Yıllarca okuduğu okul ve yoğun staj dönemi onu sosyal anlamda o kadar hırpalamıştı ki!30 küsur yaşında gerçek bir ilişkisi olmamıştı henüz.Bu adam da gerçek bir ilişkinin kahramanı olmayacaktı muhtemelen.Birlikte  keyifli bir gece geçireceklerdi ve ertesi gün adam kadının adını dahi hatırlamayacaktı.

Akşam sekiz gibi girdikleri mekandan on bir sularında arka kapıdan kimsecikler görmeden çıktılar.Adamın esrarengiz ve gizemli halleri kadını bir yandan huzursuz ediyor,bir yandan da arzularını derinden bir şekilde harlıyordu sanki.Adamın arka kapıdan çıkma bahanesi,şehirde tanınan bir isim olduğu ve bir kadınla mekandan çıktığının görülmesini istememesiydi.Zaten siyah uzun kabanını ve onunla uyumlu kapüşonunu mekanda dahi üzerinden çıkarmamıştı.Mekandan sessiz sedasız çıktılar,adam siyah aracına bindi.Kadın yan koltuğa oturdu.Yol boyunca kadın alkolün de etkisiyle biraz gevşemiş ve adama karşı dürtülerine yenilmiş bir duruma gelmişti.Araba yolcuğu uzun sürdü.Hep kadın konuştu.Aşklarından,hayatından,adamın ne kadar gizemli olduğundan...Adam sert ve soğuk tavırlarından hiç taviz vermedi.Kadın adeta cellatıyla birlikte yolculuk ediyor,ona hayatının sırlarını açıyordu.Son derece masumane şekilde çıktığı bu yolculuğun sonunda başına geleceklerden habersizdi.

Araba durduğunda kadın etrafına bakındı.''Burası neresi?Çok karanlık etraf..''diye geveledi panik halinde.Adam kapüşonunu kafasından çıkardı,şimdi mavi gözlerin sahibinin yüz hatları iyice belirginleşti.Kadın bir miktar yumuşadı.Adam çok yakışıklıydı ama yine de panik altındaydı.''Neden buradayız biliyor muyuz Selin?'' diye sordu buz gibi sesle.Kadın soran gözlerle adamın mavi gözlerini yokladı.''Çünkü,mesleğinin değerini bilmeyen yıllarca okumuş ama sadece dersleri geçip stajı tamamlayıp para kazanmak için okumuş bir insansın.Kendine hiçbir şey katamamışsın.Bu yüzden sosyal açıdan parlak gördüğün ve gizemli bulduğun ilk adamı cinsel anlamda arzulayan acizin tekisin.''dedi.Kadın sinirlenmişti,kaşları çatıldı.Tam ağzını açıp cevap vereceği sırada adam tekrar konuşmaya başladı.''Sigmund Freud'u tanırsın..''derken kadın çabucak kafasını olumlu anlamda salladı.Korkmaya başlamıştı.''Kadınlar güdüleri tarafından yönetilen aciz varlıklardır der.Sende öylesin,kendi sonunu kendin hazırladın.Ölümünden sen sorumlusun.''dedi adam.Kadın son cümleyi idrak etmeye çalışırken adam deri eldivenleriyle kadının boğazına yapıştı.Kadın adamın ellerinde can veriyordu.Adam gözlerini kırpmadı.Buz gibi soğuk gözleri kadının basit kahverengi gözlerinden ayrılmadı.Kadın son nefesini verene kadar yalvaran gözlerle baktı adama.Adam umursamadı.Gözlerini kan bürümüştü.Kadının kalbi son kez attı ve sonrası hiçlik..Kadın bir hiç oldu.Fakat zaten adamın gözünde en başından beri bir hiçti,adam bunu sadece meşrulaştırmıştı.Adam arabadan indi.Cesedin üzerinden telefonunu aldı.Kadının çantasını kontrol etti,kendinden bir iz var mı diye.Bulamayınca arabayı ve kadını orada öylece bırakıp ormanın derinliklerinde kayboldu.O görevini yerine getirmişti.Bir hiçi,hiçliğe kavuşturmuştu.Yaptığı şeyle gurur duymuyordu ama soyut bir gerçekliği somutluğa dönüştürdüğüne inanıyordu.Nasılsa bir gün herkes koca bir hiç olacaktı.