Freud İle Bir Gece

27-Kalpsiz

Bölüm Şarkısı:Kaan Boşnak-Tutunamayız (Bu bölümü hiç okumadan tek bir şarkı ile anlat deseler kesinlikle bu şarkı derdim.Mutlaka dinleyin:))

Can Ardel'den.

Sorgu sırasında..

Karşımdaki iri yarı adamın gözlerinin içine baktım,sorguya başladığımızdan beri odanın bir köşesinde sessiz sedasız olup biteni izleyen Freud'u artık umursamıyordum.Ona bakmak dikkatimi dağıtıyordu.''Özlem hanımla ilişkiniz ne boyuttaydı?''diye sordu bir kez daha.Meydan okurcasına gözlerinin içine baktım,''Yalnızca arada bir görüşüyorduk.''dedim kendimden emin bir tavırla.Özlem ile bir geçmişim olduğu bir gerçekti ama onu hiçbir zaman aşık olduğum kadın ya da ilişkim olan insan olarak nitelendiremezdim.Komiser alaycıl gözlerle surat ifademi inceledi,kendimden ödün vermemem gerekiyordu,en ufak bir dikkatsizliğim başıma olmadık işler açabilirdi.''Öyle mi?Özlem hanımın telefon kayıtları ve mesajları arada bir görüştüğünüzü söylemiyor ama...''dedi.Kaşlarım istemsizce çatılsa da cevap vermeden komiserin gözlerinin içine bakmaya devam ettim.Komiser konuşmayacağımı anlayınca devam etti,''Neredeyse her gün mesajlaşmışsınız Can Ardel.Ailesine seni evleneceğim adam olarak tanıtmış,yalan söylemeyi bırak!''dedi biraz daha sert bir tavırla.Duruşumu bozmadan konuşmaya başladım,''Mesajlarımızı okuduysanız illa ki fark etmişsinizdir,benim tarafımdan atılan mesajlar gayet mesafeli mesajlardı..Özlem tabir yerindeyse benimle bir şeyler yaşamak için çok çabaladı lakin ben birbirimize uygun olmadığımızı dahası benim ilişki yürütmek için vaktimin olmadığını ona defalarca söylememe rağmen pes etmedi.Bende arada bir konuşarak kademeli olarak iletişimimi kesmeye karar vermiştim,ailesiyle benim hakkımda ne konuştuğuna dair bir bilgim yoktu.''dedim.Kollarımı göğsümde birleştirdim,sağlam bir savunma yapmıştım ve komiser neredeyse gardını indirmişti.Sorgulayan gözlerle gözlerime bakarken,gözlerimi kırpmadan meydana okumasına karşılık verdim.Şimdi geri adım atamazdım,hele ki Özlem için asla geri adamazdım.Elektra Kompleksi*olan zavallı bir kadındı o.Babasıyla asla düzelmeyen ve tam olmayan ilişkisinin ezikliğini benim gibi bir adamla doldurmaya çalışan bir zavallıydı.Sırf ona babasını anımsattığım için!

''Olay günü telefonla son görüştüğü kişi sensin buna ne diyorsun, onu görmeye gittin mi?''diye sordu Komiser pes edercesine.''Hayır,o gün onu görmediğime eminim.Her zamanki gibi telefonla beni aradı,alkollü gibi konuşuyordu ama bilemiyorum.''diye yanıtladım tereddüt etmeden.''Peki sen olay günü neredeydin?''diye sordu bu sefer.Yanıtı bilmeme rağmen kısa bir an düşünür gibi yaptım,''Öğleden sonra son sınıflara dersim vardı,onu bitirip okuldan ayrıldım.Lansmanın son kontrolleri için mekanı kontrole gittim,bu sırada annem de yanımdaydı.''dedim kendimden emin bir şekilde.Beni suçlayabilecekleri herhangi bir delilleri olmadığı halde,en önemli günümde beni apar topar buraya getirmeleri sinirime sinir katıyor olsa da şuan sakin görünmek zorundaydım.''Sırf merakımdan soruyorum Can Ardel,iyi kötü görüştüğün ve bir şeyler paylaştığın bir insan şaibeli bir şekilde öldükten hemen sonra bir kitap lansmanı yapmak...Normal mi sence?''diye sordu ellerini masaya koyup yüzünü bana yaklaştırırken.Bir nefes verdim,bunun açıklamasını yapmaktan sıkılmıştım artık ve gerçek bir sinir krizi geçirmeme az kalmıştı!Freud ile göz göze geldik,purosundan keyifle bir nefes çekerken durumumla eğleniyor gibiydi.''Bakın..Bunun açıklamasını yapmak zorunda değilim size,ama madem merak ettiniz söyleyeyim cevap çok basit;hayat devam ediyor,etmek zorunda.Ayrıca Özlem benim iyi ya da kötü bir şeyler paylaştığım bir insan olmadı hiçbir zaman!''dedim haykırırcasına.Bardağı taşıran son damla olmuştu ve devam ettim,''Ayrıca elinizde hiçbir kanıtınız olmadığı halde muhtemelen sırf benden ve duruşumdan şüphelendiğiniz için şehirdeki tüm meslektaşlarımın içinde ve en özel günümde beni bir suçlu gibi apar topar buraya getirdiniz.Asıl ben bir cevabı hak ediyorum.''dedim sakin ama sert bir tavırla.Komiser duruşundan ödün vermedi,''İlla ki biliyorsunuzdur ortada bir seri katil cirit atıyor,şüpheli olduğunuz için değil olayı çözmek için size ihtiyacımız olduğu için buradasınız.''dedi.Alayla güldüm,elbette cevabın bu olmadığını biliyordum.Olay günü onunla görüşen son insan olduğum için baş şüpheliydim.Ama Komiser geri adım atmıştı işte.Peşinden ''Etrafında şüpheli gördüğünüz sizden başka duygusal anlamda görüştüğü konuştuğu ya da peşine bela olan birileri var mıydı?''diye sordu.Bir kaç saniye düşündüm,''Eski nişanlısı vardı,ben sormadığım halde ısrarla anlatmaya çalışırdı.Ama adamın onun peşinde olduğunu hiç sanmıyorum.Çünkü Özlem daha çok terk edildiği için sitem ederdi.''dedim.''Adını biliyor musunuz bu eski nişanlının?''diye sordu bu sefer.''Hayır hiç söylemedi.''diye yanıtladım hemen.Komiser anlar gibi başını salladı,''Teşekkürler Can Ardel..''derken ayaklandı,bende onunla birlikte ayaklanıp uzattığı elini sıktım.''Tekrar ifadenize başvurmamız gerekebilir,telefonlarınızı açık tutun lütfen.''dedi son uyarısını yapar gibi.Başımı sallamakla yetindim ve odadan çabucak çıktım.Saatlerdir kapının önünde bir köşede oturmuş bekleyen anneme doğru ilerledim.Şimdi bir de ona laf anlatacaktım..