Freud İle Bir Gece

35-Büyük Gün.

Bölüm Şarkısı:Adamlar-Mavi Ekran

Derin'den..

Aynanın karşısından bana bakan yüze son defa baktım.Bu yıl oldukça fazla şey yaşamıştım,kendi aksim bana adeta yabancılaşmıştı.Önce tez danışman hocama aşık olmuş,ardından onunla tehlikeli bir ilişkinin içerisinde bulmuştum kendimi..Hemen arkasından onun Freudyen takıntıları beni de ele geçirmiş kendimi iflah olmaz bir Freud aşığı olarak bulmuştum.Ben tüm bunlarla meşgul iken,en yakın dostum madde bağımlılığı ile mücadele ediyormuş farkında değilmişim..Ben daha bu gerçek ile tanışmadan dostumu toprağa gömmek zorunda kalmıştım.Acılarım bu kadar taze iken sevdiğim adam yanımda durmamış beni kendi halime bırakmıştı,onu içimde yavaş yavaş affetmeye başladığım noktada aynı zamanda başka bir kadınla aşk yaşadığını öğrenmiştim.Üstelik bu kadın okulumuzdan ayrılan ve çok sevdiğim Bahar hocayla birlikte öldürülen kadınların arasındaydı.Ölmüş bir kadınla ilişkisi olduğu için sevdiğim adamla yeni bir krizin ortasına düşmüştük.Bana kısmen de olsa şiddet uygulamıştı.Bunu bile aşamazken,her daim yanımda olduğunu bildiğim bazen beni bunaltsa da ilgisinden vazgeçemediğim Utku'nun seri katil olarak yaftalanıp içeri alınmasına şahit olmuştum.Tüm bunları yaşarken bedenimle birlikte ruhumda yorgun düşmüştü.Eskisi gibi mutlu değildim.Hayatım baştan aşağı değişmiş ve ben söz konusu düzene ayak uyduramamıştım.Ayak uydurduğuma inandırılmıştım yalnızca.Hayat benimle birlikte akıp gidiyor sanmıştım ama o beni arkasında bırakıp yoluna devam ediyordu.Kısaca mutsuzdum.Eski heyecanlarım yerini monotonluğa bırakmıştı.Saçlarımı kulaklarımın arkasına sıkıştırdım.Üstümdeki buz mavisi gömleği düzelttim,kot pantolonum ile mahkeme günü için uygun bir konsept olup olmadığından emin olmasam da uğraşacak vaktim yoktu.Utku'nun avukatı Yağız bey dün son kez arayıp mahkemede bulunup bulunmayacağımı sormuştu.Büyük gün için sabırsızdım,Can Ardel ne derse desin onun suçsuzluğuna inanıyordum.Sevdiğim kadın bu değil derken sorgusuz sualsiz kabul etmeyeceğimi kast ediyordu bundan emindim.Bende enine boyuna o günden beri Utku'nun durumunu sorgulamıştım ve objektif bir şekilde onun katil olmadığı sonucuna varmıştım.Can Ardel'in de mahkemede olacağını iyi biliyordum,bu o günden sonra ilk karşılaşmamız olacaktı.Onu düşününce içimden akıp giden ılık heyecan ve titreme duygusuna engel olamadım.Ona karşı hislerim hala aynı ve geçerliydi ama eskisi kadar yaşamaya istekli ve hevesli değildi maalesef ki.Aynanın karşısından ayrılıp yatağın üzerinde hazırda duran çantamı omzuma takıp odamdan çıktım.Merdivenlerden aşağı inerken,babamın sesinin mutfaktan geldiğini duyabiliyordum.Artık tüm akademi olanları bildiği için babam Utku'nun durumunu oldukça şiddetli bir sinir harbi ile karşılamış bugünden sonra ''öğretmen''vasfı ile bile olsa ondan uzak durmam konusunda beni katı bir şekilde uyarmıştı.Bende her zamanki gibi başımla onaylamıştım bu onun kurallarına ve uyarılarına harfiyle uyacağım anlamına gelmiyordu. Mutfak kapısından başımı uzattım,''Ben çıkıyorum.''dedim kahvaltı yapmakta olan maaileme.Babam çayından bir yudum alırken,''Seninle gelmemi ister misin?''diye sordu.Başımı olumsuz anlamda sağa sola sallarken,''Gerek yok,bölümdeki diğer hocalar da orada olacak.''dedim.Babam kafasıyla onaylarken,''Dediklerimi unutma!''diye uyardı.Gözlerimi devirdim,annem tepkimi fark edince gözleriyle beni uyarmaktan çekinmedi.Kendince orta yolu bulmaya ve yeni bir krizi önlemeye çalışıyordu.Bu yıl ev halkıyla hiç olmadığı kadar çok çatışma haline girmiştik bu bir gerçekti.Hayatımdaki huzursuzluklar,ev halkının getirdiği huzursuzluklar ile bütünleşince tam bir facia halini almıştı.Yine de üzerinde durup zihnimi meşgul edemeyecek kadar önemli bir gündeydim.Dış kapıdan çıktım,otoparka hızlı adımlarla ilerleyip çantamdan arabamın anahtarını çıkardım ve hızlıca sürücü koltuğuna yerleştim.Radyodan rastgele bir frekans seçip yola koyuldum.Adliye uzakta sayılmazdı,iş trafiğinin azalmış olacağını düşünüyordum saat neredeyse 10 olmuştu.İzmir için geç bir saat bile sayılabilirdi.