Freud İle Bir Gece

44-Vicdan

Bölüm Şarkısı: Teoman-Kum Saati 

Can'dan..

Gözlerimi açtığımda yatakta yalnız uyuduğumu fark ettim.Hızlıca uyku sersemliğimi üzerimden atamadan odadan çıkıp merdivenlerden peşi sıra indim.Salona geçtiğimde,kanepelerinde birinde öylece oturmuş sessizliğe karşı duvarlarla bakışırken yakaladım.''Günaydın..''dedim nefes nefese.Kafasını sabitlediği noktadan kaldırıp yüzüme baktı,''Günaydın,iyi misin?''diye sordu tek düze bir sesle.Bir kaç saniye durup nefesimi düzenledim,''Gittin sandım korktum.''dedim itiraf edercesine.Yüzüme alayla baktı.''Nereye gidebilirim ki?''diye sordu kendi kendine sitem edercesine.''Eninde sonunda eve gitmem gerekiyor ama onu biliyorum.''dedi sıkıntıyla.Saçlarımı karıştırdım,''Bak ne diyeceğim,annenlere bir kaç gün Kuşadası taraflarına tatile gidip kendine izin vereceğini söyle.Bu sırada kendini toparlarsın,burada istediğin kadar kalabilirsin söylememe gerek yok sanırım.''dedim.Tuttuğu nefesi dışarı bıraktı,bir süre düşündü.''Aslında olabilir,muhtemelen tepki gösterecekler ama...''dedi.''Ben elimi yüzümü yıkayayım,sen ailenle konuş daha sonra kahvaltı ederiz.''dedim sessizce ve bir tepki vermesine izin vermeden salondan geçip holden merdivenlere yöneldim.Merdivenlerden yukarı birer ikişer çıkıp kendimi doğruca banyoya attım.Aynada kendime baktım,buz mavisi gözlerim bana bile yabancılaşmaya başlamıştı.Banyonun köşesinden çıkageldi,her zamanki silüetiyle artık ansızın gidip ansızın gelmelerine alışmıştım.''Onu da kendine benzetmeyi başardın.''dedi kendinden emin bir tavırla ve purosundan keyifle bir nefes çekti.''Sus!''dedim uyarırcasına.''Artık bir zaafın var.Bana karşı bile koruduğun,her şeyden ve herkesten sakındığın bir zaaf bu.''dedi aynadan gözlerimin içine bakarak.Kaşlarım çatıldı,başından beri hissetmek istemediğim duyguların esiri olmuştum bu doğruydu ama kendime engel olamamıştım.Bugün geldiğim noktada maalesef ki mantığımla birlikte duygularım da oyuna katılmış,Derin bu tehlikeli oyunun bir parçası haline gelmişti.''Git buradan.''dedim net bir tavırla ve musluğu açıp soğuk suyu yüzüme çarptım.Gözlerimi açtığımda hala oradaydı,''Bana ihtiyacın var.Sen istemesen burada bulanamazdım bunu çok iyi biliyorsun.''dedi keyifle.Dişlerimi sıkıyordum.Ona cevap vermedim.Elimi ve yüzümü hemen yanı başımda duran banyo havlusuna silip kapıdan çıktım.Merdivenlerden inip,holden salona doğru geçtiğimde kanepedeki yerinde değildi.Biraz daha ilerlediğimde mutfakta öylece durduğunu fark ettim.''Derin ne yapıyorsun?''diye sordum.Beni fark etmedi bile.İyice yanına sokuldum,koluna dokundum.Bir rüyadan uyanır gibi yerinde sıçradı.Anlaşılan benim geldiğimi bir an olsun bile fark etmemişti.Tamam ilk cinayetiydi ama bunun etkisinden artık çıkması gerekiyordu.Ömrünün sonuna kadar bu şekilde yaşayamazdı.Gözlerini dün gece Utku'nun cansız bedeninin yattığı yerden çekip bana baktı,''Ben,annemlerle görüştüm.İkna oldular,eve gidip eşyalarımı almam gerek.O işi de onların evde olmadığı bir saate denk getireceğim.''dedi boş boş.Sesinde tam anlamıyla bir boşluk vardı.Boş bakıyordu resmen.''Sen iyi misin?''diye sordum söylediğini umursamayarak.Bedenini bana doğru çevirdi,''Can,olayı nasıl örf pas ettin?''diye sordu merakla.Yüzümü buruşturup yüzüne baktım.''Cesedi gömdüm Derin.''dedim kısmen de olsa dürüst davranarak.Neticede küller de Utku'ya aitti.''Nasıl yani?''diye sordu gözlerini açarak.Sanki cinayeti ben işlemişim gibi inanamayan bir tavırda olması trajik gelmişti.''Ne yapsaydım Derin?Ağaca mı bağlasaydım?Kimsenin bulamayacağı bir yerde merak etme.''dedim tavırla.Göz devirdi.Yanımdan geçerken,''Ben eşyalarımı almaya gideyim.''dedi.''Kahvaltı etmeyecek misin?''diye sordum cevabını bilsem de.''Yiyebilecek durumda değilim.''dedi.Kanepelerin birinde duran telefonunu alırken bende onunla birlikte hole doğru yürüdüm.Portmantodan çantasını alırken,''Çekmecede evin yedek anahtarı var onu da al.Ben okuldaki işlerimi halledip yanına gelirim.''dedim sessizce.Kafasını sallayıp dediğimi yaptı.Dış kapıdan çıkışını izledim.