The Unpaid Therapist!

Chapter 1; Familiar Face

Familiar face

I thought this day will be far different from the other days I spent, I passed the entrance exam at the University na matagal ko nang pinapangarap na pasukan, enrolled na rin ako. Pero ano na ako ngayon? Everything seems doesn't go how I expected it to be, if feels like nothing is right, "Hayst. Darn it! I don't know how I end up in the situation like this. I really hate my life! I really do!"

Napa iling na lag ako dahil sa disappoinment.

Wala na bang mas lalala pa sa araw na to? Bakit ba kase ang malas-malas ko? Pag-kalabas ko galing ng University, sa University kung saan ako nag enroll, natalsikan ako ng putik mula sa kalsada dahil sa humaharurot na sa-sakyan.

Pero dahil nga sa magandang balita na meron ako I choose to ignore the fact that I don't own this day, I accepted the fact that this day will never be perfect. But nothing beats the news I have, the simple mud stain on my clothes won't be able to completely ruined my day... I'm sure of that. I continued to walk towards the parking lot near the university, and that's where my driver park the car.

Hindi pa man ako nakakalayo I already received a message from Kuya Andres, he told me that he went to the nearest vulcanizing shop dahil kaylangan ng mahanginan ng gulong ng sasakyan. But after a few minutes naka receive ako ulit ng message galing kay Kuya Andres saying that na tuluyan na daw na-platan ng gulong ang sasakyan bago pa man siya makarating sa vulcanizing shop, so mukhang matatagalan pa daw siya. "Like seriously? What the heck." So,does this mean na mag la-lakad pa ako pa-punta dun?!

Hindi talaga ako makapaniwala sa mga nangyayari sa araw na'to, this day is supposed to be perfect!

Habang padaan sa isang eskenita, I saw some street vendors, they are selling a lot of things pero ang kumuha ng atensiyon ko ay yung walang brand na cookies na tinda ni Manong. Kung hindi ako nag kakamali ng naalala, I know that cookies is Maddie's favorite. I've seen her eat that several times, mabilis kong nilapitan yun, since tatlong pack na lang ang meron si Manong I've decided na bilhin na lahat ng natira.

It's no biggie.

Yun nga lang wala akong smaller bill, I only have one-thousand pesos left in my wallet, "1k na lang ang pero ko kaylangan kong mag-withdraw."

"Kuya meron po ba kayong panukli sa blue bill? This is the only money I have." Nag taas pa ng kilay si Manong, at first he looks confuse, pero nung nakita niya yung hawak ko umokay na rin naman na. Bahagyang nag kamot ng ulo si Kuya, mabilis niya sinupot yung mga cookies na sinabi kong bibilhin ko at inabot sakin. "Mag-papabarya na lang po ako dun Ma'am. Pabantayan na lang po yung paninda ng kasama ko, okay lang po ba?"

"Hindi niyo po ba paninda yan Kuya?" I asked him, nilingon niya sandali ang mga paninda bago tumingin ulit sakin, "Hindi po Ma'am." Medyo nahihiyang tugon ni Kuya, tumango ako at inabot na din ang pera ko sakanya. Sinabihan ako ni Manong na babalik din siya agad, pero halos thirty minutes na akong nag hi-hintay hindi pa rin siya bumabalik. Mukhang na loko pa ako damn it!

"How I hate swindler."

"Ma'am kanina pa po ba kayo dyan? Ano pong atin?" Another street vendor approaches me, but this time the street vendor was a a girl. She's probably a few years younger than me. "Ate inaantay ko po si Kuya, yung may tindang cookies kilala niyo ba?"

"Nako Ma'am hindi po, kaka punta ko lang po dito. Inutusan lang po ako ng Tito ko na mag-bantay." Marahan akong tumango feeling ko wala na akong magagawa, hindi na ako nag paalam at umalis na dun.

I continued walking to look for a bank, mag-wi-withdraw ako. Mahigit apat na kanto pa ata ang nilakad ko bago ako nakakita ng bangk, finally!! "Sawakas!" Wala na akong plano na puntahan pa si Kuya Andres, after mag-withdraw ng pera, I waited for a taxi para makauwi na sa amin. I'm already tired from everything that happened today.