The Unpaid Therapist!

Chapter 11;

Accept me

"Oh, hi Clark, how are you?"

"What do you want?"

"Nothing."

"Then shut up Lewis."

I can clearly hear them talking, the boys teasing each other. Marahan kong iminulat ang mata ko dahil ron. "Are they okay?" Naalala ko agad ang huling mga nangyari bago ako mawalan ng malay, the last scene made me furious. I was about to ask myself if I was death, but then again I rembered I heard the boys. I'm still alive. 

I froze after I felt that my body is in pain, pero hindi ko alam kung saan masakit.  Basta lang nahihirapan akong gumalaw.

"Why are you so harsh to me Clark? May gusto lang akong ipakilala sayo."

"I'm not interested Lewis, I have Aimee remember."

"Freaking Aimee, mahal na mahal mo? Sabagay, na wala yung isa dahil dun eh. Dapat lang mahal mo."

"One year pa Clark, try to have fun while you're waiting. Kung babalikan ka pa... you know?"

"I'm okay, kaylan ka pa natuto mang reto? Si Luke lang ang kilala kong ganyan. I'm starting to get pissed la-labas lang ako."

"Talaga naman nakakainis ang totoo, right?"

"Sasama na ako sayo Clark. I need to buy something. Axle do you want to come?"

"Yeah, dadaanan ko si Blair."

"Alright let's go, iwan ka muna namin Lewis."

"Really? Why so soon? I just want to say some facts Clark, hindi mo matiis?"

"Oh fuck off, Kennedy. Can't you stop?!"

"Oh walang tawagan ng second name, apektadong-apektado?" I can imagine Lewis smirking after that, "Ingat kayo."

I slowly lift my eyes, I wanted to wake up already. Though parang ang bigat-bigat ng talukap ng mata ko, I manage you wake up naman. I felt silence envelope the place marahan kong sinubukan bumangon. Sinubukan kong ibangon ang sarili ko sa pag-kakahiga. "Ah!"

"Hey. Are you okay?" Lewis stepped closer to me to check on me.

"I'm fine gusto ko lang bumangon." I said without looking at him. 

"Wait lady, I'll call a doctor. Baka bawal ka pa bumangon."

Nilingon ko na lang siya, lady? Lumabas na siya ng kwarto, hindi ko pa naririnig na tinatawag niya ang pangalan ko. Is it possible na siya nga si Ken? Siya nga ba talaga si Ken or I am just imagining things? I wish I'm not, or maybe mas mabuti na lang kung hindi nga siya si Ken? That way at least, I can continue living my life now right? Hindi ko na kakailanganin oang mag-tanong at mag-doubt sa sarili ko about kung ano bang mali ko. 

Mas matatahimik ako kung hindi nga siya si Ken. Hanggang ngayon yan pa rin ba ang iniisp ko? Ano nabang nangyari sa akin, I should have just let this past, I should not be thinking about this! Matagal ng tapos ang issue na yan, I should have move-on wala na dapat akong paki! 

Na saan ba sila Maddie? Why am I left with Lewis? Maybe if they're here matitigil ako sa kakaisip ng mga tanong at pag-hahalungkat ng past ko. It just a simple thing I should admit it iniwan niya ako, then thinking that why would I chase right? Ako ang iniwan ako dapat ang habulin, pero bakit parang baligtad huh? Sa lahat ng nang iwan sa akin, bakit para akong na lang lagi ang nag hahabol.