The Unpaid Therapist!

Chapter 29;

Do

I tried my best to stop myself from crying but I just can't, ano tong ginawa ko? Paano kung totoong pinalayas pala ni Papa Tiago si Ilya? What I have done?! And how am I going to fix this?

Hindi rin mawala sa isip ko yung sinabi ni Blair na ampon si Ilya, she's adopted how come? Kaya ba bigla na lang siyang naging cold sa akin? Pero okay naman kami ah? Hindi naman kaylangang mag-bago ah, wala namang kaylangan mag-bago!

Nakaradam akong ng guilt para sa lahat ng sinabi ko kay Ilya, maling-mali ako. Kaya ba ganun na lang ang galit ni Blair sa akin? Kaya ba takot din si Ilya na sabihin sa akin lahat ng alam niya, kaya ba ganun din si Seifer pati ang nga kaibigan niya? Pati si Blair at Shannon? I don't know what to do, ganun ba ka-bigat yung mga gusto ko malaman? At paano... paano kung ampon din ako?

Mahigit ilang oras na nung umalis sila Blair, ano kaya ang nangyari? Wala pa rin akong kasama, naiinis ako sa part na mag-isa nanaman ako. Pero sino ba namang hindi, kasalanan ko naman! Kung nakinig lang din sana ako, bakit kase hindi ako nakinig hindi ba? Yun lang naman ang hinihinggi nila sa akin eh, pero hindi ko ginawa at nag matigas pa rin ako.

Pinilit ko na lang matulog hanggang sa tuluyan nang pumikit ang mga mata dahil na rin siguro sa pagod.

-----

Nagising na lang ako dahil nakaramdam na ako ng matinding gutom, pero hindi ko aakalain na hihilingin ko na sana na hindi na ako na gising pa. I was still inside my room in the hospital, alone and helpless. Ganun na ba ako ka walang kwenta sakanila? Wala man lang nakaalala na balikan ako? I wanted to cry I can't help it, but will crying help? No. I was just make me pity myself.

I don't want that. 

Hindi ko alam kung gaano katagal akong tulog pero, walang bumalik sakanila? Kung eto na lang ang kaya kong gawin, hindi ko alam kung paano mai-ibsan ang sakit. Akala ko sanay na ako? Sanay na akong mapag-isa at walang karamay, akala ko lang pala. Bakit parang ngayon ko lang to naranasan grabe ganito pala talaga kasakit, yung akala mong mga taong aasahan mo wala sa tabi mo sa panahong kaylangan mo sila.

Kung sila pala ang kapalit sa pag-hahanap ko ng sagot, sana nanatili na lang akong hindi nag tatanong. Ayoko na!

Bakit kung umarte sila parang niintindihan nila ako? Hindi nila alam kung gaano ka importante sa akin yun, at gusto nila akong pag-antayin.

Nakuha ng atensyon ko ang biglang pag-bukas ng pintuan, akala ko sila Papa Tiago o di kaya sila Blair ang bubungad sa akin. Pero hindi ko inaasahang ang makikita ko, bakit nandito siya?

"Ha-Harkin?"

Nakaramdam ng takot ng makita ko siya, pero ang mas gusto kong intindihin kung bakit at paano siya naka punta dito. Diba nasa kulungan siya? Paanong malaya siyang naka punta dito? What should I do? Kukunin niya ba ako? I'm alone, shit!

"Iris."

"What are you doing here?! Wag kang lumapit diyan ka lang!" Natatakot ako sa pwede niyang gawin na-aalala ko yung araw na yun. Yung mga ginawa niya sa kaibigan ko, kung paani niiya binaril si Morgan...