Don't let it break your heart [L.S] *Completed*

part 13

_ ینی اون واقعا تو رو بوسید؟ ینی جدی جدی؟
نایل برای بار سوم از هری میپرسید و هنوزم ناباوری توی چشماش مشخص بود.

_ آره نایل اون این کارو کرد. اگه یه بار دیگه این سوال لعنتیو تکرار کنی مجبور میشی امشب بری هتل.

هری عصبی و کلافه غرید و نایل که هنوزم با تعجب بهش نگاه میکرد پوف کشید و دستشو پشت گردنش کشید.

_ خب رو چه حسابی... ینی.. واسه چی توی اون موقعیت این کارو کرد؟

هری با حرص به نایل نگاه کرد و و چشماشو ریز کرد.
_ مشخص نیست نایل؟! اون میخواد با من بازی کنه... میخواد به من بفهمونه که میتونه هروقت بخواد منو مثل موم توی دستش بگیره... و من لعنتی با عکس العملم اینو بهش ثابت کردم.

_ خب حالا قراره چی بشه؟ چیکار میخوای بکنی؟

هری در جواب نایل چند ثانیه توی چشماش نگاه کرد و کم کم نیشخند محوی روی لباش شکل گرفت.

_ چالش رو میپذیرم نایل. اگه میخواد بازی کنه اونقدر ادامه میدم تا شکستو بپذیره. این تنها راهیه که میتونم راضیش کنم همه چیزو بهم بگه.

نایل که به نظر میومد سرگرم شده باشه یکم خودشو روی کاناپه جا به جا کرد و به هری نزدیک شد.
_ خب... برنامه چیه؟

هری نیشخندشو عمیق تر کرد و گوشیشو از روی میز برداشت.

_ شماره ی اد رو برام بفرست
____

در حالی که عرض اتاقش رو با استرس طی میکرد به صدای بوقی که از پشت تلفن میشنید گوش میکرد و دعا میکرد اد هرچه زودتر تلفنشو جواب بده.

_ سلام؟!
صدای متعجب اد از پشت تلفن باعث شد هری از گاز گرفتن لباش دست برداره و بالاخره سر جاش بایسته.

_ سلام اد. منم هری

چند لحظه بینشون سکوت برقرار شد و صدای اد دوباره شنیده شد.

_ هری؟!... هری.. استایلز؟

صدای اد اونقدر شگفت زده بود که انگار هری آخرین آدم توی این دنیا بود که انتظار داشت بهش زنگ بزنه.

_ آره... همون هری

بعد از این جمله هری دوباره سکوت برقرار شد تا وقتی که اد به حرف اومد و این بار سعی میکرد یکم خونسرد تر صحبت کنه.

_ اوه... سلام هری.. چه خبرا؟!

هری از لحن دوستانه ای که اد به خودش گرفته بود ابروهاشو بالا انداخت و با اینکه میدونست اد نمیتونه ببینتش پوزخند زد.

_ خب... این همیشه تویی که زندگیت پر از خبره... اینجا همه چیز معمولیه.

هری سعی کرد در عین دوستانه صحبت کردن تیکه ریزشو هم به اد بندازه و موفق هم شد.