Bir Kaçışın Öyküsü...

6. Bölüm

NOT: Medyadaki şarkıyı belitilen yerde açmanızı tavsiye ederim. Ama tercih sizin tabiki :) Ve lütfen yorum yapın. Gerçekten iyi ya da kötü bir şey görmeye çok ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim. İyi okumalar :)

Kapının çalmasıyla oflayarak uyandım. Saate baktığımda oldukça erken olduğunu farkettim. Kendimi zorlayarak kapıyı açtığımda karşımda enerjik bir Edmond duruyordu. Halimi gördüğünde gülümsemesi bozulmasa da solmuştu.

"Bu saatte uyunur mu hadi kalk." dedi göründüğü gibi bir sesle.

"Şaka yapıyorsun değil mi?"

"Tabiki hayır. Hadi giyin aşağı gel. Bekliyorum." dedi ve aşağı indi. Bende oflayarak odayı toplayıp hazırlandım. Aşağı indiğimde Edmond koltukta oturuyordu. Beni farkettiğinde yanıma geldi.

"Dışarı çıkmayacağımı iyi biliyorsun Edmond." dedim. Yüzünde bir şaşkınlık ifadesi belirdi. Ama sonra kendini toparladı.

"Benimle daha önce de dışarı çıktın ama?"

"O bir kere olur Edmond. Üzgünüm ama korkuyorum."

"Neden korkuyorsun?"

"Bak farkında mısın bilmiyorum ama peşimde adamlar var ve hayatım tehlikede. Seninle hiçbir şey olmamış gibi gezip tozamam ben anladın mı?"

"Bu yüzden evimdesin zaten." dedi ve ben bir şey diyemeden evden çıktı.

Bense şaşkınlıkla kapının ardından bakakaldım. Ne olmuştu şimdi? Ne olmuştu sessiz Edmond'a? Ne yapmışlardı sessiz Edmond'a? Ne yapacağımı bilemez halde etrafıma bakınıyordum. Madem gidecektin be adam beni neden uyandırdın? Tekrar giyinip yatağa yattım uyumak için. Ama işte uyumak mümkün görünmüyordu bana. Yatakta dönüp dururken bir yandan Edmond'a kızıyor,bir yandan da davranışının anlamını çözmeye çalışıyordum.  Davranışı bu zamana kadar tanımış olduğum Edmond'dan farklıydı. Yani benim tanımış olduğum Edmond cevabım karşısında evden gitmez, omzunu silkip televizyon izlerdi. Kendimi trip yemiş erkek gibi hissediyordum. Yabancıydı bana bu hisler. Ne bileyim tuhaftı. Oflayarak yatakta oturdum.

"Off Edmond.." dedim ve gün içinde tekrar yataktan kalktım. Saçlarımı toplayıp kendime minik bir kahvaltı hazırladım. Rahattım açıkçası çünkü ne yanlış yaptığımı veya yanlış yapıp yapmadığımın farkında değildim. Televizyona bakarken saate baktım. Edmond acaba ne zaman gelirdi? Eddie'den hala bir haber yoktu. Zamanım giderek daralıyordu. Hemen hemen bir buçuk haftam kalmıştı ve parayı hala alamamıştım. Bir şeyler yapmak zorundaydım.

 EDMOND... 

Sadece mutlu olmasını istemiştim. Unutmasını istemiştim. Her şeyi unutmasını dilemiştim. Korkarak yaşayamazdı. Sonsuza kadar evimde saklanamazdı. Ama o bunu istemiyordu anlaşılan. O saklanmak istiyordu. Belki de yapması gereken buydu. Sekreterim Helen'ın sesiyle kendime geldim. Suratına baktığımda ismimi bir kaç kez söylemiş olduğunu anladım. Gözlüğümü düzelterek ona baktım.