ဆရာေစာကေခၚတယ္ဆိုတာနဲ႔ မွဴးဆက္က သူ႔ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးၿပီး ၿမိဳ႔ထဲျပန္သြားခဲ့သည္။အတန္း တက္ေနေပမယ့္လည္း စာထဲစိတ္မပါတာေၾကာင့္ မနက္ခင္း အတန္းႏွစ္ခ်ိန္အၿပီးမွာေတာ့ ေသာ္ေသာ့္ကို က်န္တဲ့အတန္းေတြလစ္ဖို႔ အေဖာ္စပ္မိသည္။စာအုပ္ေတြေကာက္သိမ္းၿပီးတာနဲ႔ ရွားရွားတို႔ သခ်ၤာေဆာင္ဘက္ ႏွစ္ေယာက္သားထြက္လာလိုက္ကာ အေဆာင္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ေက်ာက္စားပြဲမွာ ထိုင္ရင္း ရွားရွားကို လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကို ေရာက္ခ်လာသည္။
"ႏွစ္ေယာက္သားအတန္းေျပးလာၾကတယ္ေပါ့"
"ေအး ယံယံက စိတ္မပါဘူးဆိုတာနဲ႔"
"မွဴးဆက္ေရာ မေတြ့ပါလား"
"အင္း သူ႔ေဘာလံုးဆရာေခၚတယ္ဆိုလို႔ ၿမိဳ႔ထဲျပန္သြားခဲ့တယ္"
"ဘုန္းျပၫ့္လည္း ေက်ာင္းမလာဘူး မိရွား...နင့္ကို ဘာေျပာသြားေသးလဲ"
"သူ႔အေဖေနျပည္ေတာ္သြားတာ ကားလိုက္ေမာင္းေပးရမယ္ေျပာတာပဲ"
"ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ ဟဲ့ သူတို႔အုပ္စု တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပဲလို႔မထင္ဘူးလား"
ေသာ္ေသာ္ေမးေတာ့ ရွားရွားက ေခါင္းညိတ္ျပရင္း
"ငါလဲ ဘုန္းျပၫ့္ကိုေမးၾကၫ့္တာ ဘာမွမေျပာဘူးရယ္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လွၫ့္ပတ္ေျဖေနတာ"
"ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့ ကိစၥလား"
သူဝင္ေမးလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားက ေခါင္းညိတ္ျပကာ
"ေအးေလ"
"မွဴးဆက္လည္း ငါ့ကို ေနာက္မွေျပာျပမယ္ဆိုၿပီး ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား ေမ့သြားတာလားမသိဘူး ဘာမွေျပာဘူး"
သူ႔စကားဆံုးတာနဲ႔ ရွားရွားက ေလသံတိုးတိုးနဲ႔ ေျပာလာသည္။
"ငါၾကားတာေတာ့ ရန္ျဖစ္ၾကတာ စြမ္းေလးနဲ႔ ရဲေသြးတဲ့မွဴးဆက္တို႔က ဝင္ဆြဲတာတဲ့"
"ဟယ္...အဲ့ႏွစ္ေယာက္ကဒီေလာက္တၫ့္တာ ဘာကိစၥနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကတာလဲ"
"သူတို႔ကိစၥနဲ႔သူတို႔ရိွမွာေပါ့ ငါတို႔ကို မသိေစခ်င္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ"
YOU ARE READING
သူ႔အခ်စ္မွာခိုနားခြင့္(သူ့အချစ်မှာခိုနားခွင့်)Unicode+Zawgyi
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာစစ္စစ္ေတြက ဘ၀မွာ ႏွစ္ခါရိွႏိုင္လား?? ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်တွေက ဘ၀မှာ နှစ်ခါရှိနိုင်လား??
