ပထမႏွစ္ဝက္ စာေမးပြဲ နီးလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ခံစားခ်က္ေတြေဘးခ်ိတ္ကာ စာကိုပဲ အာရံုစိုက္ၿပီး အသည္းအသန္ႀကိဳးစားျဖစ္ေနသည္။ထံုးစံအတိုင္း ေသာ္ေသာ္နဲ႔ ရွားရွားက သူ႔အိမ္မွာစာလာလုပ္ေတာ့ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ျပင္ေပးရင္း ပညာသင္ကိစၥအေၾကာင္းဖြင့္ေျပာမည္ဟု ေတြးထားသည္။
ေမေမလုပ္ေပးခဲ့တဲ့မုန႔္ေတြနဲ႔ အေအးဘူးေတြကို စားပြဲေပၚသြားခ်ရင္း
"ငါ နင္တို႔ကို ေျပာစရာရိွတယ္"
"ဘာအေၾကာင္းလဲ"
"ငါ ဩစေၾတးလ်ကို ပညာသင္သြားဖို႔လုပ္ေနတယ္"
"ဟမ္"
"ယံယံ"
သူေျပာလိုက္ေတာ့ ရွားရွားေရာ ေသာ္ေသာ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္လံုး ပါးစပ္အေဟာင္းသား။
"အစကေတာ့ စိတ္မပါပါဘူး ဌာနမွဴးကလဲ ေလ်ွာက္ေစခ်င္ေနတာနဲ႔ ငါလည္း ေလ်ွာက္တာေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္တာ"
"ေသခ်ာလား မွဴးဆက္နဲ႔ လမ္းခြဲလိုက္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား"
"အင္း....သူနဲ႔လမ္းခြဲလိုက္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျပတ္သားသြားတာလည္း ပါပါတယ္"
"နင္ ပညာသင္သြားတဲ့ ကိစၥကိုေတာ့ ငါဘာမွမေျပာပါဘူး နင့္ဘဝေရ႔ွေရးအတြက္ ေကာင္းတဲ့ကိစၥပဲေလ ဒါေပမဲ့ မွဴးဆက္နဲ႔ ကိစၥမွာေတာ့ နင္တို႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈမ်ားလြဲေနၾကလားလို႔"
"ဟဲ့ မိရွားရဲ့ ဟိုေကာင္က ငါတို႔မ်က္စိေရ႔ွတင္ သူ႔အဆက္ေဟာင္းနဲ႔ အဆင္ေျပေနတာ ျမင္ခဲ့တာပဲမဟုတ္ဘူးလား"
"ေအးေလ ဟုတ္ပါတယ္ ဘုန္းျပၫ့္နဲ႔ငါလဲ အဲ့ကိစၥေျပာတိုင္း ခဏခဏစကားမ်ားတာပဲ မွဴးဆက္က ဘယ္လိုေတြေျပာထားလဲေတာ့မသိဘူး ဘုန္းျပၫ့္တို႔ကေတာ့ မွဴးဆက္မွန္တယ္ၾကၫ့္ပဲ အဲ့လိုပဲ ငါတို႔ကလည္း နင့္ဘက္ကေန နင္မွန္တာပဲ အဲ့ေတာ့ေလ ငါစဉ္းစားမိတာပါ ႏွစ္ေယာက္လံုးက မွန္ေနၾကေတာ့ေလ နားလည္မႈမ်ားလြဲေနသလားလို႔"
သူမ်က္ႏွာမေကာင္းတာကို ေသာ္ေသာ္ကသတိထားမိသြားပံုရကာ ရွားရွားကို ဆက္မေျပာဖို႔လွမ္းတားရင္း
YOU ARE READING
သူ႔အခ်စ္မွာခိုနားခြင့္(သူ့အချစ်မှာခိုနားခွင့်)Unicode+Zawgyi
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာစစ္စစ္ေတြက ဘ၀မွာ ႏွစ္ခါရိွႏိုင္လား?? ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်တွေက ဘ၀မှာ နှစ်ခါရှိနိုင်လား??
