တစ္ေနကုန္ ေတာင္ေတြတက္ စာေတြလုပ္နဲ႔ ပင္ပန္းေနၾကတာ ညစာစားၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အိပ္ယာဝင္တဲ့သူတဲ့တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲဝင္ၾကၿပီ။ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ေကာင္းကင္မွာလည္း ၾကယ္ေတြစံုေနေတာ့ လြမ္းေဆြးမိလာတဲ့ခံစားခ်က္က ထိန္းခ်ဳပ္မရႏိုင္။ေဆးလိပ္ဘူးနဲ႔ မီးျခစ္ကိုယူကာ အိပ္ေဆာင္အျပင္ဘက္က ေထာင့္တစ္ေနရာကို ထြက္လာလိုက္သည္။သူထြက္လာၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ ရဲေသြးနဲ႔ သိဂၤါပါ ေနာက္ကလိုက္ထြက္လာၿပီး သူ႔ေဘးဝင္ထိုင္ေတာ့ ေဆးလိပ္ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး
"မင္းတို႔အိပ္ၿပီထင္ေနတာ"
"ပင္ပန္းၿပီး အိပ္ေပ်ာ္မယ္ထင္ေနတာ တကယ္တမ္း အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူးကြာ"
"ေနရာအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ ငါတို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာ တီခ်ယ္ေတြေတြ့သြားဦးမယ္"
"ဒီအခ်ိန္မလာေတာ့ပါဘူး မင္း ေဆးလိပ္ေတြ ျပန္ေသာက္ေနတာလား"
ရဲေသြးေမးလာေတာ့ လက္ထဲကေဆးလိပ္ကို တစ္ခ်က္ရိႈက္ရင္း
"အင္း ေသာက္မိသြားတာပဲ"
"ယံယံ ကို မင္းမေမ့ႏိုင္ပါဘူး ဟုတ္တယ္မလား"
"အဲ့ေမးခြန္းကို ဘယ္လိုေျဖရမလဲ ငါမသိဘူး"
"ငါတို႔ အျမင္ေျပာတာေနာ္ မွဴးဆက္....ယံယံ က မင္းကို တကယ္ခ်စ္တာပါ မင္းေျပာသလို ကိုခန႔္ႏိုင္နဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ တြဲေနတယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး"
သိဂၤါက ထိုတိုင္းေျပာလာေတာ့ သူ မဲ့ၿပံဳးၿပံဳးမိကာ
"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ နမ္းေနတာကို ငါျမင္ခဲ့တာေလ လမ္းခြဲတဲ့ကိစၥေၾကာင့္ ေသမလိုခံစားေနရတာေတာင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေနတာကို ျမင္ခဲ့တာ သူ ဘာလို႔အဲ့လိုလုပ္ရက္ရတာလဲ ငါတကယ္မေတြးတတ္ဘူး"
ဒီအေၾကာင္းလံုးဝမေျပာဘူးလို႔ စဉ္းစားၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာခဲ့တာေၾကာင့္ အခုသူေျပာလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အံ့ဩတႀကီး သူ႔ကို ၾကၫ့္လာသည္။
"ငါက အခ်စ္ေရးကံမေကာင္းဘူးထင္တယ္"
ဒီစကားေျပာတာ ဘာလို႔မ်ား ရင္ဘတ္ထဲမွာနာက်င္ေနရပါလိမ့္။
YOU ARE READING
သူ႔အခ်စ္မွာခိုနားခြင့္(သူ့အချစ်မှာခိုနားခွင့်)Unicode+Zawgyi
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းေမတၲာစစ္စစ္ေတြက ဘ၀မွာ ႏွစ္ခါရိွႏိုင္လား?? ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်တွေက ဘ၀မှာ နှစ်ခါရှိနိုင်လား??
