XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 19

<<Πραγματικά δεν τα συμπαθείς τα παιδιά Ε?>>

<<Γιατί θες να μου πεις ότι αυτοί με συμπαθούν? Πάρε παράδειγμα τον Ρομπ.>> ωραία, άνοιξα πάλι μία ωραία συζήτηση.

<<Καλά ο Ρομπ είναι ειδική περίπτωση.>> ξεφυσαει και βγάζει κι αυτός τη δική του κάμερα.

Να που έκανα λάθος και τελικά έχει.

<<Προετοιμαστηκα αυτή τη φορά.>> την κουνάει μπροστά μου λες και δεν το είδα το γομάρι που κρατάει <<Πάντως ήμουν σίγουρος ότι θα επέλεγαν μια δικη σου φωτογραφια για την εφημερίδα.>> ανοίγει την κάμερα και αρχίζει να βγάζει φωτογραφίες χωρίς καν να γυρίσει να με κοιτάξει. Έπιασε κατευθείαν δουλειά.

<<Ευχαριστώ.>> απαντάω και αρχίζω κι εγώ μιας και δεν ξερω τι άλλο να πω. <<Συγγνώμη...απλη περιέργεια αλλά...πως και είσαι στο κλαμπ φωτογραφιας? Θέλω να πω...μονος.>> μιας και δεν λέμε κάτι είπα να ρωτήσω αυτά που ήδη απορώ. Είμαι περίεργη για το γεγονός το ξέρω, ήδη νιώθω σαν κατινα να ρωτάω κάτι τέτοιο. Θα το δεχτώ αν δεν απαντήσει.

Τον βλέπω να αφήνει την κάμερα στα πόδια του, κάτι που κάνει τον ήλιο να πέσει κατευθείαν πάνω στα καστανά μάτια του και να τα φωτίσει <<Είναι κάτι που ήθελα να κάνω εγώ...για μένα.>> γυρνάει προς εμένα και κατεβάζει τα γυαλιά αφού ζαρωσουν τα μάτια του από την ένταση του ήλιου <<Δεν το ξέρουν τα παιδιά είναι η αλήθεια.>>

Σοκ Σοκ Σοκ, πως και?

<<Αλήθεια?>> κάνω την όχι και τόσο παραξενεμενη και κρατάω την σοκαραστικη μου έκφραση που ήθελε να φανεί, σε κατι πιο ήπιο.

<<Αχα. Εξάλλου νομίζω πως αν μάθαιναν τα παιδιά ότι είσαι κι εσύ δεν ξέρω θα υπήρχε πολύ κοροϊδία και δεν θα ήταν ωραίο για σ->> σταματάει πριν τελειώσει τη φράση του και γυρνάει να κοιτάξει προς τα μπροστά του.

<<Θες να μου πεις ότι σκέφτηκες το μπουλινγκ που θα φαω εγώ?>> πιο πολύ μου φάνηκε σαν μια χαζή δικαιολογία πάρα οτιδήποτε άλλο, γι αυτό νομίζω πως μου βγήκε περισσότερο επιθετικό αυτό που είπα <<Νομίζω πως άργησες λίγο, έχω χρόνια, δεν είναι κάτι καινούργιο.>> συνεχίζω και πραγματικά δεν έπρεπε να του την πω για κανέναν λόγο <<Συγγνώμη δεν φταις εσύ.>> συνεχίζω και ξεφυσαω που πετάω τη μια χαζομάρα μετά την άλλη.

<<Δεν έχεις κι άδικο. Τέλος πάντων απ ότι βλέπω το θέμα Ρομπ είναι κάπως λάθος για τη συγκεκριμένη στιγμή. Ήρθαμε εδώ για να ηρεμισουμε όχι το αντίθετο, ε?>> με σκουνταει ξανά και χαμογελάει σαν να μου λέει κάνε κι εσύ το ίδιο.