XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 29

<<Ε το βλαμμένο. Πω θα ήθελα να είμαι εκεί να το δώσω μια μπουνιά του βλακα. Από τότε που μου το είπες ούτε να τον κοιτάξω δεν θέλω!>> συνεχίζει εκνευρισμένη η Μία ενώ επιταχύνει το περπάτημά της προς την έξοδο του σχολείου.

<<Εγω να δεις. Τέλος πάντων, πάλι καλά που δεν πέρασε καν από δίπλα μας σήμερα.>>

<<Έκανε και κάτι σοφο...>> ξεφυσαει σαν να βγάζει όλη την οργή από μέσα της σε μορφή καυτού αέρα <<...τέλος πάντων. Ο θαυμαστής τι έγινε? Σε ξέχασε αυτές τις μέρες? Ω! Λες να έπιασε το κόλπο?!>> στρέφεται γεμάτη χαρά προς εμένα.

<<Δεν ξέρω ίσως.>> όσο προχωράμε προς τα έξω βλέπω τον Κάρτερ να στέκεται κοντά στην καγκελοπορτα και να μιλάει με κάτι παιδιά. Παρατηρώ τις καστανές μπουκλιτσες του να κινούνται μελωδικά με τον αέρα τη στιγμή που γυρνάει τον λαιμό του αργά και πέφτει το βλέμμα του πάνω μου. Νιώθω τα μάτια του να επιμένουν πάνω μου αλλά δεν θα του κάνω την χάρη. Με νευρίασε πολύ χθες για να το παίξω καλή κι από πάνω. Παίρνω τα μάτια μου όσο πιο βιαστικά γίνεται από πάνω του <<Θα παω από την άλλη μεριά σήμερα.>> όσο πλησιάζουμε προς αυτόν τόσο αυξάνεται και το άγχος μου <<Θα παω από το μαγαζί που δουλεύει ο Τζακ.>> μου κόβεται η ανάσα, προσπαθώ να κρατήσω έστω και ένα μέρος του αερα στα πνευμόνια μου αλλά νιώθω να πνίγομαι τη στιγμή που τον προσπερνάω.

<<Α ναι? Πως και? Είναι η σειρά σου να τον βοηθήσεις?>>

<<Αχα.>> κατευθείαν μια στάλα ιδρώτα κυλάει στο μέτωπό μου και την διώχνω με το χέρι. Τα νεύρα μου ώρες ώρες προκαλούν ότι να ναι συναισθήματα μου φαίνεται, ήθελα και να του φωνάξω αλλά και να τρέξω μακριά. <<Λοιπόν, τα λέμε!>> την χαιρεταω, βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου και φεύγω βολίδα προς το μαγαζί του Τζακ.

Προσπαθώ να αποτρεψω το μυαλό μου από το να σκεφτεί το χθεσινό γεγονός αλλά τα σχόλια του βλακα δεν μπορώ να τα ξεχάσω. Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά ξέρει τι να πει για να στεναχωρησει τον άλλον. Φυσικά και δεν είμαι απελπισμένη, το αντίθετο θα έλεγα, προσπάθησα πολύ για να πείσω τους γονείς μου να μην με βάλουν σε αυτό το ιβεντ. Ήθελα τόσο πολύ να αποφύγω αυτό το πράγμα που το σύμπαν το έφερε στα πόδια μου.

Ο ήχος του ινσταγκραμ ηχεί στο βάθος της μουσικής και ανοίγω το κινητό να δω το μήνυμα.

Carter_jones: Τζέιν? Φαντάζομαι χθες έβγαλες τις φωτογραφίες που ήθελες, που θες να σε βρω να βγάλω κι εγώ τις δικές μου?