XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 40

Όσο και αν "φοβάμαι" για τη τροπή που μπορεί να πάρει αυτό το παιχνίδι ελπίζω πραγματικά να βγει κάτι καλό και όχι πάλι κάτι εις βάρος μου.

<<Τζέιν τι στο καλό κάνεις?>> με πιάνει λίγο πιο πέρα η Μία με μια ανησυχία στο βλέμμα της <<Θέλεις να φας τα μούτρα σου?>>

<<Γιατί πρέπει να τα φάω? Μπορεί να βγει και κάτι καλό από όλη αυτή την υπόθεση. Μπορεί να παρατηρήσω κάτι για τον Ρομπ και να τον κρατάω στο χέρι μου ουσιαστικά. Να έχω κάτι έτσι ώστε να μη με ενοχλεί άλλο στο σχολείο.>> όσο και αν προσπαθώ να κρατήσω την προσοχή μου στη Μία που στέκεται έτοιμη να εκραγεί μπροστά μου, δεν μπορώ παρά να δω τα πονηρά μάτια του Ρομπ να με κοιτάνε έτοιμα να με καταβροχθισουν. Σίγουρα έχει σχέδιο και αυτός από τη μεριά του, δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο έτσι ξαφνικά χωρίς να έχει κάτι στο μυαλό του, το θέμα είναι τι.

<<Εγώ το σκέφτομαι σαν εμπειρία. Θα έχουμε ένα κοντινό από τον χαρακτήρα του, ποιος ξέρει. Μπορεί να έχει δίκιο η Τζέιν και να του ξεφύγει κάτι.>> ο Φιν που στέκεται σαν διαιτητής δίπλα μας, σε αντίθεση με τη Μία παραείναι χαλαρός.

<<Ετοιμοι!>> φωνάζει ο Ρομπ από λίγο πιο πέρα.

Γυρνάμε κατευθείαν προς τα εκεί, βασικά εγώ ήδη κοιτούσα εκεί να λέμε και την αλήθεια. Τους βλέπω στο γρασίδι πίσω από τα παγκάκια να έχουν καθίσει σε ημικύκλιο και έχουν μεταφέρει όλα τους τα πράγματα λίγο πιο δίπλα. Η μπύρα βέβαια και ένα άλλο μπουκάλι ποτό βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους σαν το επίκεντρο της προσοχής.

Με ένα αίσθημα, πως κάτι δεν θα πάει όπως είχα στο νου μου να πάει, πηγαίνουμε προς το μέρος τους. Είναι σαν να έχω μια φωνή ακριβώς δίπλα μου που να φωνάζει "Αποχώρηση! Αποχώρηση!". Είναι σαν να προσπαθεί ένα χέρι να με τραβήξει πίσω για να φύγουμε μακριά, με αυτό το πράγμα στο μυαλό μου πάω και κάθομαι δίπλα στο σίχαμα. Είχα να επιλέξω από το να παω δίπλα στη κοπέλα που μάλλον είναι το ραντεβού του Κάρτερ και στον Ρομπ, και εφόσον θέλω να αποκαλύψω και κάτι καλύτερα θα είναι αμα είμαι όσο πιο κοντά του γίνεται.

<<Λοιπόν θα γυρίσω το μπουκάλι να δείξει ποιος ξεκινάει πρώτος.>> σχολιάζει ο Ρομπ και ακουμπάει με τα γλοιώδη του χέρια το μπουκάλι που στεκόταν στη μέση. Το ξαπλώνει και του δίνει μια ώθηση να κυλισει.

Όλοι κοιτάμε το μπουκάλι σαν να κρίνεται η ζωή μας από αυτό και όχι σαν ένα απλό χαζό παιχνίδι. Το μπουκάλι κάνει λίγους γύρους και μετα καταλήγει να κοιτάει προς την Μία.