XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 55

Μπήκα στην αίθουσα για το κλαμπ φωτογραφίας πριν από τον οποιονδήποτε. Ήμουν εγώ και οι σκέψεις μου μόνο μέχρι που άρχισαν να μπαίνουν κι άλλα παιδιά και η βαβούρα μέσα μου έγινε λίγο πιο ήρεμη. Όχι τίποτα άλλο αλλά δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτω. Από τη μία έχω την κοροϊδία που τράβηξα από τον Ρομπ και ακόμα τραβάω, από την άλλη είναι ο Κάρτερ. Μάλωσε με τον κολλητό του, του έδωσε και ένα ωραιότατο μαύρο μάτι ενώ εκείνος είχε απλά κάτι μελανιές, εκτός κι αν δεν φαίνονται τα άσχημα χτυπήματα, και συν τις άλλης πηγαινοερχεται στους διαδρόμους μόνος του πάλι. Πίστευα πως μετά από το προχθεσινό μεσημέρι που κάθισε μαζί μας θα νιώθει άνετα και δεν θα συνεχίσει να είναι μόνος του, αλλά απ ότι φαίνεται έκανα λάθος.

<<Γειά σας παιδιά.>> μπαίνει κάπως βιαστικά η κυρία Κλαιρις μέσα στην αίθουσα με τα μάτια της γεμάτα ανησυχία και ένα κάρο πράγματα στα χέρια της.

Την βλέπω που προσπαθεί να τα φτιάξει ώρα πριν στρωθεί στη θέση της. Και πάνω που πίστευα πως ο Κάρτερ, ειδικά μετά τον τσακωμό με τον πατέρα του, δεν θα ερχόταν σήμερα. Αλλά να που τον βλέπω. Με την κουκούλα του παλι να σκοτείνιαζει το πρόσωπό του, και την νεκρικη σιγή που θέλει να προκαλέσει να απλώνεται όσο διασχίζει την αίθουσα. <<Τι κάνεις εδώ?>>

<<Ότι και κάθε φορά.>> ηχεί η βαριά του φωνή αρκετά δίπλα μου με το που καθίσει στην καρέκλα του.

<<Λοιπόν παιδιά δεν θα σας κρατήσω πολύ σήμερα. Εξάλλου δεν έχουμε να αναλύσουμε και τίποτα. Θα σας δώσω την εργασία για την επόμενη φορά και θα φύγουμε, ναι?>> κάνει μια γύρα με τα μάτια της να της δώσουμε την έγκριση και συνεχίζει να μιλάει.

Από κει και μετα δεν νομίζω να άκουσα ούτε μία λέξη που βγήκε από το στόμα της. Ξεκίνησε να μιλάει και οι σκέψεις μου κάλυψαν όλους τους ήχους.

Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τι τον έχει επηρεάσει τόσο πολύ τον τελευταίο καιρό. Δηλαδή αν αυτός εξαπατηθηκε εγώ τι θα έπρεπε να πω? Αυτό μόνο αν είναι έτσι λόγο του Ρομπ, αν έχει συμβεί κάτι άλλο με τον μπαμπά του ή οτιδήποτε δεν μπορώ να το ξέρω. Αν και θα ήθελα. Θα ήθελα τουλάχιστον να μπορέσω να τον βοηθήσω με κάποιον τρόπο, δεν μου αρέσει καθόλου να τον βλέπω έτσι. Είναι θλιμμένος, σοβαρός, και μετά από καιρό χλωμός με σκουρόχρωμα ρούχα. Είτε το πήρε πολύ βαριά είτε απλά δεν έχει όρεξη να ψάχνει για ρούχα και έρχεται με ότι να ναι.

<<Ωραία, μπορείτε να πηγαίνετε τώρα. Τα λέμε την επόμενη φορά!>>

Γουατ? Κιόλας?