<<Θα μου πεις τι ήταν αυτό?>> τρέχει να με προλάβει πριν βγω από το σχολείο μιας και μόλις τελείωσε το μάθημα έφυγα βιαστικά από την αίθουσα.
<<Ποιο?>> ρωτάω λες και δεν ξερω σε τι αναφέρεται.
<<Τι σκεφτόσουν όσο ήμασταν στην έδρα και γέλασες?>>
Έλα μ ντε? Τώρα τι του λες?
"Ό,τι οι βλεφαρίδες σου είναι εξαιρετικά τέλειες και όλα τα κορίτσια προσπαθούν να καταφέρουν να τις κάνουν έτσι" θα γελάσουν μέχρι και τα πλακάκια αμα το πω αυτό.
<<Ω, όχι δεν είχε σχέση με σένα. Μου ήρθε ένα αστείο που είδα στο ίντερνετ. Σορρυ αν σε εκανα να νιώσεις άβολα.>> οκ, πολύ καλύτερη απάντηση.
<<Τέλος πάντων, θα κάνω πως σε πιστεύω αυτή τη φορά.>> σχολιάζει με το ένα φρύδι σηκωμένο, ξεκάθαρα ότι δεν με πίστεψε.
<<Πως και δεν είχες φωτογραφία από χθες? Αφού ήσουν εκεί.>> αλλάζω το θέμα μιας και δεν με συμφέρει να συνεχίσω τη προηγούμενη συζήτηση. Τουλάχιστον μέχρι να χωρίσουν οι δρόμοι μας, τώρα σύντομα δηλαδή, ας λέμε κάτι άλλο.
<<Δεν είχα κάμερα μαζί μου.>>
<<Και το κινητό κάνει τη δουλειά...οκ προφανώς και δεν είναι το ίδιο αλλά...>> μήπως δεν έχει καν κάμερα? Η αλήθεια είναι ότι δεν το σκέφτηκα αυτό τόσο καιρό. Έχει ήδη αναφερει κανα δύο φορές ότι δεν είχε μαζί του, αλλά μήπως δεν έχει καθόλου?
<<Αλλά?>> ρωτάει περιμένοντας τη συνέχεια μιας και σταμάτησα στη μέση της πρότασης.
<<Αν ζητούσες τη δική μου δεν θα είχα θέμα να στη δώσω.>> αποφασίζω να πω αν και με δυσκολία βρήκα κάτι. Μου φαίνεται ότι οτιδήποτε και να έλεγα μετά θα υπονοουσα αυτό που μου πέρασε απ το μυαλό.
<<Ε, δεν το σκέφτηκα. Τέλος πάντων ευχαριστώ για τη πρόταση. Αν και δεν πιστεύω πως θα είχα μία μπροστά στις δικές σου φωτογραφίες. Καλό μεσημέρι!>> μου χαμογελάει και στρίβει προς την αντίθετη κατεύθυνση από την δική μου.
Δεν πρόλαβα καν να του πω ευχαριστώ που μίλησε εκείνος αντί για μένα σε όλη τη διάρκεια που βρισκόμασταν δίπλα στη καθηγήτρια. Αλλά δεν φάνηκε σαν να το σκεφτόταν καν για να το σχολιάσει. Αν ήταν ο Ρομπ στη θέση του πιθανότατα να με χλευαζε λέγοντας "Τι έγινε Μειερ? Μας κόπηκε η μιλιά?" και θα γελούσε.
Βασικά βλακειες. Θα με άφηνε να βασανιστω αν ήταν στη θέση του Κάρτερ και θα γελούσε κάθε φορά που δεν θα έβγαζα καθαρά τη λέξη από το στόμα μου.
VOUS LISEZ
XOXO Your Secret Admirer
Roman pour AdolescentsΜόλις ξεκινάει η τελευταία χρονιά στο λύκειο και ενώ όλα θα μπορούσαν να είναι ακριβώς τα ίδια με τις υπόλοιπες χρονιές η Τζέιν αρχίζει να λαμβάνει διάφορα σημειώματα μέσα στο ντουλαπάκι της. Ένας κρυφός θαυμαστής που του έχει κλέψει τη καρδιά έχει...