XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 37

<<Λοιπόν δεν το συζητώ! Το halloween πλησιάζει και είμαστε τόσο μα τόσο πίσω! Πρέπει να βρούμε στολές! Στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα στο μαγαζί.>> παραπονιέται η Μία και όσο περνάνε τα δευτερόλεπτα σφίγγει όλο και πιο πολύ τα βιβλία στα χέρια της από την ανυπομονησία <<Το Σάββατο πρέπει να πάμε. Εγώ, εσύ και ο Φιν θα πάμε για στολές. Μέχρι τότε σε θέλω να έχεις σκεφτεί τι θέλεις να ντυθείς.>>

<<Οκ, κάτι θα βρω. Να φανταστώ πως εσύ με τον Φιν θα κάνετε κανένα δίδυμο φέτος?>> ανοίγω το ντουλαπάκι μου και βλέπω ως συνήθως ένα χαρτάκι στο πάτωμα κάτω. Σκύβω και παίρνω το χαρτί στα χέρια μου "Γλυκιές καλημέρες! XOXO ο κρυφός θαυμαστής σου!!!"

<<Καποιος είναι ευδιάθετος.>> σχολιάζει με το κεφάλι της κολλημένο πλάι μου για να διαβάσει το γράμμα <<Και ναι, λέγαμε να ντυθεί αυτός βαμπίρ και εγω το θύμα του! Δεν είναι τέλειο και σεξυ?!>> απομακρύνεται χοροπηδοντας γεμάτη ενθουσιασμό.

<<Ε ναι όσο να ναι.>> ακούγεται ο κλασικός ήχος από το κουδούνι και την αποχαιρετώ για να μπω στην τάξη μου. Με βαριά καρδιά που έχω μια ολόκληρη μέρα βαρεμάρας πάλι μπροστά μου κάθομαι στη κλασική μου θέση και βλέπω τον καθηγητή να μπαίνει λίγο μετά από όλους εμάς.

<<Καλημέρα παιδιά. Λοιπόν πριν ξεκινήσουμε μάθημα σήμερα έχω φέρει να συμπληρώσετε ένα χαρτί. Είναι για να γίνει ημέρα καριέρας οπότε οτιδήποτε θα σημειώσετε σχετίζεται με το μέλλον που θέλετε να έχετε. Θα σας χωρίσουν σε κατηγορίες και θα γίνουν οι ανάλογες ενημερώσεις.>> βαδίζει σιγά σιγά ανάμεσα από τα θρανία και αφήνει σε κάθε γραφείο από ένα φυλλάδιο για να σημειώσουμε. <<Θέλουμε μέχρι το τέλος της ημέρας να ενημερωθεί ο κάθε μαθητής για τη τάξη που θα βρίσκεται. Οπότε μην κάνετε βλακειες.>>

Παίρνω κι εγώ το χαρτί στα χέρια μου, έτοιμη να γράψω τι καριέρα θα θέλω να κάνω.

                                ***
<<Σε ποια κατηγορία σε βάλανε?>> αφήνει κάπως νευριασμενη τον δίσκο με το φαι της στο τραπέζι και κάθεται δίπλα στον Φιν που τρώει ήδη ατάραχος.

<<Γράφει Καλλιτεχνική καριέρα.>> σχολιάζω βαριεστημένα, έτσι πως έχει περάσει όλη η μέρα σήμερα. Η μία ώρα πιο βαρετή και από την άλλη, τουλάχιστον αύριο που θα κάνουν τη μέρα καριέρας θα φύγουμε ελπίζω και νωρίτερα σπίτια μας, και χωρίς καμία ώρα μαθημάτων, ελπίζω.

<<Εμένα Διοίκηση. Και τον Φιν οικονομικα. Όπως βλέπεις ακόμα και σε αυτό θα είμαστε χωρια μη χεσω! Να δω τι σκατα θα γίνει όταν πάμε πανεπιστήμιο.>> ξεσπάει με τις σκέψεις που τυραννανε όλους μας αυτή τη χρονιά.