XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 35

"Είναι όμορφη μέρα για να είσαι αγχωμένη." το γράμμα που μου είχε αφήσει εν τέλει εχθές ο θαυμαστής ξαπλώνει στην ξύλινη επιφάνεια του γραφείου μου. Βρίσκεται εκεί ορθάνοιχτο με τον πεντακάθαρο γραφικό του χαρακτήρα να με κοιτάει και να τον κοιτάω. Τα γράμματα είναι ότι πιο κοινότυπο υπάρχει, έχει προσέξει εξαιρετικά πολύ στο πως γράφει το κάθε του μήνυμα. Κόβει τα χαρτάκια με ψαλίδι, δεν τα σκίζει βιαστικά και άτσαλα. Με βάση τουλάχιστον αυτά τα στοιχεία φαίνεται και έξυπνος αλλά και προσεγμένος. Καταταλλα δεν μπορώ να διακρίνω τίποτα για τον χαρακτήρα του.

Από τις συνομιλίες μας στο instagram μπορώ να πω πως ξέρω τι είδους ταινίες βλέπει, ό,τι και κάθε κλασικό αγόρι, δράση και περιπέτεια. Αλλά από χόμπι, κάποιο που να με βοηθήσει να μαζέψω τα στοιχεία, δεν έχω ιδέα.

Σχολιάζουμε όλο τις ταινίες, γεγονότα που έγιναν στο σχολείο, αλλά πάντα φροντίζει να το κάνει έτσι ώστε να μην καταλαβαίνω καν σε ποια μεριά του χώρου βρισκόταν. Η κατάσταση όσο ωραία και να είναι, αρχίζει να με κουράζει. Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε καν έναν τρόπο να του κλέψω κανένα βασικό στοιχείο.

<<Κανονικά δεν θα έπρεπε να σε αφήνω να βγαίνεις μεσοβδόμαδα να βγάζεις φωτογραφίες ενώ είναι και η πιο σημαντική χρονιά στο σχολείο. Αλλά...έχε χάρη που είμαι καλή.>> στέκεται στην είσοδο του δωματίου μου η μαμα, έτοιμη να μπουκάρει μέχρι που την πρόλαβα και τη διέκοψα από το να το κάνει.

<<Δεν περίμενα ούτε εγώ ότι θα είχαμε εργασίες στο συγκεκριμένο κλαμπ, αλλά και πάλι το σαββατοκύριακο ήταν δύσκολο να κάνουμε κάτι. Αν θυμάσαι καλά το Σάββατο βγήκα και τη Κυριακή...με τα βίας έβγαλα τη μέρα χωρίς να ξεράσω.>> η εικόνα με εμένα να φιλαω τον Κάρτερ επιστρέφει δυναμικά στο μυαλό μου. Δεν κατάφερε να φύγει ούτε για μια μέρα, έχει χωθεί σε μια γωνίτσα και πετάγεται ανά διαστήματα για να μου θυμίσει τι έχω κάνει.

<<Φυσικά και θυμάμαι. Λοιπόν όπως και να χει καλά να περάσεις.>> κάνει άκρη για να περάσω και να κατέβω, με το κλασικό της πονηρό χαμόγελο να έχει απλωθεί.

Αλλά δεν θα ασχοληθώ σήμερα. Χαμογελάω και βγαίνω από το σπίτι πριν συνεχίσω μια συζήτηση που θα γίνει άσκοπα.

Πλησιάζω το αμάξι του Κάρτερ και αν και διστάζω να μπω μέσα, με βάση τα οσα ξέρω πως τραβάει για να το πάρει, δεν το δείχνω και κάθομαι στη θέση του συνοδηγού έτοιμη για την επόμενη εκδρομή μας.