XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 27

<<Δεν ήξερα ότι θα έπαιρνες μέρος στο ιβεντ...πάντως το φόρεμα σού πήγαινε πολύ. XOXO ο κρυφός θαυμαστής σου.>> το διαβάζω όσο πιο χαμηλόφωνα μπορώ στη Μία μιας και δεν έχω σκοπό να ακουστώ και σε κανέναν.

<<Ε σωστά Τζέιν, έπρεπε να του πεις να πάρεις μέρος μπας και έπαιρνε και αυτός κι ας ήταν τελευταία στιγμή. Νταξει δεν ήταν και μεγάλη η πιθανότητα να τον πετύχεις αλλά και πάλι. Αλλάαα δεν μπορώ να πω...ξέρει να κολακευει.>> με σκουνταει νοηματικά.

<<Δεν είχα σκοπό να το πω σε κανέναν εκτός από σένα και...ε, και εν τέλει τα άτομα που κατέληξαν να το ξέρουν. Παρόλα αυτά σε θέλω κουλ με το όλο κόλπο, οκ?>> επιστρέφω το χαρτί στη κλασική πλέον θέση, τη τσέπη μου, και επιβραδυνω όσο πλησιάζουμε την έξοδο του κτιρίου.

Απ όσο ξέρω σήμερα έχει προπόνηση ο Κάρτερ και έχω σκοπό να παω σήμερα για τις φωτογραφίες. Ελπίζω να μην έχω κακή κατάληξη ή βασικά να μην έχει αυτός καμια κακή κατάληξη μιας και η παρέα του δεν έχει ιδέα.

<<Αχ μην μου το θυμίζεις...δηλαδή τι? Τώρα θα κάνετε περισσότερη παρέα? Δεν ξέρω, το σχέδιο ίσως πετύχει αλλά τον Τζακ?>> μου απαντάει μες στην ανησυχία που φαίνεται στην φωνή της, διστακτική και χαμηλή.

<<Εντάξει κορίτσια σταματήστε να συζητάτε για μένα, θα με ματιαξετε στο τέλος.>> έρχεται μες στην αλαζονεία, και καυχιέται τέτοιος που είναι με το που άκουσε το όνομά του να βγαίνει από το στόμα μας.

<<Καλύτερα, μπας και σταματήσει αυτή η φλυαρία σου.>> τον κοιτάζει με μισό μάτι, ακόμα και οι άκρες των χειλιών της μοιάζουν να μικραίνουν και λεπταινουν όσο του απαντάει και επιστρέφει την προσοχή της προς εμένα <<Καλή αντοχή αγαπητή μου.>> με ακουμπάει στον ώμο υποστηριχτικα και βγαίνει από την αυλή του σχολείου.

<<Με συμπαθεί πολύ αυτή η κοπέλα, βαθιά μέσα της.>> κουναει το σώμα του δείχνοντάς μου την Μία που φεύγει.

<<Ναι πολύ βαθιά ίσως.>>

<<Λοιπόν, που πάμε?>> επιστρέφει στον ευδιάθετο και χαρούμενο εαυτό του και μπλέκει τα δάχτυλά του στα δικά μου σαν να είναι μια τελείως απλή και συνηθισμένη κίνηση.

Γυρνάω τρομαγμένη με την ξαφνική ένωση των χεριών μας <<Τι κάνεις?! >> ζορίζω τα δάχτυλα μου να ελευθερωθουν, προσπαθώ να τραβήξω το χέρι μου από το δικό του αλλά με κρατάει πολύ σφιχτά ο άτιμος!