XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 50

Προσπαθώ τόσο πολύ να σηκώσω το κεφάλι μου να δω από που άκουσα τη φωνή του. Κι αν όντως άκουσα τη φωνή του και δεν την φαντάστηκα, γιατί τελευταία απ ότι φαίνεται δεν έχω καν ιδέα τι μου γίνεται.

Τον βλέπω να στέκεται έξω από τη πόρτα του σπιτιού μου με τη τρομακτική του εμφάνιση <<Κάρτερ? Τι κάνεις εδώ?>> δεν ξέρω τι θέλει αυτή τη στιγμή έξω από το σπίτι μου, αλλά πραγματικά δεν έχω όρεξη να μιλήσω σε άνθρωπο. Ειδικά σε κάποιον που κάνει παρέα με τον Ρομπ.

Όχι, ελπίζω πραγματικά να μην είναι και ο Κάρτερ στο κόλπο, αλλιώς θα τρελαθώ!

<<Εμ, ήθελα να σ->> σταματάει απότομα τη κίνηση που πήγαινε να στρώσει το μαλλί του και κάνει ένα βήμα πιο κοντά μου <<Τι έγινε? Τι έπαθες?>> το ήδη αγχωμένο βλέμμα του φαίνεται ακόμα χειρότερο με το γκρίζο φως που πέφτει από το φεγγάρι πάνω του.

<<Πες μου ότι δεν ήσουν κι εσύ μέσα σε αυτό.>> τα δάκρυα δεν μπορούν να σταματήσουν να κυλάνε, και όσο και να θέλω να βγάλω τις λέξεις πεντακάθαρες από το στόμα μου βγαίνουν με ένα έντονο τρέμουλο.

<<Μέσα σε ποιο? Πες μου λίγο τι συνέβη?>> κάνει ακόμα ένα βήμα κοντά μου και ρίχνει το επίμονο βλέμμα του πάνω μου.

<<Έπεσα για άλλη μία φορά σε μια καλοστημένη πλάκα! Αυτό έγινε. Ο βλακας ο φίλος σου αποφάσισε να παίξει ενα βρόμικο παιχνίδι μαζί μου.>> νιώθω πως δεν μπορώ να πάρω καν ανάσα. Απομακρυνομαι από τον Κάρτερ, να με χτυπήσει λίγο το δροσερό αεράκι και πηγαίνω να καθίσω προς το παγκάκι. Οι λυγμοι μου όμως δεν με αφήνουν να χαλαρώσω ούτε λεπτό, τα πάντα είναι σαν κομπρεσέρ μέσα μου. Τα χείλια μου τρέμουν, ζορίζομαι να εισπνευσω τον αέρα προς τα πνευμόνια μου και το μυαλό μου πάει να σπάσει από τον πόνο.

<<Ο Ρομπ? Γιατί τι σου έκανε?>>

<<Και τι δεν έκανε! Τόσο καιρό τα πάντα ήταν στημένα! Ξεκίνησε με ένα ηλιθιο γράμμα, και ήμουν τόσο σίγουρη ότι κάτι στραβό πήγαινε...γαμωτο έπρεπε να το καταλάβω!>> πάω και στηρίζομαι στα κάγκελα της βεράντας αντί στο παγκάκι και κρατάω τα μάτια μου καρφωμένα στο πάτωμα. <<Συνέχισε να μου αφήνει διάφορα γράμματα μέχρι που άρχισε να μου μιλάει μέσω ενός ψευτικου λογαριασμού στο instagram, χωρίς να έχω ιδέα ποιος είναι. Έπαιξε με τα συναισθήματα μου και...και...πες μου ότι δεν μπήκες στο κλαμπ φωτογραφίας για αυτό το λόγο.>> σηκώνω τα βουρκωμενα μάτια μου πάνω του, δεν με νοιάζει όπως και να φαίνομαι αυτή τη στιγμή. Με νοιάζει όμως τι θα μου πει ο Κάρτερ, νιώθω ότι τα πάντα εξαρτώνται από αυτό. Γιατί αν και ο Κάρτερ αποδειχθεί τόσο ψεύτης...δεν ξέρω πως θα αντιδράσω. Ο πόνος πάντως που νιώθω τώρα μέσα μου δεν θα είναι τίποτα...