XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 13

Το καλό του να έχει ακόμα καλό καιρό και να ανοίγει και λούνα παρκ? Βάζεις το σορτσάκι σου, βάζεις και το κοντομάνικο και πας άνετα και χαλαρά χωρίς να έχεις το άγχος ότι είναι υπερβολικό όπως είναι στο σχολείο. Βαφεσαι κιόλας λίγο παραπάνω, ένα πιο έντονο κραγιόν, όχι ότι είναι απαραίτητο αλλά καιρό είχα να βάλω κάτι πιο έντονο.

<<Όπα! Δεν μας τα λεγες αυτά!>> πιάνει την κοτσίδα μου με το χέρι της και την αφήνει απαλά να ακουμπήσει τον ώμο μου <<Μπράβο! Μπράβο! Έτσι σε θέλω μη χεσω!>> παθιαζεται λίγο παραπάνω απ όσο έπρεπε <<Είσαι πανέμορφη για να μην το δείχνεις. Αντε...και με ένα γκόμενάκι στο τέλος της βραδιάς.>> με σκουνταει στο μπράτσο και μου κλείνει το μάτι.

<<Έλεος Μία.>> γελάω και την ακολουθώ να μπούμε στο αμάξι που βρίσκεται ο Φιν.

<<Να ναι καλά ο αδερφούλης μου που μου έδωσε το αμάξι.>> μας χαμογελάει και κατεβάζει τα γυαλιά στο πρόσωπό του πριν βάλει μπρος το αμάξι.

<<Ναι, αν δεν είχε σπάσει το πόδι του θα σου λεγα εγώ αν θα σε άφηνε ο Τζακ ακόμα και να το αγγίξεις.>> κοροϊδευει τον Φιν με τα γεγονότα ενώ κάθεται στη θέση δίπλα του και κλείνει την πόρτα. Βάζει κατευθείαν μουσική με το που ξεκινήσει το αμάξι να κινείται και τη πάει στο τέρμα για να μας ακούσει και ο δορυφόρος που περνάει πάνω από τη γη τώρα.

<<Βρε Μία. Είναι δέκα λεπτά διαδρομή...εδω και με τα πόδια μπορούσαμε να πάμε.>> χαμηλώνει τον ήχο αμέσως ο Φιν και αφήνει τη μουσική να παίζει σαν απαλή υποκορουση. <<Κούκλες πάντως και οι δύο σημερα.>> λέει και τον βλέπω να βγάζει ένα τσιγάρο από το πακέτο που είχε δίπλα του και να το ανάβει όσο παράλληλα προσπαθεί να οδηγήσει.

Τώρα τι φαση ακριβώς?

<<Ναι, μη κρύβεις τις βλακειες σου με καλοσύνες.>> του αρπάζει το αναμμένο τσιγάρο από το στόμα, αφού πρόλαβε να κάνει μια τζούρα και το σβήνει στο τασάκι που έχει το αμάξι.

<<Από πότε καπνίζεις Φιν?>> δεν άντεξα να μην το σχολιάσω.

<<Τον έπιασε μια μαλακια τον τελευταίο καιρό, ούτε κι εγώ ξέρω πως του ήρθε.>> μουτρωνει αμέσως και σταυρώνει τα χέρια της.

<<Απλώς μου αρέσει. Και δεν το κρύβω με καλοσύνες, την αλήθεια είπα.>> απαντάει κάπως ενοχλημένος με τα μάτια όμως κολλημένα στον δρόμο.

<<Ευχαριστούμε, αλλά είναι κάπως...δεν ξέρω απλώς δεν είναι κάτι που θα έκανες εσύ.>> απαντάω και στεναχωριέμαι με την εικόνα αυτή. Πραγματικά είναι κάτι που δεν έκανε και δεν του αρεζε καν, τι έγινε ξαφνικά?