XOXO Your Secret Admirer

Κεφάλαιο 41

Σαν πρώτη εικόνα έχω τα καστανά του μάτια να με κοιτάνε μαζί με αυτές τις γλυκιές βλεφαρίδες.

Τραβάει απότομα τα χέρια του από πάνω μου και ήδη το δροσερό αεράκι απομακρύνει μια αίσθηση που με κρατούσε ζέστη και άνετη.

<<Εντάξει τώρα?>> γυρνάει προς τον Ρομπ έχοντας αποκτήσει έναν εκνευρισμό που λίγα δευτερόλεπτα πριν δεν έδειχνε να έχει.

<<Ναι. Αν και δεν ήταν αυτό που ζήτησα θα το αφήσω να περάσει.>>

Παρατηρώ τον Κάρτερ να επιστρέφει στη θέση του. Κρατάει τα μάτια του σε ένα κενό σημείο και δείχνει τόσο χαμένος όσο νιώθω κι εγώ αυτή τη στιγμή.

<<Τζέιν η σειρ->>

<<Ω σκατα.>> ψιθυρίζει ο Κάρτερ και βγάζει βιαστικά το κινητό του από την τσέπη της ζακέτας του <<Εντάξει εντάξει. Συγγνώμη παιδιά, αλλα πρέπει να φύγω.>> σηκώνεται από κάτω και διωχνει χώμα από το παντελόνι του.

<<Έλα ρε, μόλις ξεκινήσαμε!>> παραπονιέται ο άλλος από δίπλα μου.

<<Ε τι να κάνω είναι επείγον!>>

<<Τώρα όμως θα είναι τελείως άδικο σαν παιχνίδι. Τέσσερα κορίτσια και δύο αγόρια?>> σχολιάζει ο Φιν και μου φαίνεται πως το σκέφτεται αν είναι καλή ιδέα να συνεχίσει αυτό το παιχνίδι ή όχι.

Και η αλήθεια είναι ότι συμφωνώ μαζί του. Τουλάχιστον πριν ήταν και ο Κάρτερ, ένα παραπάνω αγόρι δηλαδή. Τώρα για κάποιο λόγο είναι σαν να χάθηκε ένα ενδιαφέρον κομμάτι από όλο αυτό.

<<Σορρυ παιδιά, τα λέμε.>> συνεχίζει αφηρημένος ο Κάρτερ. Για κάποιο περίεργο λόγο όμως δεν κοιτάει καν τη κοπέλα που καθόταν δίπλα του, χαμογελάει είτε σε μένα είτε στον Ρομπ, μάλλον στον Ρομπ, και φεύγει τρέχοντας από το πάρκο.

                               ***
Ένα ευχαριστώ στον μπαμπά του Κάρτερ που μας έσωσε από ένα εν τέλει ντροπιαστικο παιχνίδι. Αν και κράτησε λίγα λεπτά το μόνο που κατάφερα να καταλάβω για τον Ρομπ είναι ότι είχε σκοπό να με κάνει να φιληθω με τον Κάρτερ, αλλά γιατί?

Γιατί το θεωρούσε αυτό έξυπνη ιδέα?

Από την άλλη, γιατί το μυαλό μου επιμένει στο να μου κοτσάρει το χθεσινό γεγονός με το φιλί ξανά και ξανά? Ακόμα και στον ύπνο μου είδα να φιλαω τον Κάρτερ, τόσο πολύ το σκέφτομαι! Και το χειρότερο απ όλα, δεν είχα ούτε καν μια ήρεμη μέρα να το συζητήσω με την Μια. Από στιγμή σε στιγμή θα περάσει με το αμάξι για την επόμενη εργασία που έχουμε στο κλαμπ φωτογραφίας και εγω δεν έχω σταματήσει να τρέμω σαν το ψάρι. Στέκομαι στην αυλή με τα χέρια μου να παίζουν ασταμάτητα με μια τούφα από τα μαλλιά μου, ενώ τα πόδια μου δεν λένε να ηρεμήσουν ούτε ένα λεπτό. Πηγαίνω πάνω κάτω στον διάδρομο μέχρι που ακούω ένα αμάξι να σταματάει.