Sana Söz Verdim

19. Bölüm

Burak: Komutanım merakımı mazur görün. Ama bir işim daha var derken yüzünüz düştü sanki.

Yavuz: Anneme gideceğim.

Burak: İyi de komutanım neden mutlu değilsin?

Yavuz: Annemin mezarını ziyaret edeceğim de ondan.

Burak: Komutanım ben... çok özür dilerim komutanım.

Yavuz: Özür dilemene gerek yok. Neyse, sonra görüşürüz.

Burak: Görüşürüz komutanım.

Yavuz bir taksiye biner ve mezarlığa doğru yola çıkar. O sırada Bahar ve Nazlı evde sohbet ediyorlardır.

Bahar: Sence kutlar mı?

Nazlı: Kesinlikle evet.

Bahar: Off. Sence ne yapacak?

Nazlı: Romantik bir şeyler olacağı kesin.

Bahar: Emin misin?

Nazlı: Eveet.

Bahar: Ayy arasam mı acaba? Çok oldu gideli.

Nazlı: Belki daha işi bitmemiştir.

Bahar ve Nazlı Yavuz'u aramakla aramamak arasında gidip gelirken Yavuz mezarlığa varmıştır. Annesinin mezarının yanına gider ve diz çöker.

Yavuz: Anne, ben birine aşık oldum biliyor musun? Keşke şimdi burada olsan da bana yardım etsen. Yarın doğum günüymüş. Ne yapacağımı bilemiyorum. Anne, ben sana anne demeyi çok özledim. Ben seni çok özledim ANNE! Keşke gitmeseydin. Keşke benimle olsaydın.

Yavuz gözünden akan yaşlara engel olamaz. Önce bir damla yaş akar gözünden. Sonra bir tane daha ve Yavuz anne diye haykırmamak için zor tutar kendini. Gözünden yaşlar akmaya devam ederken telefonunun çalmasıyla kendine gelir. Önce gözünden akan yaşları siler daha sonra yüzünü sıvazlar.

Derin bir nefes alıp telefonu açar.

Yavuz: Efendim Bahar?

Bahar: Ne zaman geleceksin diye sormak için aradım. Kaç saattir aramayınca merak ettim.

Yavuz aklına gelen şeyle: Birkaç güne anca gelirim.

Bahar: Tamam. Sen iyi misin? Sesin kötü geliyor.

Yavuz: İyiyim iyiyim. Benim şimdi kapatmam lazım. Sonra konuşuruz.

Bahar: Peki tamam. Görüşürüz.

Yavuz: Görüşürüz.

Yavuz telefonu kapatır daha sonra gelirken aldığı çiçekleri annesinin mezarının üzerine bırakır ve annesine veda edip oradan ayrılır. Daha sonra eski bir arkadaşı olan Barış'ın evine gider.

Barış kapıyı açtığında karşısında Yavuz'u görünce afallar. Üzerindeki şoku atlattınca Yavuz'a sıkıca sarılır.

Barış: Sen buralara gelir miydin be kardeşim?

Yavuz: Geldik işte oğlum.

Barış: Gel içeri gel.

Yavuz: Eee naber? Hayat nasıl gidiyor?

Barış: Gitmiyor ya.

Yavuz: Sevgili filan yok mu?

Barış: Yok be kim bakar ki bana?

Yavuz: Hadi lan ordan.

Barış: Hayırdır kardeşim? Sen öyle gelmezdin buralara.

Yavuz: Görev çıktı da ondan.

Barış: Görev olmasa yüzünü göremeyeceğiz yani.

Yavuz: Yapacak bir şeyimiz yok.

Barış: Ne zaman döneceksin peki?

Yavuz: Yarın.

Barış: Biraz kalsaydın ya.

Yavuz: Biliyorsun bizim durumları.

Barış: Biliyorum. Ee Yavuz sende var mı sevgili?

Yavuz: Var işte bir şeyler.

Barış: Oo hayırlı olsun. Ne zamandır?

Yavuz: Dünden beri.

Barış: Vay be. Nasıl güzel mi?

Yavuz: Bana bak...

Barış: Tamam ya.

Birkaç saat sonra

Yavuz: Neyse, ben gideyim artık.

Barış: İşin yoksa kalsana.

Yavuz: Yok be. Zahmet olmasın.

Barış ayağa kalkar ve Yavuz'un koluna vurup: Ne zahmeti lan. Sadece yukarı çıkacağız.

Yavuz kolundaki acıyla yüzünü buruşturup:

İyi tamam öyle olsun.

Barış: Ne oldu lan. Bakayım.

Yavuz: Bir şey yok.

Barış: Oğlum bu ne.

Yavuz: Ya bir şey yok. Kurşun sıyırdı.

Barış: İyi tamam.

Yavuz: Madem burada kalıyorum. Git yastık falan getir bana.

Barış: Saçmalama ya, gel yukarıda boş oda var.

Yavuz: İyi tamam.

Barış ve Yavuz yukarı çıkarlar. Barış Yavuz'a odayı gösterir ve kendi odasına doğru gitmeye başlar.

Barış: İyi geceler kardeşim.

Yavuz: İyi geceler.

O sırada Nazlı ve Bahar da yatıyordur.

Nazlı: Ben dedim değil mi sana giderse bir daha gelmez diye. Ateş bu.

Bahar: Evet. Neyse artık taburdaymış en azından onu biliyoruz.

Nazlı: Eylem de olmasa onu da bilemeyeceğiz.

Bahar: Yavuz da gelmiyormuş zaten.

Nazlı: Of Bahar ne taktın sen de.

Bahar: Neyse, hadi yatalım artık.

Nazlı: Tamam. İyi geceler.

Bahar: İyi geceler.