Sana Söz Verdim

78. Bölüm

Keyifli okumalar...

Ateş: Nasıl olur? Benim annem babam yok komutanım.
Yavuz: Sakin ol Ateş. Sakin ol.
Ateş: Kardeşin dedi komutanım. Benim nasıl bir kardeşim olur? Benim annem babam yok. Kimsem yok benim. Yurtta büyüdüm ben. Ola-
Yavuz: Ateş! Sakin ol.
Ateş: Nasıl sakin olayım komutanım? Yıllar sonra bir çocuğa yardımcı olurum belki diye kan veriyorum ve o çocuk benim kardeşim çıkıyor.
Yavuz: Biliyorum Ateş çok zor. Ama sakin olmak zorundasın. Konuşup öğreneceğiz her şeyi.

O sırada karşıdan Azra'nın yani Ateş'in anne ve babası geliyordur. Ateş'i görünce çok sevinirler çünkü Ateş kızlarına ilik verecektir. Ama Ateş'in yıllar önce yetimhaneye bıraktıkları oğulları olduğundan henüz haberleri yoktur.
Mesut: Merhaba ben Mesut Acar. Azra'nın babasıyım.
Yeliz: Ben de Yeliz. Azra'nın annesiyim.
Mesut: Sanırım kızıma sen ilik verecekmişsin. Gerçekten sana ne kadar teşekkür etsek azdır.
Ateş: Teşekkür etmenize gerek yok. Kim olsa aynısını yapardı.

İçi acıyarak karşısındaki anne ve babasına yardımcı olan Ateş onların yüzüne bakmamak için direniyordur. O sırada Bahar gelir.
Bahar: Azra'yı görebilirsiniz.
Yeliz: Kızım... Mesut gel hadi.

Mesut ve Yeliz gidince timin yüz ifadeleri Bahar'ın dikkatini çeker.
Bahar: Ne oldu burada?
Yavuz: Azra... Ateş'in kardeşi.
Bahar: Ne!? Nasıl?
Yavuz: Kardeşi işte.
Ateş: Ne yapacağım komutanım ben?
Yavuz: Yapacak bir şey yok. Azra'ya ilik vereceksin.
Ateş: Onu zaten yapacağım komutanım. Ne olursa olsun o yardıma ihtiyacı olan bir çocuk. Ama onlarla nasıl konuşacağım?
Yavuz: Konuşacağız aslanım. Birlikte konuşacağız. Hadi gel Azra'yı görelim.
Ateş: Tamam.

Yavuz, Ateş ve Bahar birlikte Azra'nın kaldığı odaya giderler.
Mesut: Hoş geldiniz.
Yavuz: Hoş bulduk. Merhaba Azra. Ben Yavuz.
Bahar: Ben Bahar.

Herkes kendisini tanıtmasını bekleyerek Ateş'e dönünce Yavuz Ateş'in konuşmayacağını anlayıp: Bu da Ateş.
Azra: Memnun oldum.

Mesut ve Yeliz Ateş ismini duyunca küçük çaplı bir şok geçirseler de her Ateş'in onların oğlu olmayacağını düşünerek bu küçük şoku kimseye belli etmezler.
Yavuz: Mesut bey, Yeliz hanım sizinle bir şey konuşmamız gerekiyor.
Mesut: Tabi. Konuşalım.
Yavuz: Burada olmaz ama.
Bahar: Siz konuşun ben buradayım Azra'yla.

Yavuz, Ateş, Mesut ve Yeliz odadan çıkıp oturabilecekleri en yakın yere giderler.
Mesut: Ne konuşacaksınız bizimle?
Yavuz: Nasıl söylesek bilemedim.
Yeliz: Kötü bir şey mi yoksa?
Yavuz: Hayır değil. Yani sizin için iyi mi kötü mü bilemeyeceğim. Şöyle ki, Ateş'i çok uzun bir süredir tanıyorum. Çocukluğunu yetimhanede geçirdi.

Mesut ve Yeliz Yavuz'un ne demek istediğini anlayıp kısa bir süre bakıştıktan sonra başka bir şey olabilme ihtimaline karşı sessizce dinlemeye devam ederler.
Yavuz: Yani açık konuşmak gerekirse iliklerin uyup uymayacağına bakılırken Azra ve Ateş'in kardeş olduğu anlaşılmış.
Mesut: Doğru mu anladım ben? Ateş benim oğlum mu?
Yavuz: DNA testi yapılacak ama çok yüksek bir ihtimalle Ateş sizin oğlunuz.

Saatler gibi geçen birkaç dakikalık sessizlikten sonra Ateş sadece tek bir kelime söyler. Bir kelime ve beş harf: Neden?
Yeliz'in gözünden yaşlar akmaya başlar: Oğlum.
Ateş: Neden bıraktınız beni?
Yeliz: Çok zor durumdaydık. Babanı tehdit ediyorlardı. Eğer ortadan kaybolmazsan seni öldüreceklerdi.
Ateş: Tehlike geçince beni bulabilirdiniz.
Yeliz: Bulamadık. Çok aradık ama bulamadık. Seni başka bir şehre göndermişler. Kayıtları kimseyle paylaşmıyorlardı.

Ateş söyleyecek bir şey olmadığı için sessizce beklemeye devam eder.
Yavuz: Bakın, bu sizin aile meseleniz. Ben karışmam ama şu an bu konudan daha önemli bir şey var: Azra.
Ateş: Haklısın komutanım. Şu kanı vereyim de sonra konuşuruz gerisini.
Mesut: Gerçekten verecek misin?
Ateş: Azra'nın hiçbir suçu yok. 11 yaşında küçük bir çocuk. Tabii ki vereceğim.
Yağmur: Teşekkür ederiz.
Ateş: Teşekkür etmeyin. O hem hiçbir suçu olmayan bir çocuk hem de benim... Kardeşim.