ဒီရေတာသို့တမ်းခြင်း(ဒီရတောသို့တမျးခွငျး)

အပိုင္း(၃)

ဒီရေတာသို့တမ်းခြင်း

တူ...တူ...

မိုးပင်တက်တက်စင်အောင်မလင်းသေး။
တတူတူနှင့်အဆက်မပြတ်မြည်နေသော
ဖုန်းသံကြောင့်ဒီရေတာသည် အိပ်ချင်နေသည့်
ကြားမှ နားအားမရမကပိတ်ကာ
ဆက်၍အိပ်နေလေသည်။မနေ့ညတာ၏မွေးနေ့
ပြီးသည်ထဲကအိမ်ပြန်ရောက်သည်မှာနောက်ကျ
လွန်းသဖြင့်တာ၏အိပ်ချိန်သည်လည်း
နောက်ကျလွန်းနေခဲ့သည်။

ယခုလည်းတာသည် အဆက်မပြတ်မြည်နေသည့်
ဖုန်းအားပြန်လည်ဖြေကြားခြင်းမရှိပါပဲ
ဆက်၍သာအိပ်နေလေသည်။

သို့သော်လည်းဖုန်းမြည်သံမှာ ရပ်တန့်သွားသည်မရှိ။

ဒီရေတာသိသည်။
သည်အချိန်သူ့ထံဖုန်းဆက်သူမှာ ခွန်ဇေနှင့်
ခေါင်ထက်မဖြစ်နိုင်။

ပို၍မဖြစ်နိုင်သည်ကဆန်းဝံ့ကြယ်ပင်။

မနက်တိုင်းသူဖုန်းဆက်၍ခေါ်နိုးမှသာအိပ်ယာထ
မျက်နှာသစ်တက်သူမှာ ယခုအဘယ်ကြောင့်
သူ့ထံဖုန်းဆက်အံ့မည်နည်း ။

မနေ့ညကလေးယောက်လုံးအိမ်ပြန်နောက်ကျ
သဖြင့်ယခုအချိန်တွင်မူမည်သူမျှအိမ်ယာထအုံး
မည်မဟုတ်ချေ။သို့ပေမဲ့လဲတာ့ထံတွင် သည်လူ
တွေမှလွဲ၍မည်သည့်အပေါင်းသင်းသူငယ်ချင်း
မှမရှိ။

ဒါဆိုဖုန်းဆက်နေသည်မှာမည်သူနည်း။

တတူတူမြည်နေသည့်ဖုန်းသံကြောင့်လည်း
တာမှသည်းမခံနိုင်တော့သည့်
အဆုံးစိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ထလာကာ
စားပွဲပေါ်တင်ထားသည့်ဖုန်းအားလှမ်းယူလျက်
အိပ်ချင်မူးတူးလေသံဖြင့်ဆိုလာလေသည်။

""ဟဲလို""

"".......""

"".....""

တဖက်မှမည်သို့ဆိုလာသည်မသိ။မည့်သည့်
အကြောင်းအားပြောနေသည်လဲမသိ။
အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေသည့်တာသည် ရုတ်တရက်
အမြင်အာရုံကြောပွင့်ထွက်လာကာဝမ်းသာအားရ
စွာပင်နာမ်စားတခုအား ဆိုလိုက်သည်။

""ဒယ်ဒီ..""

........

ကော်ဖီဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် အသင့်ရှိနေသူ
နှစ်ယောက်မှာ ခေါင်ထက်နှင့်ခွန်ဇေ။