Nereden bilebilirdim ki?

23. Bölüm (Güneşin batışı)

„Neye yetiştik?“ ben hiçbirşey anlamadım. Biz neden buraya geldik? Hiç billmiyorum. Selçuk güler bir şekilde "Güneşin batışına. Ben çok severim güneş batışını izlemeyi." O oturdu, bende yanına. „Bana yardım etmen lazım! Ben birini kırdım ve o bana küstü. Nasıl düzelticemide bilmiyorum. Sen bana yardım etmen  gerek, zaten mecbursun!“ bir dakika ben onu tam anlıyorken, mecbursun yardım ertmekte ne demek. „Neden mecburmuşum?“ 

Selçuk: çünkü senin yüzünden kırdım?

Ben yanına oturarak : Naptım ben ya? herşey benim yüzümden, yok sizin Kaanla kavganız, yok senin  kırman

Selçuk: Ben sana dün geldim ya. İşte gelmeden, bir kızlan dışardaydım ve Cafede oturuyorduk. Ben ama sana sinirliydim ve bir türlü aklımdan çıkmıyordun ve onu orda bırakıp gittim. Ben bunu nasıl düzelte bilirim? 

Ben: Kızmı? çok yakınsınız galiba?

Selçuk: Sen salakmısın? yakın olmadığım birinin kalbini kırarsam beni ilgilendirmezki. Tabiki yakınız hemde çok yakınız?

Ben: Sevgilinmi yoksa?

Selçuk bana çatık kaşlarla baktı, bende ondan cevap bekleyerek ona baktım ama o neyapmıştır sizce, evet doğru cevap vermedi. Neden sorularıma hiç cevap vermezki? 

Ben: Sana yardımcı olamam

Selçuk: Neden?

Ben: Senin neyin olduğunu bilmiyorum, eğer Sevgilin ise ayrı bir şey yapmalısın ama eğer tek yakın bir Arkadaşın ise başka birşey. Ona göre yardım edicem. Söylemesen edemem.

Selçuk bana uzun bir süre baktıktan sonra, sonunda sorumu cevapladı „sevgilim oluçak.“ Ne? Sevdiği kız yani O kız ve benden  yardım etmemi istiyor. Olamaz, gözlerim doldu dolucak. Hayır ağlamican Burcu ağlamican. Birde daha Sevgili değilermiş. Tamam, Burcu seni sevmiyor, bu bilmediğin birşey değilki. Sen buları aşmışdın. Ne bileyim, benim öyle evime gelipte bu güzel manzaralı bir yere gitirdiyinde, yada şimdi beni bekledi birlikte Eve yürüdük ve ……….. ona sarıldığımda onun bana daha sıkı sarılması, bende öyle düşündüm. Ben ona yardım edicem, bu banada kolaylık olur , onu sevmemem için, çünkü ben hoşlandığım zaman karşılık beklerim ama karşılık olmayınca bende hoşlanmam ondan daha. 

Ben: Tamam, yardım edicem

Selçuk: İzin almadım, mecbursun demiştim

Ben ayağı kalkarak: Bana bak ben istersem giderim buradan. Sana  hiç mecbur deyilim. Bunu bil. Hiç birşey benim yüzümden değil. Sen O sevdiğin kızı bırakıp benim yanıma geldin. Ben seni çağırmadım. Gidiyorum ben.

Selçuk: Dur!

Ben durmadım tabi, kendisini ne zannediyor. Ben hiç bir şeye mecbur deyilmim. Gerizekalı, ayı, öküz……. Ben sinirli sinirli giderken. O geldi benim kolumdan tuttu ve bana birşey demek istermiş gibi baktı ama hiç birşey demedi, gerçekten sinir bozucu.  Ben kolumu çekip devam yürüdüm. Onun benim peşimden geldiğine eminim. Neden bunu bana yapıyor, hep beni bu hise zorluyor. Off, belki o birşey yapmıyor ben öyle istediyim için böyle düşünüyorum. Selçuk mırıldanarak „özür dilerim“ dedi. Ben bunu duydum, ona döndüm „Birşeymi dedin?“ „yok demedim“

Ben: duydum dedin 

Selçuk: duyduysan neden soruyorsun

Ben: çünkü çok sessiz söyledin, tam duyamadım