Nereden bilebilirdim ki?

25. Bölüm (Yine mi)

Çok beklettim, bir türlü vaktim zamanım olmadı, okul sınavların yüzünden. Sonra tatil oldu ve misafir geldi bizde kaldı, yani çok yoğundum ve 2000 okuyucu olmasını bekledim ve çok mutlu oldum, gerçekten :D Eğer hikayede hoşunuza gitmeyen birşey varsa, lütfen söyleyin bana.

Sizin oylarınızı bekliyorum ve yorumlarınızıda. Bu gerçekten bana dahada heves verir yazmaya. O yüzden artık sınır koymak istiyorum. Gerçekten ihtiyacım var oylarınıza ve yorumlarınıza. 

Sınır: 8 oy; 3 yorum

Sizi seviyorum okuyucularım <3

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Evet kutu. Ne var içinde? Merakla ayağı kalktım, kutuyu elime alıp yatağıma bağdaş kurarak oturdum. Kutu kırmızı bir kutuydu, büyük bir kutu. Kapağını açtım. İçinde beyaz hediye paketine paketlenmiş bir paket var. Onuda açtım. Şaşkınca içinde gördüğüm tozpembe rengindeki kıyafete baktım. Elime aldım. Elbiseymiş. İnanamıyorum. O elbise, benim denediyim elbise. Nasıl olur. Neden? Gerçekten çok güzel bir elbiseymiş, ben biliyorum işte, ney güzel ney değil diye. Offf, neden böyle yapıyor. Kafam dahada karışıyor, kafam karışık style. Tam iyim derken yine bozuluyorum. Onunla sevgili olmamı istiyor. Ama ben onunla görüşmeye hazır değilim, istemiyorum. Bilmiyorum, belki buna kormak derler. Öylese, korkuyorum, korkağım. Ben onu seviyorum ama onunla olmak istemiyorum, çünkü korkuyorum. Neden korkuyorum? İşte bunu ben bilmiyorsam kim bilicek. Bunu bilmem içinde Selçuktan biraz uzak durmam lazım.  Ama şimdi gerçekten yorgunum hiç birşey düşünmek istemiyorum. Gözlerim kapattım ve uykuya daldım. 

______

Güneş odamın her yerini aydınlatmış ve aydınlık beni rahatsız ediyor. Ben kafamı yastığımın altına koydum ama hiç birşey yaramadı. Kalkıp perdemide çekebilirim üşeniyorum ama, hem birde kalkarsam uyukum dalırki. 

Yatağımdan kalkıp, direk lavaboya girdim. Orada işlerimi hallettim ve odama girip kıyafetlerimi değiştirdim. Siyah uzun bir sweatshirt giyindim ve altımada siyah bir tayt. Saçlarımı dağınık bir topuz yaptım. salona gittim kimse kalkmamış, ses gürültü yok. Bunlar evdemiki? Yoksa gelmedilermi? Yok ya haber verirlerdi. Hem beni tek başıma bırakmazlardı ya. 

Ben yalnız kahvaltı sevdiğim için, kendime sandviç hazırladım ve afiyetle yedim, televizyonun karşısında. Televizyonda dizi tekrarı vardi onu izledim. Benim hafif uyukum var ama uyuyamam, bundan eminim.

Ben ne yapıcam? Selçukla eninde sonunda karşılaşacağız. Ben ne dicem ona? Bunun çevabını nezaman öğrenicem? Neden bu kadar zorlaşmalıki herşey? Onunla sevgili oldum tamam. Ondan sonra ne olucak? O başkasını seviyordu. Yani nasıl birden değişir ki insan? Beni bırakıp ona giderse? Hani onunla sevgili olucaktı. Ne demişti, evet „olucak sevgilim.“ Al işte şimdi hem benimle hemde onunla nasıl sevgili olucaksın?  Bir düşünsenize bana diyorki onunla sevgili olacağını sonra, beni sevdiğini söylüyor bey efendi. Süper, gerçekten. Onu görmekte istemiyorum. Ayni okuldayız malesef. Bilmiyorum, demiştim ya içimde berbat bir his var diye, ben ondan kaçmak istiyorum. Belki onu sevmiyorum gercekten? Sevmeye bilirim, çünkü sevseydim hiç bir teredüt etmeden onunla sevgili olurdum ama olmadım. Sizce ben onu seviyormuyum? Onun yanında kalbim çıkacakmış gibi atıyor, onun gözlerine bakınca kayboluyorum ama onu görmek istemiyorum, konuşmak istemiyorum ve sevgili hiç olmak istemiyrum. Ben okulda neyapıcam? Gidicemi okula? Giderim herhalde. Evet evet giderim. Nekadar kaça bilirimki ondan. Hem neydi bir aptalın yüzünden okul hayatımı berbat edemem. Bir kapı sesi duydum açılıp kapandı. Annemi salonda uykulu gördüm, bana bakarak gördüm.