Nereden bilebilirdim ki?

26. Bölüm (Asansör macerası)

Asansörün düğmesine bastım. Kapı açıldığında içeri giriçektimki. O, evet tamda O, karşımda, asansörde. 

______________

Evet doğru tahmin, 100 puan. Tahmin edemeyenler için, Selçuk. Ben biraz duraksadım. Ona baktım, oda bana baktı. Ben onu yukaridan aşağı kadar süzdüm, oda beni. Asansörün kapısı tekrar kapanıcaktıki, Selçuk hemen tuttu. „gelsene.“ Bende girdim asansöre. Evet bizim hep asansör maceramız. Ben 1. Kata basıkcaktım ama o basmıştı bile. Ben ona bakmadım, yerebaktım. Kapının biran evel açılmasını diledim. Bana birşey soracak diye okadar korkuyorumki. Allahım neolursun birşey sormasın. Asansörün kapısı açıldı sonunda, ben çıkıcaktımki, 1. Kata gelmediğimizi anladım. Bir kadın girdi asansöre. Neyse artık yalnız değiliz. Neden bu kadar uzun sürmeli? Derken birden kapı açıldı ve ben iyice dikkat edip 1. Kat olduğunu anlayıp çıktım asansörden. Ben sitenin çıkışına doğru yürüyordum. Tabi oda arkamda olduğunu anladım. Bu beni tedirgin ediyor. O arabasıyla gelmemişmiydi, neden ottoparka doğru yürümüyor. Ben hafif arkamı döndüm. Onu göremedim ve tekrar döndüm. Yoktu, gerçekten yoktu. Kendi kendimi takip edilmiş hissetim. Ne acayip.

Sitenin çıkış kapısından çıktım. Ben karşı kaldırıma geçicektimki, Birden bir siyah araba geldi önüme. „dikkat etsene ya, ezicektin“ dedim. Egildim arabaya, baktim icinde oturana. Selçuk. Arbadaki selçuk. Gerizakalı benim ödümü patlattı. Selçuk arbanın camını açtı. „Burcu, istersen gidiceğin yere bırakiyim?“ „ben yok gerekmez“ ne sacmalıyorsun sen Burcu birkerede akılı birşey yapsana, hep nazlanıyorsun. Tamam iki kere daha itiraz edip kabul edicem. „Hadi yapma böyle sen kaybolursun“ „Hayır istemiyorum işte.“ „iyi tamam sen bilirsin:“ diyip cekti gitti. Ya oğlum birkere daha sorsaydınya. Ne hemen gaza basıp gidiyorsun.

Ben taksi durağına doğru yürüyordum. Sonra o sabah gördüyüm aliyi tekrar gördüm. Ben ona el salladım ve gülümsedim, oda bana salladı ve bana gel diye işaret etti. Ben yanına gittim merakla. „Ne oldu?“ „bak şu arabadaki, bizi yani seni sabah takip eden“ ben gösterdiği siyah arabaya baktım. Bu onun arabasıydı ve artık pilakasınıda ezberlemiştim, arbası siyah bir mercedesdi. „tamam teşekkür ederim“ diyp yanından ayrıldım. 

Gittim o siyah arabanın yanına. Arabanın kapsını açtım ve içine oturdum. O bana gülerek neoluyor diye bir hareket yaptı. „Beni sabah takip eden senmişsin.“ O arabayı çalıştırdı ve cevap vermedi. Ben birşey demedim arabayı çalıştırdığına, çünkü zaten beni götürmesini istedim. „Hey birşey söyledim“ diye sesimi yükseltim. „Ben sana birçey söyleyince, sen geri birşey söylüyormusun?“ evet nedemek istediğini anladım ve sustum. Gıcık bana laf çarpıyor. Gerçekten o konulara girmeyelim. „Beni bu adrese götürürmüsün.“ Telefonumdaki adresi göstererek.  „tabi, dediğini yapmazsak ne olduğunu gördük.“ Ben ona sinirle baktım. Bunun amacı ney? Bana o günü hatırlatıp duruyor. Arabada müzik çalmıyordu, hiç birşey yoktu tek arabanın motorunun sesi vardı. Biz konuşmuyorduk. Selçuk camı açtı ve cebinden birşey çıkardı. Ben şaşkınca elindeki sigaraya baktım. Sigarayı yakıp ve içmeye başladı. Ben ona şaşkınca bakakaldım. „Neoldu? Ne öyle bakıyorsun?“  „senin sigara içtiğini bilmiyordum ve aklımdan bile geçmezdi. Senden beklemezdim.“ O bana baktı gözlerini kısarak ve sonra yola devam baktı. Gerçekten sigara içen erkeklerden hoşlanmazdım. Hiç hoşlanmam, nefret ederim. „eksi puanın var artık.“ Diye mırıldandım. „efendim birşeymi dedin?“ „yok sana öyle gelmiştir“ o kafasını iki yana saladı. Galiba anladı nedediğimi, araba çok sessiz olunca tabi anlaşılır.  

Sonunda vardık Volkanlara. Ben teşekkür edip indim arabadan. Ben evin kapısına doğru yürürken, benim arkamdan seslendi „kimin evi burası?“ ben ona döndüm ama cevap vermeyip devam yürüdüm. Bakalım nasıl tepki veriçek, kapıyı kimin açtığını görünce. Zile bastım ve Volkan açtı kapıyı. Bana sarıldı. „hey geldin demeki güzellik“ bende ona gülümseyip arkamı döndüm ve Selçuğa baktım. O bize şaşkın bir şekilde bakıyordu ve sonra arabayı çalıştırıp hızla gitti.