Special!!

7.1K 358 30
                                    

Unicode

ရတု ရင်ဘတ်ပေါ်က ဖိထားတဲ့အရာကို ဖက်ကာ ဘေးစောင်းအိပ်လိုက်သည်။ရင်ဘတ်ပေါ်ကအရာက တခြားမဟုတ် ဥာဏ်...

"ထတော့လေ နိုးနေရင်လည်း"

"၅မိနစ်"
လို့ အထွန့်တတ်ကြည့်တော့ ငြိမ်သက်ခြင်းဖြင့် ၅မိနစ်အိပ်ခွင့်ပြုကြောင်း လက်ခံပေးသည်။

"မုတ်ဆိတ်တွေ ရိတ်ဦးလေ"

"ပျင်းလို့"

"ရိတ်ပေးပါ့မယ် မင်းလည်းလေ...သားတောင် မင်းလောက် ကဂျီကဂျောင်မရှိဘူး"

"သားဆိုမှ ဘယ်မှာလဲ အဲ့ပိစိ"

ရင်ခွင်ထဲ တိုးခွေ့ရင်း...
"အောက်မှာ ဒယ်ဒီနဲ့ဆော့နေပြီ။မင်းဘဲ အိပ်ပုတ်ကြီးနေတာ"

"သူလည်း လာရောအိပ်နေပြီတော့များ"
နှုတ်ခမ်းနဲ့တစ်တန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့ နဖူးကို ရွှတ်ခနဲနမ်းကာ ဆိုလေတော့ ရင်ခွင်ထဲကနေ...

"မင်းမှမလွှတ်ပေးတာ"တဲ့....

"ထ ထ အလုပ်လည်း သွားစရာမလိုဘူး။သားကို အချိန်ပေးလိုက်ဦး"
အရင်ရက်တွေက mon to friကို ရတု Siteထဲဘဲ အမြဲသွားနေရသလို ပိတ်ရက်ဆိုရင်လည်း အိမ်မကပ်နိုင်တာကြောင့် သားတော်မောင်ကို အချိန်မပေးဖြစ်။ကိုယ်ပြန်လာတော့ သူက အိပ်နေပြီ။မနက်ဆိုလည်း ခဏဘဲ ပါးလေးနမ်းပြီး ထွက်လာရတော့ ရတုကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်မကောင်းပါ။

အခုကတော့ Covid 19 ပိုးတွေ့တဲ့သူတွေရှိလာပြီမို့ ရတုတို့companyက australiaရုံးချုပ်က အမိန့်နဲ့ ဆောက်လုပ်ရေးတွေနားလိုက်ပြီဖြစ်သလို ၀န်ထမ်းတွေကိုလည်း work from homeအစီအစဥ်နဲ့သာ အလုပ်လုပ်စေတော့သည်။ထို့ကြောင့် ရတု အိမ်ကပ်ရပြီ ဖြစ်သည်။သားတော်မောင်ကလည်း pre-schoolပိတ်ထားပြီမို့ အိမ်မှာသာဖြစ်သွားပြီ။

"အင်းပါ အချစ်ရယ်"

"အင်းပါဆိုလည်း လွှတ်။ထ အခု"
ရာဇသံက ထွက်လာပြီမို့ ဖက်ထားတာကို လွှတ်ပေးပြီး ငုတ်တုပ်ထထိုင်ရတော့သည်။

"လာ လာ မျက်နှာသစ်။အောက်မှာ မာမီက ရှမ်းခေါက်ဆွဲလုပ်ပေးထားတယ်"
ပွနေတဲ့ ဆံပင်ကို သပ်ရပ်အောင်လုပ်ပေးပြီး ပြောလာသည်။

မာနဖြင့် ထုဆစ်သောTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang