The Death of Solace

Chapter 16

PATAAS nang pataas ang mga kamay ko na nasa hita ni Solace nang mahimasmasan ang isip ko. Agad kong binawi ang kamay ko na para bang napaso. Pinilit ko rin ang sarili ko na bumitaw sa paghahalikan namin. Namumungay ang mga mata niya nang magdilat ako.

“Deberíamos parar. Ya estoy caliente.”

“What?” nalilito niyang tanong.

(Translation: We should stop. I’m already horny.)

Umiling ako at bahagyang lumayo sa kaniya. Malungkot siyang napanguso. Bumaba ang mga mata ko sa kaniyang hita. I sighed and pulled the hem of her skirt down until it reached her knees.

Tahimik kong kinalma ang aking sarili at umayos na ng upo. Kinuha ko ang isa sa mga unan ko at pasimpleng tinakpan ang umbok sa aking shorts. Hindi ako makatingin sa kaniya lalo pa’t ramdam ko ang nananatili niyang titig sa akin.

“Why did we stop?” inosenteng tanong niya.

I gulped. “Baka kung saan tayo mauwi.”

“Huh?” para bang hindi niya pa rin makuha.

Napabuntong hininga ako at sa pagkakataong ito ay napatingin na sa kaniya. Gulong-gulo ang ekspresyon niya at may pagtatampo pa sa mga mata.

“We might do porn if we continue, baby.”

Agad na nanlaki ang mga mata niya at namula ang buong mukha. Tumikhim siya at napakurap-kurap. I chuckled.

“I-I’m not yet r-ready.”

Tumango ako. “Of course. That’s why we stopped, right?”

Her lips twisted. Umayos din siya ng upo at sumandal sa headboard katabi ko.

My stare lingered on her face. Her small and soft face was screaming of pure innocence and tranquility. Her cheeks like that of a roseate flower give radiance and a warming color between us. Eyes like that of a leaf were a breath of fresh air in the middle of wilderness.

Her purity was very precious it didn’t deserve to be taken away this early. I respect her in any way possible. The temptation was strong, but my respect was stronger.

Respect, discipline, and patience. Three of the things our generation is lacking of. The reason why teenage pregnancy was increasing was because most in our generation don’t know how to discipline themselves, don’t how to respect their partner, and definitely very impatient.

Sa sobrang kakuryosohan ay nawawala na ang rasyonal na pag-iisip. Hindi marunong maghintay ng tamang panahon at kapag nadisgrasya, kung kani-kanino aasa. Tss. Mga bobo.

Inaamin ko na bago dumating si Solace sa buhay ko ay kung sino-sinong babae na ang naikama ko pero hindi naman ako ganoong ka-tanga para hindi gumamit ng proteksyon. At hindi ko rin naman sila girlfriend kaya wala akong iintindihin masyado.

Pero kahit na. Hindi dapat ginagawa ang ganoong bagay sa edad na ‘to. Lalo na sa edad ni Solace na labing-anim. Matanda man ako ng dalawang taon sa kaniya at legal na, hindi pa rin namin iyon dapat gawin.

“Inaantok ako,” aniya matapos ng ilang minutong katahimikan sa pagitan namin.

“You can sleep here for a while.”

She smiled. “Can you sing me a song?”

Tumaas ang kilay ko.

“I don’t have a talent in singing, Lacey.”

She pouted. “Sige na? Kahit ano lang hanggang sa makatulog ako.”

Tumanggi ulit ako ngunit panay ang pangungulit niya. Sa huli ay napabuntong hininga na lamang ako at pinagbigyan siya. Isinandal niya ang ulo niya sa balikat ko at pinagsalikop ko naman ang mga kamy namin.