Oyunbozan TAMAMLANDI) I

3.Nuniş

Sonay'ın yeni hayatıma dahil olduğu günü hatırlarken şarjdaki telefonumun yanına varmıştım.Telefonumu elime alır almaz arama tabi bitti.-ah Murphy ve fazla gerçek lanet kanunları-Telefonumu şarjdan çekip hemen arama kaydına baktım.Ekranda Nunişim yazısını görünce içimi bir telaş kapladı.Nuniş anneannem olur bu arada ve Nuniş kanunlarından birincisi ve en önemlisi anneannem sizi arıyorsa o telefon ilk seferde açılmalıdır.Yoksa kötü şeyler olur hatta çok kötü şeyler olur. Tam da bu sebepten hemen döndüm sevgili anneanneciğimin aramasına.

Eyvaahhh çalıyor:
-Alo Eda hah sonunda döndün mü gavurun gızı seni .Nerdeydin de açamadın o telefonu bakem .Ben burda başına iş mi geldi goca şehirde bi gamyonun mu altında galdı diye düşünem sen orda nenenin telefonlarına bakma.Ah ben ne ettim acaba ne ettim de bu gızı doğruca büyütemedim.
Nefessiz konuştu valla 70küsür yaşında kadın helal olsun.Neyse şimdi ciddi ol Eda.Daha faZla harlama kadını.
-Anneanne ya.Allah aşkına yetişemedim aramana 10saniye sonra da döndüm bu nasıl bir senaryo böyle diyip kıkırdarken anneannemin seni daha da yükseldi.
-Bak bi de nenesiyle dalga geçer kimler şımarttı seni böyle de bene.Sen yaptın nene de .Neyse tamam yetişemedim dedin deymi?
-Evet Nunişim gerçekten yetişemedim.Hadi barışalım nasılsın?
-Eyyim evladım çok eyyim Songül yengen -anneannemin kardeşinin karısı olur-burdaydı daha demin seni sordu aklıma düştün bi arayam dedim .Eysin gızım deymi ,sesin ey geliyor ama?
-İyiyim anneannem Sonayla dükkandayız yavaş yavaş oturttuk işleri keyfim yerinde sen hiç beni düşünme canım benim
-Ah nasıl düşünmeyem gızcaazım o hallerin gördükten sora aman ey ol nenem .O deyus da çıkmaz karşına sen yoluna bak nenem tamam mı?
-Tamam Nunişim hadi ben kapatayım artık müşteriler de geliyor Sonay'ı yalnız bırakmayayım öpüyorum seni tontişim.
-Ben de guzum Allah'a emanet olun.

Ah be anneannem nasıl başladı nasıl bitirdi konuşmayı.Merak edip soramadığı o kadar çok şey var ki biliyorum.Ama ben bile yeni yeni kabulleniyorken sana nasıl anlatırım be Nunişim.
🌼🌼🌼
Anneannem tanıdığım en güçlü kadın .Dedem ve anneannem Arnavut göçmeni .Muğlada bir kasabaya yerleşiyor aileleri orada görüp seviyorlar birbirlerini.Annem oluyor sonra anneannem genç yaşta kocasını kaybediyor veremden.Kızına hem anne oluyor hem baba.Kendi kardeşlerine yakın bahçeli bir evde büyütüyor kızını yani annemi.Annem dayısı teyzeleri onların çocuklarıyla kocaman bir ailenin içinde büyüyor yani.Liseye giderken aynı okulda babamla tanışıyorlar sonra seviyorlar birbirlerini.Lise bittikten 1sene sonra da evleniyorlar.Ben oluyorum sonra tıpkı annem gibi anneannemin ,annemin dayısının ,teyzesinin evlerinde onların da torunlarıyla büyüyorum.Ben altı yaşındayken annemle babam babamın bir arkadaşı vesilesiyle Almanyaya çalışmaya gidiyor.Başta bir senelik planlanan bu çalışma hayatı dövizin Türkiyedeki değeriyle birkaç yıl daha devam ediyor.Bu süreçte ben Muğlada anneannemle annemler Almanyaya gitmeden önce olduğu gibi anneannemin evinde kalıyorum.Annemle babamı çok özlediğimi gönderdikleri mektupları dört gözle beklediğimi hatırlıyorum.Okuldaki ilk günümde okula anneannemle gittiğimi,karne günlerinde koşarak anneanneme karnemi getirdiğimi,mahalledeki çocuklardan dayak yiyip anneannemin dizinde ağlayarak uyuyakaldığımı,anneannem kızmasın diye o kavgaları biraz da çarpıtarak anlattığımı,ergenlik aşklarımı sanki başkasının hikayeleriymiş gibi anneanneme anlattığımı hatırlıyorum.Neden?çünkü ben 9yaşındayken annemle babam kesin dönüş yaptıkları Türkiye yolunda kaza yaptılar.O dönemi sadece evdeki kalabalık ve Nunişimin çığlıklarıyla anımsıyorum.Bana sarılıp ağladığı sabahlara kadar Kuran okuduğu evimiZin uzunca bir dolup taştığı bir dönem.Çok kalabalık ama bir okadar da yalnız olduğumuz dönem.O günden sonra ben anneanneme evlat o da bana anne oldu.Hatta bazen gaza gelip beni sütünü helal etmemekle bile tehdit etmişliği vardır.

Asıl adı Huriye ama ona herkes Huriş der ben küçükken Huriş diyemeyip Nuniş derdim benim o günlerden beri anneannem Nuniştir.
-
👏🏻👏🏻👏🏻
Yıldıza dokunarak bölümü oylamayı unutmayınız efenim.