Oyunbozan TAMAMLANDI) I

25.Yüzleşme

Eda'nın Anlatımıyla
Günümüz
Karşımdaydı.Aylar sonra ,sanki hiç gitmemiş gibi karşımda.Beni o halde bırakmamış gibi,önce bebeğimi sonra kalbimi içimden söküp almamış gibi,beni tekrar tekrar öksüz bırakmamış gibi karşımdaydı.

-Eda merhaba,konuşabilir miyiz?
Gözleri yanımda duran Onur'a kaydı bir anda.Bana yakınlığını tartmak istercesine inceledikten sonra cümlesine :
-Yalnız diye ekledi.
Onur benimle göz göze gelip benden onay aldıktan sonra kapıdayım canım deyip hızla çıktı.
Canım mı?Gerçekten mi? Şu halde bile showunu yapıp şaşırtıyordu bu adam beni.Resmen bölgesini işaretlemek isteyen aslanlar gibi gözdağı verip gitti:
-Neden geldin Levent?
-Eda ben çok aradım seni,telefonun hep kapalıydı,evden taşınmışsın,bankaya gittim istifa etti dediler.Ulaşamadım sana.Eda ben çok özledim seni.Çok pişman oldum .Belki konuşursak beni dinlersen ,gerçekten sen de anlarsın beni.Mücadele edemedim ben kafa karışıklığımla.Bunaldım ,bocaladım belki bilmiyorum.Sonra bir anda bebek çıktı.Ne hissedeceğimi bilemedim.Ben o derece karışıkken sorumluluk almaktan korktum.Seninle de çok sık kavga ediyorduk sen de biliyorsun.Yani korktum hepsinden.Ama sonra kabullendim gerçekten kendimi baba olma fikrine alıştırmaya çalıştım.Ama kazadan sonra çok zordu Eda sen hiç konuşmuyordunBana bakışların bile değişmişti.Sanki hepsinin suçlusu benmişim gibi ,katilmişim gibi bakıyordun bana.Ben gerçekten çok üzgünüm Eda lütfen.Biz tekrar eskisi gibi olabiliriz.Lütfen.

Eskisi gibi olmak mı?Aylar sonra yalvarır gözlerle karşımda duran adama uzun uzun baktım .Gözlerinin tam içine daha da derini görmek ister gibi...

-Bitti mi?diye sordum bıkkınlıkla.Sadece kafasını salladı.

-Kimsem yoktu benim Levent.Annem yok,babam yok,kardeşim yok.Yaşlı bedeniyle benim tüm ailem olmaya çalışan anneannemden başka kimsem yoktu.Sonra sen geldin annem gibi,babam gibi geldin.Tek başına bana koskoca bir aile gibi geldin.Ama nasıl geldiysen öyle de kalabalık gittin.Sen şimdi eski Eda'yı istiyorsun .Bak bana ben bıraktığın Eda mıyım?Ne yaptın sen bana bir bak.Evi değiştirdim evet ama sen beni o kanepede bırakıp gittikten dört hafta sonra.İstifa ettim doğru senin beni terkettiğin geceden tam üç ay sonra.Sen neredeydin Levent?Ben söyleyeyim lütfen.Simge Hanımla o çok sevdiğin İstanbulda.Doğru değil mi?Tabi ki doğru.Ben o kazada seni değil sadece bebeğimi kaybettim Levent.Sen artık sadece benim geçmişimde çirkin bir ayrıntısın.Şimdi ben hiç gelmedin kabul ediyorum.Sen de hiç gelmemiş gibi git.Bir daha da sakın karşıma çıkma.
🌼🌼🌼
Levent'in kapattığı cam kapının ardında ellerim yumruk halinde öylece dikildim.Onur'un yanıma gelip bir şeyler söylediğini duyuyorum.Ama sadece uğultudan ibaret olan cümleleri anlamıyorum.Bir süre sonra Onur beni omuzlarımdan tutup bir sandalyeye oturttu.O halde ne kadar ağladım bilmiyorum.Önümde diz çökmüş elindeki suyu bana içirmeye çalışan Onur'a bakıp:
-Gitsin Onur.Ne olur gitsin.Bir daha gelmesin.Ne olur gelmesin bir daha diye yalvardım adeta.
Onur beni o halde görmenin şokuyla ne yapacağını bilemez halde yüzümü ellerinin arasına alıp gözyaşlarımı sildi:
-Tamam güzelim gitti.Gelmeyecek bir daha asla gelmeyecek.Bir daha seni bu hale getirmesine asla izin vermeyeceğim söz.Sakin ol canım.
Onur bana söz verdi.

🥺🥺🥺
Yıldıza dokunup bölümü oylamayı unutmayınız efenim.