Oyunbozan TAMAMLANDI) I

27.Keşke

Onur'un Anlatımıyla
Günümüz
-Levent...Geçen akşam karşılaştığın adam.Eski erkek arkadaşım.Dört yıl önce mesleğe yeni başladığım yıllarda İstanbul'da tanışmıştık.Tanıştıktan kısa bir süre sonra birbirimize aşık olduk.Ben Ankara'ya döndükten sonra o da geldi buraya.Tüm düzenini değiştirdi biZim için.Güzeldi.Her şey gerçek olamayacak kadar fazla güzeldi.Sonra bir gün İstanbul'da kariyeri için güzel bir teklif aldı.
-Gitti mi?
-Keşke .. Şimdi düşününce keşke gitseydi diyorum ama gitmedi.Çok gitmek istemiş ama belli.O zamanlar bunun bir tercih olduğunu onun beni,bizi tercih ettiğini düşünüyordum.Sanırım onun tercih ettiği şey ben değilmişim.Sonra değişti her şey .Levent gün geçtikçe benden uzaklaştı.Her gün biraz daha koptuk.Bir gün hiç beklemediğim bir şey oldu.

Sesi titredi. Anlatırken bile acı çekiyordu bebeğim.Onu böyle görmeye daha fazla dayanamayacaktım:
-Devam etmeyelim istersen iyi hissetmiyorsun kendini.
-Edelim lütfen.Anlatmak istiyorum.Bunları kimseyle konuşmadım daha önce.Sanki berbat bir kabus gördüm ve dillendirirsem gerçek olacak gibiydi.Artık gerçek olmasından korkmuyorum Onur.
-Tamam canım sen nasıl iyi olacaksan öyle olsun.
-Hamile olduğumu öğrendiğimde.Soğuk havada bir parkta oturup bir saat düşündüm.Çok korktum.Ya yapamazsan dedim kendi kendime.Ya mutsuz edersem bebeğimi.En kötüsü de ya annem gibi erkenden gidersem yalnız bırakırsam onu.Ama sonra Nuniş geldi aklıma.Anneannem.Seni o büyüttü Eda dedim.Hem kendi yavrusunu hem de onun yavrusunu büyüten bir kadın yetiştirdi seni.Sen kötü bir anne olamazsın dedim.Umut doldum işte o zaman.Levent'e de aynı umutla verdim bebeğimizin haberini.Şok oldu tabi.Beklemediğini ,çok şaşırdığını falan söyledi.Başta bu kadar tepkisiz kalmasına üzülsem de benim gibi bu fikrin onu da ürküttüğünü düşündüm.Bebeğimizin sıradanlaşan ilişkimize uğur getireceğine inanmıştım.Ne aptalmışım ve ne kadar kör.Neyse bir akşam bankasının verdiği bir yemeğe davetliydik.Orada bir kadınla tanıştım.Simge imiş adı.Levent'le aralarındaki elektrik başkaydı.Yani o zaman tam tanımlayamamıştım ama şu an daha iyi anlayabiliyorum.Tanıdıktı o halleri.Kadının Levent'e karşı tavırları,bakışı ,gülüşü...En kötüsü de Levent'in bakışları ...Tıpkı yıllar önce tanıştığımız ilk zamanlarda bana baktığı gibi bakıyordu ona da.Dönüşte bunu Levent'e ima ettiğimde çok sinirlendi.Onu hiç o derece kontrolsüz görmemiştim.Sonra o olay oldu işte.Kaza yani...O anı sadece kulağıma dolan kendi çığlıklarım ve fren sesiyle hatırlıyorum.

Gözümü hastane odasında açtığımda yanımda Levent'ten başka kimse yoktu.Üstübaşı perişan,gözleri kıpkırmızı hiç görmeye alışık olmadığım bir Levent vardı karşımda.Hiç konuşmadık.Ne o hastane odasında ne de sonrasında evimizde.Zaten ne konuşacaktık ki.Bebeğimi kaybetmiştim.Bebeğim diyorum artık çünkü o başından beri benim bebeğimdi aslında.Bunu en iyi günler sonra benim o halimden bıkıp gitmek isteyen Levent'in onun için'zaten planlanan bir şey değildi'dediğinde anladım.Herkes gitti Onur.Önce annem ve babam sonra bebeğim en son da o gitti.
-Onun gitmesine çok üzüldün mü?
-Çok üzüldüm ama geçti.
-Aşık olduğunu söylemiştin.
-Aşık olsaydım geçmezdi.O da aşık olsaydı gitmezdi.Bir arkadaşım buna benzer bir şey söylemişti birkaç gün önce.
🌼🌼🌼
Ellerimin arasına aldığım yüzü, ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözleri,şişmiş dudaklarıyla o kadar güzeldi ki.Dayanamayıp ufacık öptüm dudaklarını.Karşılık vermedi ama geri de çekmedi kendini.Gözlerimin içine bakıp gülümsedi sadece.

-Çok başkasın Eda çok.
-Bu iyi bir şey mi?
-Çok iyi bir şey.
-Biraz uyuyayım mı?
-Olur .Ben kalkayım sen de çok yoruldun dinlen biraz.
-Gitme .Lütfen.Burada dizinde uyusam olur mu?
-Olur tabi olur.O zaman kay biraz kenara hadi güzelim.
🥺🥺🥺
Yıldıza dokunup bölümü oylamayı unutmayınız efenim🙏🏻🙏🏻