WattpadMysteryTR okuma listesinde!
The Wattys 2022 Yarı Finalisti!
~
"Belki farkında değilsin ama kafanda bir mahkeme kurmuşsun. Her taraftan bir ses yankılanıyor, birileri bir şeyler söylüyor, iyiliği ve kötülüğü ortaya döküyor ve sen ne yapacağını...
(Bu şarkı sanki Göksu'dan Buğra'ya yazılmış gibi.. Her kelimesi onları hatırlatıyor bana..)
~
15. Bölüm
"Kırılmaya Mahkum"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
..
Ruh ve bedenin uyumu ne kadar garip. Bedenen çekilen ızdırabın sızıları ruhumuza dokunurken ruhumuzdaki yaraların kanaması bedensel olarak güçsüz düşmemize neden oluyor. Bazense tam aksi, ruhu günden güne etten ve kemikten oluşan bedenin içinde serzenişleriyle ölüyorken beden sanki bundan memnuniyet duyuyormuş gibi bir güce sahip oluyor. Benliğinde yavaş yavaş çürüyen bir ruhun, bedeni tarafından umursanmadığı bir serüven gibi..
İşte içinde bulunduğum durumum da tam olarak böyleydi. Bedenime inat onun yaralarının sızısını kendisi hisseden ruhumla gözlerimi araladım ve etrafa göz attım. Elim refleks olarak sağ koluma ağır çekimde ilerlerken yanıma gelen gözlere çevirdim kısık gözlerimi. "Gitmemiz gerek, polisin buraya girdiğimizden haberi olmuş," diyerek koluma giren Emir'le yüzümü buruşturdum ve beni odadan çıkarmasına izin verdim. Detayları sonra da öğrenirdim.
"Dosyalar?" diye mırıldandım sorarcasına düz çıkarmaya çalıştığım sesimle. Zira kolumdaki ağrı güçlü kalmama pek müsaade etmiyor gibiydi, sesim çatallaşmıştı. Odaya atılan sis bombası nedeniyle de olabilirdi bu, bilemiyorum. Tuttuğum kolumdan elimi ayırarak, "Girdiğin odada olmalı, bulamadık," diye yanıtladı sorumu yaramı incelerken. "Kurşun kolunda değil, ama derin sıyırmış biraz." Derken bakışları bana dönmüştü. Başımı belli belirsiz sallayarak kolumu ondan kurtardım yavaşça. "Önemli değil."
Başımın döndüğünü hissederken olduğum yerde durup gözlerimi sımsıkı yumdum. Hayır hayır, şimdi olmaz. Güçlü durmam gerek, daha ilk görevle işe yaramaz olduğunu kanıtlama sakın!
"Dosyaları bulduk, gidelim!" diyerek odadan koşarcasna çıkan Aslı ve Ozan'la Tolga, kucağında baygın duran kızı usulca yere bıraktı ve seri adımlarla yanımıza geldi. "Çıkalım buradan bir an önce!"
Başımı sallayarak aceleci adımlarla sırayla çıktık evden. Koşarcasına gidip arabaya binmeden önce Tolga kapıyı arkamızdan kapatmayı unutmadı. Her ihtimale karşı soygunmuş gibi görünmemesi için yakalansak dahi adımlarımızı uyguluyorduk. Arabaya bindiğimiz sırada anca farketmişti Aslı kolumu. "Göksu, kolun," diyerek hızlıca yanıma kayarken elimle koluma baskı uygulamayı ihmal etmiyordum. "İyiyim," dedim hemen endişelenmemesi için. "Kan kaybediyor, eve kadar dayanır mı bilmiyorum." Dedi Emir benim yerime durumu kısaca özetleyerek. Ona dikiz aynasından ters bir bakış attım bu yüzden. Bunu öyle bir demişti ki sanki kurşun direkt bedenime denk gelmişti.
