WattpadMysteryTR okuma listesinde!
The Wattys 2022 Yarı Finalisti!
~
"Belki farkında değilsin ama kafanda bir mahkeme kurmuşsun. Her taraftan bir ses yankılanıyor, birileri bir şeyler söylüyor, iyiliği ve kötülüğü ortaya döküyor ve sen ne yapacağını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
..
Ölümle yaşam savaşını düşündükçe insanoğlunun bazen durup düşünesi geliyordu varoluşunun sebebini. Siz de hiç durup sordunuz mu kendi kendinize, ben ne için varım diye? Ben varlığımın son yıllarında bunu kendime fazladan fazla sormuş, zihnimin her bir köşesini düşünmekten alt üst etmiştim bu soruyla. Fakat olmuyordu, bir türlü bu soruyu cevapsızlığından da, zihnimi düşüncelerimden de kurtaramıyordum. Sahi, ben neyi, ben kimi kurtarabiliyordum ki?
Belki de sadece yaşarken ölmek için vardım. Varken olmamak, nefes alırken nefessiz kalmak ve tam ayağa kalkıp yaşamaya çalışacakken bir fırtınayla daha savrularak düşmek için gelmiştim bu hayata. Olsun, dedi içimdeki kırık kız. En azından varoluş sebebini kendin bulmuşsun..
"Göksu.."
"Göksu.."
"Kız ses vermiyor!"
"Odada olduğuna emin misiniz? Belki de çatıdadır, ya da dışarıda falan."
"Kapısı niye kilitli o zaman?"
"Göksu!"
Oturduğum yerde kulağıma ilişen ama yanıt veremediğim uğultulu sesler bir anda can bulurken irkilerek gözlerimi araladım. Dakikalardır nefessiz kalmışçasına göğüskafesimi şişirerek bir nefes aldım ve başımı kımıldattım. Halimden anladığım kadarıyla kucağımdaki albümle ellerim iki yanıma, başım arkamdaki yatağıma düşmüş bir şekilde uyuyakalmıştım. Kapıdan gelen tartışma sesleriyle doğrulup albümü yastığımın altına sakladım ve aceleyle oturduğum yerden kalkıp sarsak adımlarla ilerleyip kapıyı açtım. Yüzümü görmeleriyle adeta yüzleri aydınlanan ve rahatlayan arkadaşlarımla boş bakışlarım eşliğinde elimi şakağıma götürüp ovuşturdum. "Ne oldu?"
Sanki içeride az daha kendimi asmışçasına nefesini veren Furkan ve rahatlamayla omuzlarını çökerten Emir gözümden kaçmazken Cansu'nun yanındaki Aslı, "Duymuyor musun sen bizi?? Dakikalardır can çekişiyoruz şurada sesimizi duyurmak için," diyerek gözlerini büyütürken elimi şakağımdan çektim. "Uyuyakalmışım, kusura bakmayın. Saati kaçırdım mı yoksa?" derken son cümlemle gözlerimi kırpıştırdım açılmaya çalışırken. Başını iki yana salladı Cansu. "Onun için gelmiştim ben, hazırlanmana yardım edeyim diye ama ses çıkmayınca senden Furkan'ları çağırdım."
Gözlerimi hafifçe irileştirerek, "Geciktik mi?" diye sordum panikle içimden kendime söverken. Nasıl bir anda uyuyakalırdım ki?? Hem de görev saatine az kalmışken! Ne zaman uyuduğumu bile hatırlamıyordum bir yandan da.
