WattpadMysteryTR okuma listesinde!
The Wattys 2022 Yarı Finalisti!
~
"Belki farkında değilsin ama kafanda bir mahkeme kurmuşsun. Her taraftan bir ses yankılanıyor, birileri bir şeyler söylüyor, iyiliği ve kötülüğü ortaya döküyor ve sen ne yapacağını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
..
Hep bir hüzne mahkum edildiğim bu hayatta her seferinde büyük umutlarla kanat açtım her yeni günün sabahına. Her seferinde kanatlarımın gücüne inanıp uçmayı denedim, hala da denemeye çalışıyorum fakat artık yavaş yavaş farketmiştim aslında neden her seferinde gökyüzünün mavi özgürlüğüne kavuşamadığımı. Benim kanatlarım büyük olsa bile umutlarımın gerçeklik bağı çok gücsüzdü, bu benim kanatlarımı güçsüz kılıyordu. İşte bu yüzden de uçmaya çalıştığım her an sertçe yere çakılıyor, canımın acısıyla ve serzenişlerimle yerden göğe bakıyorum ulaşamadığım mavi özgürlüğü görmek için..
Kırık kanatlarıyla hangi serçe uzun süre yaşayabilirdi ki?
Kapıda durmuş çıkmak için bekliyordum diğerlerini. Göreve ben, Ozan ve Emir gidiyordu bu sefer. Bu göreve yine üçümüz seçilmiştik ama son olaydan sonra bizimkilerden kimseyi almamıştık aramıza. Her ne kadar ben bu konu üzerine hiçbir şey demesem bile bizimkileri bu işe karıştırmamayı kararlaştırmıştı Ozan hepimizi şaşırtarak. Ama ben beni anladığını, her şeyden öncesinde hüznümü ve endişemi gördüğü için bunu yaptığını biliyordum. Bu yüzden ona karşı çok müteşikkirdim.
Kapının yanına bıraktığım çantamı alıp omzuma geçirirken, "Dikkat edin kendinize, her ihtimale karşı dikkatli olun, birbirinizi kollayın," dedi bir anne edasıyla gelip çantamı düzelten Cansu. Tavrı karşısında hafifçe kaşlarımı çatsam da bir şey diyemedim. Muhtemelen bu da Furkan'ın başına gelenlerden kaynaklanıyordur diye düşündüm ama yine de Ozan benim yerime, "Endişelenme, Cansu. Biz hep birbirimizi kollarız, dikkatli olacağımıza emin olabilirsin," diye cevapladı onu güven verircesine. Nedense o da benimle aynı şeyi düşünüyormuş gibi hissetmiştim.
Cansu sessizce başını salladı ve temkinli bakışlarla hepimize tek tek baktı. Bu hali gerçekten dikkatimi çekerken nedense sormadım neden böyle davrandığını, yine de bir tuhafıma gitmişti. Gergin görünüyordu ama belli etmek istemediği bariz hissediliyordu. Bu konu hakkında hiçbir şey demeden Emir ve Ozan'a döndüm. "Başlayalım mı?"
"Başlayalım."
Birbirimizle vedalaşıp görev evimizden ayrıldık ve konumunu öğrendiğimiz lanet eve doğru yürümeye başladık. Yarım saat gibi bir uzaklıkta olsa bile başka çaremiz yoktu, arabayla gidersek işlerimiz zorlanırdı ve dikkat çekerdik. Araba bize kolaylık sağlamıyordu bu sefer. Yine de bu kadar uzak mesafede ve ıssız bir yerde olan bir eve gitmek pek güvenli değildi bana kalırsa. Bunu Cansu ve Buse'ye söylememiştik.
