Love Of Dusk

Kabanata 23

Kabanata XXIII
Ring

Lagi akong nasa site, mapa-Quezon man o sa Batangas palipat lipat lang para matingnan kung maayos lang ang lahat, ayaw kong bigyan ng problema si Kuya Cavil pagbalik niya dito.

Arman keep updating me on what happened on Quezon because I am now more hands on Batangas.

Today, I'm gonna meet the owner and the head of some on the resort. I saw the owner and I introduce my name.

"Hello, I'm Engineer Auria Perez, Engineer Cavil Sallega's cousin. Ako muna ang pinahawak ni kuya sa project dahil na-aksidente siya."

"Oh yeah, we heard that. Is Engineer Cavil okay?"

"Yes, Ma'am. Nagpapagaling na po." Pinakilala niya ako sa mga iba pa.

"Auria? Auria!" A woman called. My brows both shut up and stared at her.

"Oh, sorry. Did I know you? No offense meant. Hindi ko kasi maalala." I tried to soften more my voice.

"Ano ka ba! Same batch tayo! Nagulat na lang kami na nawala ka! Iniimbitahan ka namin sa mga reunion pero wala ka naman. Sakto! Mayroon tayong reunion kasama ang mga mga iba pang batch, sumama ka ah? Sabay na lang kayo ni Sonya. Atsaka, matagal pa naman iyon kaya desisyon ka na lang, ah?" I smiled a little

"Okay, I'll tell Sonya about it." She smile widely.

"Iba ka na, model at engineer. Kabog ka dai ah?!" I just laugh.

"By the way, I'm Zaira, naging kaklase mo din ako sa isang subject dati."

"Sorry hindi na kita naalala ah? Sorry talaga."

"Ano ka ba! Wala lang iyon, alam naman namin. Ikaw ba naman ang apo ng eskwelahan, apo ng dating beauty queen at dating senador tapos ang mga magulang mo pa na sikat na artista at sundalo. Daig mo na nga artista, higit mo pa ang artista para sa amin e!"

"Hala, hindi naman ah? Normal na estudyante lang din ako dati."

"Ewan na lang, Auria. Sige, mauna na ako. Bye."

"Bye."

Hanggang sa matapos ang sa Batangas at andito na ako sa Quezon ay hindi ko mawala sa isip ko ang reunion. Naiikwento nga sa akin ni Sonya ang reunion pero hindi ko naman aakalain na kasama pa pala ako doon, I mean, hindi ako nakapagtapos dito sa pilipinas at nagpatuloy na ako sa pag-aaral sa San Diego.

Nakita ko si Lennox na papasok sa opisina kasama ang ibang mga engineer. Ngayon ko lang naisip na hindi ko pa siya nakita na normal, I mean, yung suot niya na pangbahay lang yung T-shirt lang at short yung ganoon ba. Lagi ko na lang kasi siya nakita na naka coat and tie na sobrang bagay sa kaniya, school uniform namin na bumagay sa kaniya at mas lalong gumwapo.

Agad akong nag-iwas ng tingin sa kaniya ng nakita padako ang kaniyang tingin sa akin. Nahuli niya ba akong nakatingin sa kaniya? Oh my! No!

Agad akong tumikhim at tumikhim muli. I cleared my throat.

"May sakit ho ba kayo Madam?" Arman asked.

"Huh? Ano?"

"Para ho kasing may ubo kayo e. Papadalhan ko po kayo ng gamot sa ta—"

"No! No! W-Wala akong sakit. Okay lang ako, Arman. Don't mind me."

"Sigura ho ba kayo? Ako na lang ho ang bibili ng gamot ninyo."

"Okay lang talaga ako, Arman. Salamat."

"May sakit ka?" A man in baritone voice asked.

"Ay putspa! Anak ka ng carabao!" Agad ko siyang tinaliman ng tingin. "Ano ba?!" Bakit ba kasi ganoon ka-gwapo ang boses niya? Nakaka ano naman e!