Love Of Dusk

Kabanata 8

Kabanata VIII
Issue

Dalawang araw na hindi umuwi si papa sa bahay, mukhang wala naman ito kay mama pero akala ko lang pala ito. Isang gabi nakita ko siya sa sala na umiinok ng wine, naglalasing tapos kinabukasan parang wala lang ang nangyari parang isang pang karinawang gabi lang yung kagabi. How crazy to think of that?

I don't understand my parents now. It's a mess.

Kung gaano kagulo sa bahay ay ganoon naman katahimik ang buhay ko sa tuwing kasama ko si Lennox. I found a peaceful for a while to him.

Madalas kaming magkita ni Charrie but unlike now, she has a lot friends now. Good for her. At iwas na rin gulo para kay Sonya.

Nasa library kaming dalawa ni Sonya naghahanda para sa quiz namin mamaya at si Sonya naman ay tahimik ngumunguya.

"It's Friday today, Auria. Can we go clubbing later?" Umiling lang ako.

"You know I can't, Sonya. There's a lot of paparazzi and cameras there. Paguusapan lang ako ng lahat." She rolled her eyes.

"Ang boring naman ng buhay mo! Lagi ka na lang limitado." Hinarap ko siya.

"It's for my own good so." Nagkibit balikat lang ako. Umismid naman siya.

"Ano man ang mangyari, Auria. Huwag kang tutulad sa mama mo na nag-artista. Sakit lang iyan sa ulo." Sabay lantak ng kaniyan pagkain.

"Kailan ko ba nagustuhan ang mga ganiyan? Magmodelo pwede ko pang sikmurain pero ang pag-aartista? No thanks." Napatango tango naman siya.

"That's good to hear babe. Siya nga pala iyong babaeng kaklase mo, mabuti at hindi na nagaaligid sa iyo."

"Charrie? Hmm, let's say na natakot siya sa iyo." I laughed. She snorted.

"Dapat lang! Aba'y ang tigas naman ng mukha niya kung hindi siya marunong makiramdam." I just smirked at her. Napailing sa kaniya.

Hindi na ako masusundo ni Lennox ngayon dahil mayroon silang practice sa banda kaya sumabay na ako kay papa. Kumain muna kami sa isang malapit na restaurant bago hinatid si Charrie sa condo at umuwi na.

Halos mag-iisang buwan na hindi pumapasok si mama. Hindi ko man lang nakita si tita Carol sa bahay kahit ni anino ni tita Carol wala.

Kinahapunan ay sabay sabay kaming kumain ng hapunan. May katawagan si papa sa telepono at si mama naman ay tahimik na kumakain, nakikinig at nakatingin kay papa. Matapos ang tawag ay agad akong nagsalita.

"Can we do this tomorrow again?" Sabay silang napatingin sa akin. I faced both of them and smiled.

"Lagi natin itong ginagawa dati, ang kumain ng sabay. Kapag tuwing sabado naman o di kaya ay Linggo ay sa isang restaurant naman tayo kumakain, like a true family does, isn't it? Why we can't do it again like the old times?" I say as I face papa. Timikhim siya.

"I can't Auria. I have an important errands to do, not now hija."

"Uh-huh? Saan naman papa? Aalis ka na naman?"

"Auria..." Mama in a warning tone.

"Yes hija. Sa Cebu."

"Sa Cebu?" I snorted.

"Okay," I faced him. "We understand papa."

Pagkatapos namin kumain ay siya din ang pag-alis niya. Hinalikan niya si mama sa ulo at maging ako ay hinalikan niya din sa ulo.

Sa pag-alis ni papa ay siya din ang pagtayo ni mama sa kaniyang kinauupuan. Iniutos ang kaniyang alak na dalhin sa kaniyang office.

Ako ay nanatiling nakaupo sa kinauupuan, nakatingin sa kawalan kasabay nang paglandas ng aking luha sa kaliwang mata.