My Love Maid

Epilogue

Dedication: MarianneRoque01 pwede mo na basahin 'to kasi tapos na gaga. Kaya dedicated din 'to sayo. I would also like to thank my friend Kianah and Trieshia for making my book cover. And also my friends who reads and supports me, alam nyo na kung sino kayo. And this chapter is dedicated for all of you, and of course for my readers.

Epilogue

Kryshee

May tipid na ngiti na lumuhod ako sa may damuhan ng sementeryo. Inilapag ko ang mga bulaklak na binili ko para sa pagdalaw ko ngayong araw na ito. Nakangiti na pinagmamasdan ang pangalan na nakasulat sa lapida. Tinanggal ko ang mga damo na nakatabing at humaharang sa pangalan nito.

"Kamusta na?" Tanong ko dito. "It's been a years since that happened..." malungkot akong ngumiti.

Bumuntong hininga ako at magsasalita sana nang matigilan nang may taong nakatayo sa tabihan ko. Dahan-dahan kong inangat ang tingin ko sa taong iyon nang ilapag niya ang bulaklak na dala nito.

"Shane..."

She looked at me with a sad smile on her face, her eyes becomes teary that full of regrets and sadness.

"I'm sorry..." she almost whispered and began to sobbed. "I'm so sorry... I regret it." She bow down her head and I can't also help but to feel pity for her.

She became like this because of her father, because she lost her father. Alam ko na ang dahilan niya at nauunawaan ko siya. And to see her like this, wala akong maramdaman kung hindi ang awa para sa kanya.

Hindi ko magawang magalit kasi ate ko siya eh. She's my step sister after all.

Nagsimulang manubig ang mga mata ko nang pagmasdan itong lumuhod at nakayuko sa harap ng lapida. She's saying sorry repeatedly. I wipedmy tears and slowly... my heads hold her back ang started to comfort her.

Magaan na ang puso ko at pinatawad ko na siya dahil ayokong magsimula ng panibagong buhay nang may galit sa puso. I want to have a family with a warm heart, at ayokong palakihin ang galit ko sa kapatid ko.

"It's okay.." I said, comforting her.

My gaze turned to the policemen that is guiding her, afraid that she escaped.

Natigilan si ate Shane nang tumingin sa akin, gulat na gulat ito.

"You are not mad at me?"

Ngumiti ako sa kanya at umiwas ng tingin. Pinagtuonan ng pansin ang lapida, inayos ko ang pagkakalagay ng bulaklak doon.

"You're my step sister. Ayokong magtanim ng galit sa iyo kung kaya naman kitang patawarin." Nilingon ko siya, "Nauunawaan kita at alam ko ang rason kung bakit mo din iyon ginawa." My tears started to fall from my eyes and tap her shoulder.

As she smiled at me with full of happiness, tears starting to drop from her eyes and immediately hugged me. Niyakap ko din siya nang mahigpit, pinapakiramdaman ang masarap na pakiramdam. I feel contented.

Peaceful.

"I'm sorry. I regret it, Kryshee. I'm sorry for ruining your lives, for hurting the both of you, for all that I have done. Gusto ko lang gumanti kasi akala ko masa-satisfy ako... Maja-justisfy yung pagkamatay ng ama ko. Pero maniwala ka sa akin, hindi ko alam ang nangyari noon. Hindi ko alam na ganoon kasama at ganoon ang ginawa inyo ng ama ko. I feel miserable for knowing it. Parang ginawa ko lang yung ginawa ng ama ko sa pamilya mo noon, I didn't mean to harm you---to hurt you. Nabulag lang ako sa pagkagalit at paghihiganti. I just want revenge and justice for my father, for my life that has been ruin.." napayuko ito at halos ibulong na ang sinasabi, "I'n so sorry, Kryshee. Sa inyo ni Sylvester, sa pamilya mo." Puno ng pagsisisi ang boses nito at napailing pa. She started to cry and sob again.