KUNG AKO NALANG SANA (SEASON 3)

CHAPTER 43

ANA'S POV

'Hello? Nasimulan mona ba ang pinapagawa ko sayo???'

'Oo naman, Ako paba?'

'Ikaw paba? Bakit parang wala pading progress? Ano akala koba saglit lang yon sayo?? Siguraduhin mo lang na hindi ka papalpak'

'Oo na mamadaliin kona nga.'

Binabaan ko nalang ng telepono itong kausap ko. Naiinis lang ako kasi bago kami bumalik dito ay pinagplanuhan namin kung anong mangyayari kaso mukhang nahihirapan ata sya.

"Sino yang kausap mo? Parang nakakatakot naman ang pinapagawa mo." Takang tanong sakin ni Jasmine.

"Never mind, Just focus on your design make sure na ako ang pinakamagandang babae sa Birthday ni Tito."

"Oo na eto na nga eh."

Magiging memorable sakin ang araw nayon dahil mararanasan din ni Dex kung pano mapahiya at masaktan sa harap ng maraming tao, Kung pano iwan ng taong mahal nya.

"Saang Birthday party ba ang pupuntahan mo bakit parang kailangan bongga ang suot mo? Parang ikaw ang mag Birthday ah."

"Because that day? Will gonna be my Day."

"Ha??"

Hindi ko nalang sya pinansin dahil hindi din naman nya maiintindihan ang sinasabi ko.

.................FLASHBACK......................

"Ana anak umiiyak kana naman ba?"

Lumapit sakin Si Mama at hindi ko napigilanal ang aking sarili at niyakap ko sya sobrang nalulungkot at nasasaktan padin ako hanggang ngayon dahil sa nangyari.

"Ma akala ko pagdating natin dito magiging okay nako, Akala ko mawawala na yung sakit pero bakit??? Parang mas lalo pa akong nasasaktan??"

"Nasasaktan ka kasi Mahal mopa, Nasaktan ka kasi nag mahal ka at hindi mo basta matuturuan ang puso na mag move on kung kelan mo gusto."

"Ma ano ang dapat kung gawin?? Sobrang na dedepress nako, Hindi lang ako ang napahiya kundi buong Pamilya natin, Si Daddy sa mga business partners nya."

"Wag mo isipin ang sasabihin ng iba mahal na mahal ka namin ng Daddy mo at nandito lang kami para sayo."

"Salamat kasi kahit iniwan ako ni Nathan ay nandyan padin kayong dalawa ni Daddy."

"Magulang mo kami kaya hindi ka namin iiwan."

Lalo akong naiyak dahil sa sinabi ni Mama, Kahit papano ay napapakalma nya ako sa totoo lang mag mula ng umalis kami ng Pilipinas ay marami nakong nakakatakot na nagawa sa sarili ko.

Naglaslas nadin ako sa sobrang lungkot mabuti nalang at pumasok si Mama sa kwarto ko at naisugod agad ako sa Hospital.

Muntik nadin ako uminom ng maraming gamot ng sabay sabay mabuti nalang din at nakita ako ni Mama.

Nang mga oras nayon ang nasa isip ko nalang ay mamatay dahil hindi ko alam kung saan at paano ako magsisimula, Natatakot din ako sa sasabihin ng ibang Tao at higit sa lahat mahal na mahal ko si Nathan.

............. END OF FLASHBACK............

"Ana diba sabi mo sakin nung umuwe ka ay may ipapakilala sayo ang daddy mo?  Ano na pala balita sa inyo?"