Love The Second Time

CHAPTER 24: Freedom

Krystal's POV

I heard a deep sigh from the other line. A sigh full of disappointment. I even heard him say 'tsk'. I don't know what he's thinking, all I know is that he is disappointed at me, again.

But the hell I care!

"Daddy, you have to help me!" Sigaw ko sa linya ng telepono.

Tumawag pa talaga ako sa abroad para lang ma-contact siya. I told him what happened and he was very disappointed.

"Ano nanaman ba kasi ang pumasok sa kokote mo, Krystal? Ganun ka na ba kabaliw sa asawa mo para ikadena at kinulong mo?!" Sigaw niya kaya mas lalo akong nainis kasi imbes na tulungan eh sinesermunan pa niya ako.

"You don't fvcking care! Just get me out of here! Get me a good lawyer!" Bawi ko naman dito.

Bakit nga ba ganyan kung tratuhin ko ang ama ko? Well it's because wala siyang kwentang ama. Sila ng ina ko. They are both selfish kasi iniwan nila ako at naghanap ng ibang pamilya. My mother's hobby is to hurt when I was young. Hindi siya sasaya kapag sa loob ng isang araw hindi niya ako nasasaktan. Ang tatay ko, wala man lang ginagawa at pinapabayaan lang ako. Iyon nga siguro ang dahilan kung bakit ganito ang ugali ko.

I always seek for their attention and love but they never give it to me. My father is supporting me financially until now. Pero ang pagmamahal ng isang ama na hinahanap ko noong bata pa ako ay wala man lang siyang binigay. Kaya ng makilala ko si Jezreel ay binuhos ko lahat sa kanya ang pagmamahal ko kasi sa kanya ang ako nakaramdam ng tunay na pagmamahal, but now it's gone because of that bitch!

"I'm sorry, pero alam mo naman na ayaw ng asawa ko ng magkaroon pa ako ng koneksiyon sa'yo diba?" Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya.

"So hindi mo ako tutulungan ganun? Dad, anak mo pa rin ako!"

I almost burst out crying. Feel ko wala akong kakampi. Pinagkakaisahan ako ng lahat. Wala man lang akong masandalan na kakampi sa mga oras na ito. Pakiramdam ko mag-isa ako.

"My wife is going to divorce me when she finds out I talked to you even over the phone. And I'm sorry about your financial support, wala na akong mabibigay sayo. She's holding all of my cards." Saad niya pa.

Hindi ko alam kung nakokonsensiya ba siya kasi sa tono ng pananalita niya ay parang naaawa siya sa akin.

"But dad, naman! Magpakatatay ka naman sa akin kahit ngayon lang! Help me, please! I need a lawyer!" I burst out crying this time.

Ang sakit lang kasi na sarili ko pang magulang ay hindi ako kayang tulungan. Hindi ako pinalad na magkaroon ng mapagmahal na nga magulang. I always want to feel loved pero di nila maibigay 'yon kasi mga selfish sila.

"Hindi ka naman makukulong kung hindi ka gumawa ng krimen. Just talk to your husband para iatras ang kaso sayo. Mabait naman si Jezreel. Sundin mo ang gusto niya. Bye!" Naiyak ako sa sinabi niya.

"D-dad! Pl---"

*toot* *toot*

Hindi ko na natuloy yung sinasabi ko ng bigla niyang patayin ang tawag.

Napa-iyak nalang ako sa sakit. Kahit ngayon man lang hindi sila magkapa-magulang sa akin. My father is afraid of her wife while my mother, she doesn't care about me at all. They're both happy living with their new families, samantalang ako tinapon na basura nila na para lamang basura. Wala silang mga kwenta! They're both selfish and I will hunt them even in hell!

"Tapos na po ang oras niyo, ma'am!" Sabi ng pulis.

Labag sa loob ng binigay ko sa kanya ang telepono at bumalik sa selda ko. Ilang oras akong tulala habang nakatingin sa kisame na sobrang rumi. Maingay rin ang mga kasama ko dito pero wala ako sa mood na makipag-away. Wala man lang akong dalaw.